تولید آهناسفنجی در مناطق مختلف تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند احداث کارخانههای فولادسازی با ظرفیتهای تولید بالا، دارا بودن ذخایر وسیع گاز طبیعی و همچنین سنگآهن قرار دارد.
عواملی مانند دسترسی به مواد اولیه و همچنین منابع اصلی تامینکننده گازهای احیایی از جمله گاز طبیعی و زغالسنگ در بازار تولید آهناسفنجی تاثیر زیادی داشته است. در بین تولیدکنندگان بزرگ این محصول، کشورهایی مانند ایران و هند با افزایش تولید سالیانه خود گامهای بزرگی در پیشبرد جهانی این صنعت داشتهاند.
ایران در کنار ذخایر مناسب سنگآهن توانست با تکمیل سریع پروژههای خود تولید آهناسفنجی را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. در کنار پیشرفت این کشورها، عربستان سعودی و ونزوئلا نیز در برخی از سالها با کاهش قابل توجه تولید همراه بودند.
عربستان در سال ۲۰۰۵ قصد افزایش توان تولید کارخانه احیای مستقیم آهن از ۴۰۰ هزار تن به ۵۰۰ هزار تن را داشت که موجب کاهش تولید جهانی آهن از سوی عربستان در سال ۲۰۰۶ و در نهایت کاهش تولید جهانی در این سال شدد در ونزوئلا، با تشدید اختلافات در این کشور بحران اقتصادی آن به صنایعی مانند تولید آهناسفنجی نیز سرایت کرد و موجب کاهش تولید جهانی آهناسفنجی شد.
نمودار ۲ میزان تولید جهانی آهناسفنجی را بر اساس تقسیمات منطقهای در ۳ سال اخیر نشان میدهد. از نظر تقسیمات منطقهای تولید آهناسفنجی، مقام اول به منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا اختصاص دارد.
خاورمیانه و شمال آفریقا بهدلیل دسترسی وافر به منابع گاز طبیعی که از مهمترین مواد اولیه برای تولید آهناسفنجی هستند. منطقه آسیا و اقیانوسیه نیز از تولیدکننده بزرگی همچون هند بهرهمند است؛ در این کشور عمده آهناسفنجی تولیدی از طریق زغالسنگ تولید میشود.
زغالسنگ این کشور از نوع غیر ککشوی است که ارزش پایینی دارد. چون زغالسنگ موجود در این کشور مناسب برای فولادسازی در کورههای بلند نیست، از آن برای تولید گاز احیای مورد نیاز در کورههای شفت احیای مستقیم استفاده میکنند.
