امین صفری، معاون توسعه معادن و صنایع معدنی شرکت سرمایهگذاری توسعه معادن و فلزات مطرح کرد:
تحولی شگرف
در چند ماه آینده شاهد راهاندازی فاز اول کارخانجات فرآوری مجتمع معدنی سرب و روی مهدیآباد خواهیم بود که توانایی تولید سالانه 200 هزار تن کنسانتره سولفیدی روی را داشته و با بهرهبرداری از سایر فازهای مجتمع، میزان تولید به 400 هزار تن در سال افزایش خواهد یافت.
در چند ماه آینده شاهد راهاندازی فاز اول کارخانجات فرآوری مجتمع معدنی سرب و روی مهدیآباد خواهیم بود که توانایی تولید سالانه ۲۰۰ هزار تن کنسانتره سولفیدی روی را داشته و با بهرهبرداری از سایر فازهای مجتمع، میزان تولید به ۴۰۰ هزار تن در سال افزایش خواهد یافت. تولید این مقدار کنسانتره در کشور قابل توجه است زیرا تا به امروز تنها معدن انگوران و سایر معادن کوچکمقیاس، تامینکنندگان اصلی مواد اولیه در بازار بودهاند اما با وارد مدار شدن این مجتمع، شرایط صنعت روی کشور بسیار تغییر خواهد کرد. اکثر کارخانههای فرآوری مواد معدنی فعال در صنعت سرب و روی، از دهه ۷۰ تا به امروز بر پایه استفاده از خاکهای اکسیدی طراحی و احداث شدهاند و به همین دلیل فقط توانایی فرآوری خاکهای اکسیدی را دارند؛ ظرفیت تولید شمش روی کشور در حال حاضر ۴۷۵ هزار تن در سال است که به سبب کمبود خوراک اولیه (کنسانتره اکسیدی)، حداکثر میزان تولید شمش روی کشور حدود ۲۰۰ هزار تن در سال است؛ باید توجه داشت که این موضوع به منزله عدم استفاده از کنسانتره سولفیدی نیست و هماکنون برخی از واحدهای تولیدی از این نوع کنسانتره استفاده میکنند اما مقدار بازیابی فلز روی از کنسانتره سولفیدی کمتر از میزان استاندارد است و این به این معنی است که واحدهای تولید شمش روی که شدیدا نیازمند خوراک اولیه هستند، توانایی استحصال کامل فلز را از کنسانتره سولفیدی ندارند؛ این موضوع سبب هدررفت بخش عمدهای از فلز محتوی کنسانتره شده که از نظر فنی و اقتصادی صحیح نیست. به همین دلیل برای تبدیل کنسانتره سولفیدی به اکسیدی و بهرهگیری از تمام ظرفیت کارخانههای تولید روی، احداث واحدهای تشویه و یا واحدهای لیچینگ سولفیدی بسیار ضروری است. با احداث واحدهای لیچینگ سولفیدی، بهرهوری واحدهای تولیدی افزیش یافته و تولیدکنندگان محصولاتی با توجیه اقتصادی مناسب از کنسانتره سولفیدی تولید خواهند کرد و همچنین امکان تولید شمش و کاتد روی به طور مستقیم از کنسانتره سولفیدی را خواهند داشت.
