محمد کریمی در گفتوگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین»، اظهار داشت: شرکت معدنی سنگآهن آک کهور در سال ۸۴ تاسیس شده و اکنون، تمامی مراحل تولید و عرضه سنگآهن از قبیل استخراج، فرآوری و حمل و بارگیری را انجام میدهد. معدن سنگآهن آک کهور در ۱۰۰ کیلومتری شمال غرب بندرعباس واقع شده است. احداث کارخانه تغلیظ سنگآهن از جمله برنامههای در دست اجرای شرکت ما بوده که به صورت سرمایهگذاری خارجی در ایران صورت میگیرد.
مدیرعامل شرکت سنگآهن آک کهور خاطرنشان کرد: مهمترین مسئله برای تولیدکننده، ثبات و برنامهریزی است، برنامههای توسعه، معمولا یک ساله، سه ساله و پنج ساله هستند اما ما باید برحسب شرایط برای دورههای کوتاهمدت برنامهریزی کنیم که خوشبختانه قادر به برنامهریزی هستیم.
وی افزود: بازار، تعیینکننده حمایتهای دولتی است؛ اگر دولت و بازار کنار هم بایستند و قیمت سنگآهن به ثبات برسد، برنامههای توسعه خود را اجرا میکنیم اما اکنون نمیتوانیم پیشبینی درستی از آینده داشته باشیم.
این تولیدکننده سنگآهن اذعان کرد: سنگآهنهای تولیدی ما از لحاظ نوع کانه، هماتیتی کمعیار (۳۷ تا ۴۲ درصد) بوده و فرآوری آن به هر سه دسته دانهبندی شده، کنسانتره و گندله انجام میشود. مشتریان ما نیز، صنایع فولاد و سیمان هستند.
کریمی در پاسخ به این سوال که عمدهترین مشکلات تولید سنگآهن چه مواردی است، اظهار کرد: به طور کلی، سه موضوع حمل و نقل، معافیتهای گمرکی و عوارض، دیدگاههای مالیاتی و بیمهای کشور، عمدهترین مشکلات ما را تشکیل میدهند. در موضوع صادرات، حمل و نقل خارجی، مشکلات انتقال پول و مسائل ناشی از تحریم وجود دارد و همچنین حمل و نقل داخلی، متولی ندارد که این خود، معضلاتی را به وجود میآورد. سیستم حمل و نقل کشور، رانندهمحور است، درحالیکه باید سازمانمحور باشد؛ در نتیجه، نمیتوان برای هزینههای حمل و نقل برنامهریزی کرد. همین نبود سازوکار مشخص سبب شد تا تولیدکنندگان سال گذشته، به دلیل اعتصاب کامیونداران با مشکلاتی مواجه شوند.
وی در ادامه بیان کرد: به طور مکرر درخواست معافیتهای مالیاتی و بیمهای خود و همچنین کاهش تعرفه ارزش افزوده برای تولیدکننده را مطرح کردیم اما تاکنون حمایتی از سوی دولت صورت نگرفته است. به عنوان مثال، عوارضی که برای صادرات سنگآهن دانهبندی شده تعیین کردهاند، عملا ما را از رقابت در بازارهای جهانی باز داشته است.
این تولیدکننده سنگآهن خاطرنشان کرد: قیمت نهایی سنگآهن در بازارهای جهانی مشخص و ثابت است و هرگونه نوساناتی که در هزینه حمل و نقل به وجود آید، تولیدکننده مجبور است از قیمت محصول خود، کم کند. برخلاف تمام دنیا که مشوقهای صادراتی برای تولیدکننده در نظر میگیرند، ما در ایران با عوارضهای صادراتی مواجه هستیم. بازار داخلی نیز، چالشهای خودش را دارد، ما با معضلاتی همچون نبود نقدینگی، پرداخت و گردش حساب در بازار داخلی مواجه هستیم.
مدیرعامل شرکت سنگآهن آک کهور یادآور شد: ذخایر معدن سنگآهن آک کهور، حدود ۵۰ میلیون تن است و میزان استخراج سالیانه ما، برحسب بازار مصرف تعیین میشود. در حال حاضر، تقریبا ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار تن سنگآهن در سال تولید میکنیم. صادرات شرکت ما نیز، شامل فروش کنسانتره به چین بوده و صادرات سنگآهن ۵۸ درصد را هم در برنامه خود داریم.
کریمی با اشاره به کمبود سنگآهن در آینده، خاطرنشان کرد: اگر به سمت فرآوری سنگآهنهای عیار پایین نرویم، بدون شک با کمبود سنگآهن در آینده مواجه خواهیم شد. با توجه به محدود بودن ذخایر مگنتیتی عیار بالا در تمام دنیا، کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نبوده و میزان ذخایر سنگآهن منگنتیتی ما زیاد نیست. این در حالی است که صنایع فولاد، عمدتا در بازار به دنبال خرید سنگآهنهای مگنتیتی عیار بالا هستند.
