صنعت روی در کشور، بیش از توجه به تکنولوژی، نیازمند اصلاح ساختاری در مدیران میانی است. اصلاح ساختاری به معنی بهره‌ورسازی و توانمند کردن بیشتر مدیران برای افزایش راندمان کل مجموعه است. توجه به آموزش مدیران، مخصوصا در سطوح مدیران داخلی، خود منجر به اصلاح ساختاری و به تبع آن افزایش سطح بهره‌وری خواهد شد.
صنعت روی در دنیا از دو روش عمده پیرومتالورژی و هیدرومتالورژی بهره می‌برد. روش‌های هیدرومتالورژی با آب و اسید و حلال کار می‌کنند و روش‌های پیرومتالورژی مبتنی بر استفاده از حرارت و ذوب است. در ایران غیر از یک کارخانه پیرومتالورژی که توسط کشور چین راه‌اندازی شده است، بقیه کارخانه‌های فعال در صنعت روی با روش هیدرومتالورژ به فعالیت مشغول هستند.
روش‌های مرسوم در تولید روی در روش هیدرومتالورژی کنسانتره یا خاک معدنی در آب و اسید حل شده و سپس با روش الکتروشیمیایی و الکترولیز استخراج ماده معدنی انجام می‌شود. اما در روش پیرومتالورژی کنسانتره روی با کک و زغال به کوره وارد شده و در اثر حرارت باال، فلز روی بخار می‌شود. در مرحله بعد، بخار تولید شده در محل‌های مخصوص، کندانس شده و در نهایت مذاب روی حاصل خالصسازی و به شمش تبدیل می‌شود. آخرین مطالعات نشان می‌دهد که بهترین و اقتصادی‌ترین روش در کارخانه‌های استحصال روی، استفاده از دو روش هیدرومتالورژی و پیرومتالورژی به صورت همزمان است.
استفاده از روش پیرومتالورژی برای بخشی از کار و سپس روش هیدرومتالورژی برای بخش دیگری از فعالیت‌های لازم در هر مرحله باعث بهینهسازی فرایندها می‌شود. بهعلاوه باید دانست که این کار باعث می‌شود که این دو فرایند به صورت مکمل با یکدیگر عمل کنند.
تفاوت‌ها در ایران و سایر کشورها ذکر سه نکته در اینجا حائز اهمیت است: اول، مساله‌ای که در کشور ما در مورد صنعت روی مفقود مانده، استفاده از روش‌های پیرومتالورژی در کنار روش‌های هیدرومتالورژی مرسوم و متداول است. البته اخیرا در برخی از شرکت‌ها از روش‌های پیرومتالورژی مانند «waelz» نیز استفاده می‌شود. به‌طور کلی و در مقام مقایسه میتوان گفت که روش‌های هیدرومتالورژیکی که در ایران به‌کار گرفته می‌شوند، تفاوت چندانی با روش‌های موجود در دنیا ندارد و از لحاظ تکنولوژیکی نیز تفاوت خاصی در مراحل عملیات و سطوح عملکرد وجود ندارد.
موضوع دوم، نیاز به اتوماسیون در مراحل انجام فرآیندها است. ذکر این نکته در اینجا ضروری است که به دلیل رشد صنایع کوچک در صنعت روی کشور، اکثر فعالیت‌ها به‌صورت دستی انجام می‌شود در حالی که در کشورهای توسعه‌یافته بسیاری از فعالیت‌ها در کارخانه‌های روی مکانیزه شده‌اند. به‌عنوان مثال در بخش الکترولیز، ورقه کنی در همه کارخانه‌های ایران با فعالیت کارگران انجام می‌شود.
در مورد استفاده از فیلتر پرسها نیز وضعیت به همین گونه است. باید توجه داشت که استفاده از سیستم‌های اتوماسیون در کشورهای توسعه یافته به بهبود امر تولید کمک می‌کند و منجر به افزایش راندمان می‌شود. سومین نکته اینکه بخشی که در ایران نسبت به سایر کشورها ضعیف‌تر عمل می‌شود، واحدهای ذوب و شمش‌ریزی در تولید روی هستند.
اکثر کشورهای توسعه‌یافته در این واحدها از کوره‌های القایی استفاده می‌کنند، در حالی که در ایران به ندرت کوره القایی استفاده می‌شود و فقط شاید ۴ یا ۵ کارخانه خیلی بزرگ از کوره‌های القایی استفاده می‌کنند. اما سایر کوره‌ها مکانیزه نبوده و باعث کاهش چند درصدی در راندمان می‌شوند. استفاده از سوخت‌های فسیلی مشکل دیگر این کوره‌ها است، در حالی که استفاده از انرژی برق در کوره‌های القایی به کاهش آلودگی محیطی کمک می‌کند. عدم هندلینگ مکانیزه مواد در کارخانه‌های ایران نیز از دیگر تفاوت‌های واحدهای روی در ایران و سایر کشورها است.