متاسفانه برخی واحدهای تولیدی تمایلی به سرمایهگذاری به منظور بهرهگیری از روشهای نوین ندارند و علت آن را میتوان در عدم رسیکپذیری بخش خصوصی و صرف هزینه در زمینههای تحقیقاتی، جستوجو کرد. فاصله دانشی زیاد ما با سایر کشورها قابل انکار نیست و باید گفت که ارتباط مراکز علمی کشور با مراکز علمی خارجی و ارتباط متخصصان و صنعتگران داخلی با همتایان خارجی خود کمرنگ شده است؛ همچنین کنفرانسهایی با حضور اساتید مجرب داخلی و خارجی در کشور برگزار نشده و تیمهای تخصصی برای بازدید از کارخانههای خارجی اعزام نمیشوند تا این شکاف دانشی به وجود آمده رفع شود. گفتنی است که به سبب وجود تحریمها، شرکتهای بزرگ خارجی هم به طور مستقیم با صنعتگران داخلی ارتباط برقرار نکرده و امکان نقلوانتقال پول و دانش فنی نیز وجود ندارد. به همین دلیل تولیدکنندگان بخش خصوصی به روشهای آزمون و خطا و پیادهسازی طرحهای پایلوت، امکان دستیابی به دانش فنی را خواهند داشت که این موضوع ریسک مالی بسیاری داشته و سرمایهگذاران آن را نمیپذیرند؛ در چنین شرایطی، حاکمیت باید در این زمینه اقدامات موثرتری انجام دهد.
در حال حاضر بخش عمده کنسانتره تولید شده در کشور اکسیدی بوده و حدود ۲۰۰ هزار تن کاتد روی از طریق مواد معدنی و مقدار کمی از بازیافت قراضه تولید میشود اما همان طور که اشاره شد با راهاندازی مجتمع سرب و روی مهدیآباد، تحولی عظیم در صنعت روی رخ خواهد داد و میزان تولید فلز روی در کشور به دو برابر میزان فعلی افزایش خواهد یافت. در این بین این سوال مطرح میشود که با توجه به نیاز مبرم کشور به مواد معدنی روی، چرا بهرهبرداری از این معدن تا به امروز به تاخیر افتاده است؟ باید به این نکته توجه داشت که راهاندازی چنین پروژه بزرگی در شرایط تحریمی و اقتصادی فعلی کشور، بسیار قابل تقدیر است با این حال، مشکلاتی مانند عیار پایین خاک روی معدن مهدیآباد (۵ درصد) در مقایسه با خاک معدن انگوران (عیار میانگین ۲۰ درصد) و عدم توجیه اقتصادی استخراج آن در سالهای گذشته، عمق زیاد ماده معدنی و حجم عظیم باطلهبرداری مورد نیاز، نبود زیرساختهای لازم (آب و برق) و اخذ دشوار مجوزهای لازم به دلیل قرار گرفتن معدن در منطقه حفاظت شده، سبب طولانیتر شدن زمان راهاندازی این پروژه شده است. خوشبختانه در پنج سال اخیر این مشکلات رفع شده و اکنون شاهد راهاندازی بزرگترین واحد تولید کنسانتره روی کشور در مجتمع معدنی سرب و روی مهدیآباد که مجهز به آخرین تکنولوژی روز دنیا است، هستیم.
یادداشت: امین صفری _ معاون توسعه معادن و صنایع معدنی شرکت سرمایهگذاری توسعه معادن و فلزات
امین صفری، معاون توسعه معادن و صنایع معدنی شرکت سرمایهگذاری توسعه معادن و فلزات مطرح کرد:
تحولی شگرف