وی در ادامه تاکید کرد: حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد ذخایر سنگآهن در دنیا، هماتیتی بوده و اگر به سمت توسعه و فرآوری سنگآهنهای هماتیتی عیار پایین نرویم، یک روزی واردکننده سنگآهن و کنسانتره خواهیم شد. برای فرآوری سنگآهنهای عیار پایین، مدلهای خوبی در اروپا، آمریکا و چین اجرایی شده است؛ با شکلگیری ارتباط بین صنعت و دانشگاه، میتوان روشهای گوناگونی را بر روی تیپهای مختلف سنگآهن در کشور، آزمایش کرد و نتیجه نهایی را در اختیار صنایع تولیدکننده سنگآهن گذاشت. این امر، احتیاج به یک متولی دارد؛ چراکه صنعت به تنهایی نمیتواند از نظر زمانی و مالی بر روی این موضوع سرمایهگذاری کند.
مدیرعامل شرکت سنگآهن آک کهور در پاسخ به اینکه چگونه میتوان به تولید ۱۶۲ میلیون تن سنگآهن (طبق سند چشمانداز ۱۴۰۴) رسید، اذعان کرد: قطعا ما به این میزان تولید سنگآهن نخواهیم رسید؛ چراکه در حال حاضر، با معضلات متعددی در خصوص تولید سنگآهن و فرآوری آن، مواجه هستیم. برای افزایش میزان تولید سنگآهن، دولت باید به سمت اکتشاف و استخراج معادن کمعیار برود.
کریمی اذعان کرد: مهمترین و پرهزینهترین مرحله در تولید سنگآهن، اکتشاف است. فرض کنید معدنی که در اختیار بخش خصوصی است، برای تخمین ذخیره قطعی خود و طراحی روش اکتشاف و استخراج، احتیاج به ۱۲ هزار متر حفاری داشته باشد اما چون بودجه چنین کاری را ندارد، در نهایت ۲ تا ۳ هزار متر بیشتر حفاری نمیکند؛ معادن کوچک همین مقدار را هم انجام نمیدهند.
وی افزود: معمولا در دنیا، سازمانهایی مانند زمینشناسی یا سازمانهای مربوطه، امور مربوط به اکتشاف را انجام میدهند و در نهایت که همه چیز مشخص شد، بستر را در اختیار بخش خصوصی قرار میدهند. به این ترتیب، تکلیف بخش خصوصی و بانک در مورد ارزش معدن مربوطه، مشخص است؛ چراکه اسناد مربوط به آن را دولت تعیین و تایید کرده است و معدندار میتواند براساس اعتبار پروانه خود، وامهای بلندمدت از بانک دریافت کند اما وقتی حمایتهای این چنینی صورت نپذیرد، بخش خصوصی نمیتواند برای افق سهماهه، شش ماهه و یک ساله خود، هیچگونه برنامهای داشته باشد و بانک نیز به دلیل عدم اطمینان به میزان ذخیره معدن، از تولیدکننده سنگآهن حمایت نمیکند.
این تولیدکننده سنگآهن در پاسخ به این سوال که جایگاه ایران از لحاظ تکنولوژی برداشت سنگآهن چگونه است، اظهار کرد: در حال حاضر، تحقیقات داخلی مطلوبی در این باره صورت نگرفته است و از ترکیب روشهای چینی و اروپایی استفاده میشود.
وی در خصوص جایگاه کنونی تولیدکنندگان بخش خصوصی در بازار سنگآهن، اذعان کرد: اگر به شرکتهای خصوصی تولید سنگآهن بها داده شود، رشد خوبی خواهند کرد اما اکنون حمایتهای لازم از بخش خصوصی صورت نمیگیرد. سهم عمده بازار سنگآهن در دست تولیدکنندگان دولتی نظیر گلگهر، چادرملو و فولاد خوزستان بوده و حتی نرخ سنگآهن در داخل کشور، توسط فولاد خوزستان تعیین میشود.
مدیرعامل شرکت سنگآهن آک کهور افزود: یکی از حمایتهای مهمی که میتوان از بخش خصوصی داشت، ارائه وامهای بلندمدت با بهره کم است. درست است که سودآوری معدن زیاد بوده اما این امر منوط به سرمایهگذاری کلان در ابتدای کار است. میزان سرمایه مورد نیاز برای تولید سنگآهن، بسته به معدن و نوع کانه آن بوده و تخمین هزینه بعد از مطالعات بر روی معدن مورد نظر و اکتشاف صورت میگیرد.
کریمی در پایان با اشاره به عملکرد مطلوب انجمن سنگآهن، بیان کرد: این انجمن نقش حمایتی از بخش خصوصی را ایفا میکند و در حوزه صادرات و دعاوی بینالمللی، عملکرد خوبی از خود نشان داده است.
انتهای پیام//