تصویر «آچار فرانسه» که در طرح جلد گزارش به‌ درستی به‌ عنوان نماد وابستگی فناورانه ایران برجسته شده، استعاره‌ای عمیق از وضعیت فعلی ما در زنجیره صنعت، معدن و اقتصاد است. این ابزار ساده، بازتاب‌دهنده فقدان زیرساخت‌های بومی فناورانه و وابستگی به الگوهای آماده وارداتی بوده اما در نقطه مقابل، هوش مصنوعی همان «ابزار بومی هوشمند» است که می‌تواند آغازگر عصری تازه برای ایران باشد؛ عصری که در آن، بازیگران اقتصادی نه‌ تنها مصرف‌کننده بلکه خالق فناوری خواهند بود.

جایگاه ایران در شاخص جهانی آمادگی برای هوش مصنوعی

براساس گزارش جهانی سال ۲۰۲۴، ایران در میان ۱۹۳ کشور جهان در جایگاه ۹۱ قرار گرفته است؛ هرچند این جایگاه نسبت به سال پیش از آن سه پله بهبود یافته است اما همچنان فاصله‌ای معنادار با کشورهای پیشرو دارد. این شکاف، هشداری صریح برای تصمیم‌گیران به شمار می‌آید که در غفلت از تحولات فناورانه، خطر بازماندن از قطار توسعه جهانی جدی‌تر از همیشه در کمین است.

معدن و صنایع معدنی؛ بیشترین ظرفیت، بیشترین عقب‌ماندگی