در چند ماه آینده شاهد راهاندازی فاز اول کارخانجات فرآوری مجتمع معدنی سرب و روی مهدیآباد خواهیم بود که توانایی تولید سالانه ۲۰۰ هزار تن کنسانتره سولفیدی روی را داشته و با بهرهبرداری از سایر فازهای مجتمع، میزان تولید به ۴۰۰ هزار تن در سال افزایش خواهد یافت. تولید این مقدار کنسانتره در کشور قابل توجه است زیرا تا به امروز تنها معدن انگوران و سایر معادن کوچکمقیاس، تامینکنندگان اصلی مواد اولیه در بازار بودهاند اما با وارد مدار شدن این مجتمع، شرایط صنعت روی کشور بسیار تغییر خواهد کرد. اکثر کارخانههای فرآوری مواد معدنی فعال در صنعت سرب و روی، از دهه ۷۰ تا به امروز بر پایه استفاده از خاکهای اکسیدی طراحی و احداث شدهاند و به همین دلیل فقط توانایی فرآوری خاکهای اکسیدی را دارند؛ ظرفیت تولید شمش روی کشور در حال حاضر ۴۷۵ هزار تن در سال است که به سبب کمبود خوراک اولیه (کنسانتره اکسیدی)، حداکثر میزان تولید شمش روی کشور حدود ۲۰۰ هزار تن در سال است؛ باید توجه داشت که این موضوع به منزله عدم استفاده از کنسانتره سولفیدی نیست و هماکنون برخی از واحدهای تولیدی از این نوع کنسانتره استفاده میکنند اما مقدار بازیابی فلز روی از کنسانتره سولفیدی کمتر از میزان استاندارد است و این به این معنی است که واحدهای تولید شمش روی که شدیدا نیازمند خوراک اولیه هستند، توانایی استحصال کامل فلز را از کنسانتره سولفیدی ندارند؛ این موضوع سبب هدررفت بخش عمدهای از فلز محتوی کنسانتره شده که از نظر فنی و اقتصادی صحیح نیست. به همین دلیل برای تبدیل کنسانتره سولفیدی به اکسیدی و بهرهگیری از تمام ظرفیت کارخانههای تولید روی، احداث واحدهای تشویه و یا واحدهای لیچینگ سولفیدی بسیار ضروری است. با احداث واحدهای لیچینگ سولفیدی، بهرهوری واحدهای تولیدی افزیش یافته و تولیدکنندگان محصولاتی با توجیه اقتصادی مناسب از کنسانتره سولفیدی تولید خواهند کرد و همچنین امکان تولید شمش و کاتد روی به طور مستقیم از کنسانتره سولفیدی را خواهند داشت.
متاسفانه برخی واحدهای تولیدی تمایلی به سرمایهگذاری به منظور بهرهگیری از روشهای نوین ندارند و علت آن را میتوان در عدم رسیکپذیری بخش خصوصی و صرف هزینه در زمینههای تحقیقاتی، جستوجو کرد. فاصله دانشی زیاد ما با سایر کشورها قابل انکار نیست و باید گفت که ارتباط مراکز علمی کشور با مراکز علمی خارجی و ارتباط متخصصان و صنعتگران داخلی با همتایان خارجی خود کمرنگ شده است؛ همچنین کنفرانسهایی با حضور اساتید مجرب داخلی و خارجی در کشور برگزار نشده و تیمهای تخصصی برای بازدید از کارخانههای خارجی اعزام نمیشوند تا این شکاف دانشی به وجود آمده رفع شود. گفتنی است که به سبب وجود تحریمها، شرکتهای بزرگ خارجی هم به طور مستقیم با صنعتگران داخلی ارتباط برقرار نکرده و امکان نقلوانتقال پول و دانش فنی نیز وجود ندارد. به همین دلیل تولیدکنندگان بخش خصوصی به روشهای آزمون و خطا و پیادهسازی طرحهای پایلوت، امکان دستیابی به دانش فنی را خواهند داشت که این موضوع ریسک مالی بسیاری داشته و سرمایهگذاران آن را نمیپذیرند؛ در چنین شرایطی، حاکمیت باید در این زمینه اقدامات موثرتری انجام دهد.
