مدیرعامل شرکت لوله و پروفیل نوردکاران ساوه ویرا گفت: متاسفانه به‌دلیل نوسانات بازار و رکود عمیق در صنایع مصرف‌کننده پروفیل فولادی، مجبور به تعطیلی کارخانه شدیم. این امر در سال ۹۴ اتفاق افتاد. وضعیت بازار طی سال‌های منتهی به سال ۹۴ به‌گونه‌ای بود که نتوانستیم به فعالیت تولیدی خود ادامه دهیم زیرا برخلاف سال گذشته، نوسان نرخ ارز طی سال‌های ۹۱ تا ۹۳ منفی بود و با کاهش قیمت مواجه شدیم. ضمن اینکه واردات نیز به تولیدکنندگان داخلی صدمه می‌زد. با تعطیلی کارخانه، همه دستگاه‌ها و ماشین‌آلات غیر فعال شده‌اند و به‌زودی تبدیل به قراضه می‌شوند.
محمدعلی ملک محمدی نوری در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین» اظهار داشت: صنعت فولاد به ویژه در حوزه پروفیل سرمایه‌بر است. به‌طور مثال، هر رول ورق گرم ۲۰ تن وزن دارد که قیمت آن با احتساب قیمت روز ورق گرم یعنی پنج هزار تومان به ازای هر کیلوگرم، به بیش از ۱۰۰ میلیون تومان می‌رسد. هر کارخانه برای ادامه فعالیت تولیدی خود باید حداقل به مدت یک ماه مواد اولیه داشته باشد که این میزان برای یک کارخانه با ظرفیتی نزدیک به ۱۲ هزار تن در سال، برای هر ماه حدود یک هزار تن است. به این ترتیب، میزان سرمایه لازم برای تامین مواد اولیه این کارخانه به صورت پایدار باید حدود پنج میلیارد تومان در ماه باشد.
وی با بیان اینکه در حال حاضر نیز وضعیت تولید پروفیل فولادی چندان مناسب نیست، تصریح کرد: نوسان نرخ ارز در سال گذشته باعث رشد قیمت شده و رکود در صنایع مصرف‌کننده را تشدید کرده است. طی دو سه سال اخیر به قدری به تعداد تولیدکنندگان پروفیل فولادی اضافه شده که دیگر بازار کشش تولید بیش از این را ندارد. صدور مجوز کارخانه‌های تولید لوله و پروفیل بدون هیچ‌گونه ارزیابی از میزان تولید و مصرف انجام شد. هنگامی که تعداد تولیدکنندگان در یک صنعت افزایش می‌یابد، باید به تعداد مصرف‌کنندگان و تقاضا نیز افزوده شود اما این امر در کشور ما به ویژه در حوزه پروفیل فولادی، محقق نشده است.
مدیرعامل شرکت لوله و پروفیل نوردکاران ساوه ویرا ادامه داد: چند کارخانه مطرح تولیدکننده پروفیل فولادی کمتر از ظرفیت اسمی خود فعالیت می‌کنند که این امر باعث زیان‌دهی مقطعی آن‌ها شده است. ضمن اینکه افزایش قیمت باعث شده است که مصرف‌کنندگان انگیزه لازم را برای خرید محصولات فولادی نداشته باشند. به‌طور مثال، زمانی اغلب تولیدات در و پنجره از پروفیل فولادی ساخته می‌شد، در حالی که اکنون اغلب در و پنجره‌ها از UPVC و به صورت دوجداره ساخته می‌شود. بنابراین امکان حذف پروفیل‌ها از این صنعت وجود دارد. پروفیل‌های مورد نیاز بازار از نوع قوطی‌هایی به ابعاد ۴۰ در ۸۰ سانتی‌متر، بیشترین مصرف را به خود اختصاص می‌دهند.
ملک محمدی نوری با اشاره به اینکه در حال حاضر اغلب کنندگان پروفیل‌های فولادی بر مصارف صنعتی متمرکز شده‌اند، خاطرنشان کرد: لازمه این موضوع دارا بودن دستگاه‌های نوین تولید است که باید برای تهیه آن‌ها از سوی شرکت‌ها هزینه زیادی شود. البته با شرایط کنونی بازار بعید به‌نظر می‌رسد که به‌زودی شاهد سرمایه‌گذاری مجدد در صنعت پروفیل فولادی باشیم. صنعتگران برای باقی ماندن در بازار و ادامه فعالیت خود باید پروفیل‌هایی با طراحی خاص تولید کنند.
انتهای پیام//