در حال حاضر بخش عمده کنسانتره تولید شده در کشور اکسیدی بوده و حدود ۲۰۰ هزار تن کاتد روی از طریق مواد معدنی و مقدار کمی از بازیافت قراضه تولید میشود اما همان طور که اشاره شد با راهاندازی مجتمع سرب و روی مهدیآباد، تحولی عظیم در صنعت روی رخ خواهد داد و میزان تولید فلز روی در کشور به دو برابر میزان فعلی افزایش خواهد یافت. در این بین این سوال مطرح میشود که با توجه به نیاز مبرم کشور به مواد معدنی روی، چرا بهرهبرداری از این معدن تا به امروز به تاخیر افتاده است؟ باید به این نکته توجه داشت که راهاندازی چنین پروژه بزرگی در شرایط تحریمی و اقتصادی فعلی کشور، بسیار قابل تقدیر است با این حال، مشکلاتی مانند عیار پایین خاک روی معدن مهدیآباد (۵ درصد) در مقایسه با خاک معدن انگوران (عیار میانگین ۲۰ درصد) و عدم توجیه اقتصادی استخراج آن در سالهای گذشته، عمق زیاد ماده معدنی و حجم عظیم باطلهبرداری مورد نیاز، نبود زیرساختهای لازم (آب و برق) و اخذ دشوار مجوزهای لازم به دلیل قرار گرفتن معدن در منطقه حفاظت شده، سبب طولانیتر شدن زمان راهاندازی این پروژه شده است. خوشبختانه در پنج سال اخیر این مشکلات رفع شده و اکنون شاهد راهاندازی بزرگترین واحد تولید کنسانتره روی کشور در مجتمع معدنی سرب و روی مهدیآباد که مجهز به آخرین تکنولوژی روز دنیا است، هستیم.
یادداشت: امین صفری _ معاون توسعه معادن و صنایع معدنی شرکت سرمایهگذاری توسعه معادن و فلزات
انتهای پیام//
در هفت ماهه 1403،
پس از گذشت 10 سال،
در پنج ماهه ابتدایی امسال محقق شد؛
مدیر مجتمع معدنی سرب نخلک:
طی دو ماهه نخست امسال،
به دنبال کاهش دسترسی به مواد اولیه،
امین صفری، معاون توسعه معدنی شرکت سرمایهگذاری توسعه معادن و فلزات در گفتوگو با «فلزات آنلاین»:
حسن حسینقلی، رئیس اتحادیه صادرکنندگان فرآوردههای صنایع و معادن سرب و روی ایران در گفتوگو با «فلزات آنلاین»؛
علیرضا تقوی، مدیرعامل شرکت کانی فرآوران عرصه اقتصاد مبین در گفتوگو با «فلزات آنلاین»:
احمد مشکانی، مدیر ارشد گروه معدنی و بازرگانی زرمش در گفتوگو با «فلزات آنلاین»:
امین صفری، مدیر مجتمع معدنی سرب و روی و باریت مهدیآباد در گفتوگو با «فلزات آنلاین»:
امین صفری مدیر مجتمع سرب و روی و باریت مهدیآباد در گفتوگو با «فلزات آنلاین»:
طی بازه زمانی 23-2020 رقم خورد؛
شاخصهای قیمتی فلزات آنلاین
شمش آلومینیوم
فلزات آنلاین
1403/09/14
217214
ورق برنجی
فلزات آنلاین
1403/09/14
569015
ورق مسی
فلزات آنلاین
1403/09/14
769238
لوله مسی
فلزات آنلاین
1403/09/14
2715234
بیلت فولادی
فلزات آنلاین
1403/09/14
25547
آهن اسفنجی
فلزات آنلاین
1403/09/14
14700
ورق گرم اسیدشویی
فلزات آنلاین
1403/09/14
41057
لوله بدون درز
فلزات آنلاین
1403/09/14
49911
لوله اسپیرال
فلزات آنلاین
1403/09/14
42663
لوله درز مستقیم
فلزات آنلاین
1403/09/14
41504
تیرآهن
فلزات آنلاین
1403/09/14
27589
ناودانی
فلزات آنلاین
1403/09/14
29698
نبشی
فلزات آنلاین
1403/09/14
28164
پروفیل
فلزات آنلاین
1403/09/14
37014
ورق گرم
فلزات آنلاین
1403/09/14
34884
ورق رنگی
فلزات آنلاین
1403/09/14
55639
میلگرد آجدار
فلزات آنلاین
1403/09/14
27205
ورق سرد
فلزات آنلاین
1403/09/14
40858
ورق گالوانیزه
فلزات آنلاین
1403/09/14
45028
طلای ۱۸ عیار
فلزات آنلاین
1403/09/14
4621700