هند در تلاش تصاحب سهمی از بازار مواد اولیه ساخت باتری

در حالی که کشورهای جهان تلاش می‌کنند وابستگی خود را به چین برای تامین مواد اولیه حیاتی تولید باتری خودروهای الکتریکی کاهش دهند، هند گام‌های جسورانه‌ای در جهت معرفی خود به عنوان کشوری تامین‌کننده در زنجیره تامین برای ساخت خودروهای الکتریکی برداشت.

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات‌ آنلاین» و به‌ نقل از خبرگزاری بلومبرگ، در حالی که نخست وزیر هند قول داده است تا سال ۲۰۷۰ به اهداف برایند صفر انتشارات گازهای گلخانه‌ای برسد، دولت این کشور از پرداخت مشوق‌های حداقل ۳٫۴ میلیارد دلاری برای تسریع در پذیرش عقب‌ماندگی در تولید خودروهای الکتریکی خبر داد.

هند بر این باور است که تولید گران‌ترین جزو ساخت خودروهای الکتریکی یعنی باتری‌ها، موجب مقرون‌به‌صرفه‌تر شدن این محصول نهایی (خودروی الکتریکی) در بازار می‌شود و با در نظر گرفتن بهره بردن هند از تقاضای فزاینده جهانی باتری‌ها، این کشور به عنوان یک صادرکننده بالقوه می‌تواند معرفی شود.

این اقدامات موجب تمایل موکش آمبانی به عنوان بزرگ‌ترین سهام‌دار شرکت «Reliance Industries Ltd» به منظور ساخت تاسیسات تولید باتری خودروهای الکتریکی با استفاده از صرف بخشی از بودجه ۷۶ میلیارد دلاری جهت انرژی‌های پاک شد.

این شرکت جزو سه شرکت برتر تولیدکننده از جمله شرکت تولید‌کننده اسکوتر برقی به نام «Ola Electric Mobility Pvt» و پالایشگاه «Rajesh Exports Ltd» بوده که آمبانی سهام‌دار آن است. این شرکت‌ها مشوق‌هایی را تحت یک برنامه با بودجه ۲٫۳ میلیارد دلاری به منظور حمایت از توسعه سلول باتری پیشرفته دریافت خواهند کرد.

راهول پریتیانی، مدیر ارشد انرژی، پایداری و کالا در شرکت «Crisil Ltd» به عنوان شرکت تجزیه و تحلیل تابعه شرکت آمریکایی «S&P Global» اعلام کرد که با برنامه‌ریزی تاسیسات تولید در مقیاس وسیع، هند می‌تواند خود را به عنوان صادرکننده سلول‌های باتری لیتیوم‌یونی به بازارهای اروپا و آمریکا مطرح کند.

وی افزود: هند برای این کار باید زنجیره‌های تامین همراه با قابلیت‌های بازیافت واحدهای تولیدی خود را تقویت کند.

این کار می‌تواند به عنوان یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های هند در رسیدن به تولید انبوه باتری خودروهای الکتریکی مطرح شود. دومین کشور پرجمعیت جهان تنها مقدار کمی از مواد اولیه مورد نیاز برای تامین تقاضای داخلی باتری‌های لیتیوم یونی را دارد و شرکت «Crisil Ltd» پیش‌بینی می‌کند که تا سال ۲۰۳۰، این حجم ۱۰۰ برابر افزایش یابد. این موضوع به شدت توان و تصمیم کشور هند برای تامین تقاضای باتری‌های لیتیوم‌یونی را در مقیاس جهانی تحت تاثیر قرار می‌دهد.

با فاصله گرفتن کشورهای جهان از استفاده از خودروهای با موتورهای احتراقی با سوخت بنزین، تقاضا برای لیتیوم، نیکل، کبالت و سایر فلزاتی که در تولید باتری‌های لیتیوم‌یون استفاده می‌شوند، افزایش می‌یابد.

سرویس تحقیقاتی «BloombergNEF» تخمین می‌زند که تمایل جهانی برای فلزات مورد استفاده در تولید باتری‌های نسل بعدی تنها در سال ۲۰۲۱، حدود ۵۰ درصد افزایش یافته است و تا پایان دهه ۲۰۳۰ حدود چهار برابر خواهد شد. این در حالی است که تامین منابع مورد نیاز برای تولید باتری‌های لیتیوم‌یون در حال محدود شدن بوده و این باعث افزایش هزینه‌ها شده است.

جاسمیت سینگ کالسی، مدیر شرکت «Manikaran Power Ltd» که در حال راه‌اندازی اولین پالایشگاه لیتیوم هند برای شناسایی دارایی‌های نیکل، کبالت و مس در دیگر کشورها است، بیان کرد: موانع واردات بسیار زیاد است؛ چراکه چین اکثر این مواد اولیه را تصاحب کرده است.

شرکت «Manikaran» ماده اسپودومن به عنوان منبع لیتیوم را در سال ۲۰۱۹ به قیمت ۵۰۰ دلار در هر تن خریداری کرد. شرکت «Kalsi Engineering» بیان کرد که این رقم اکنون به حدود پنج هزار دلار در هر تن رسیده است.

در همین رابطه سلطه چین بر لیتیوم از طریق زنجیره تامین گسترش می‌یابد. شرکت‌های چینی در حال حاضر با کشورهای بزرگ تولیدکننده لیتیوم توافق‌نامه‌هایی را به امضا رسانده‌اند و در زمینه فرآوری مواد اولیه برای تولید کانه باتری و همچنین تولید بسته‌های ذخیره‌سازی  فعالیت خود را آغاز کرده‌اند.

هند برای رسیدن به جایگاه کشور چین در این زمینه راه درازی را در پیش دارد و با رقبایی همچون کشورهای ایالات متحده آمریکا که در تلاش برای شکستن سلطه چین در بازار برای رشد تولید باتری داخلی خود بوده، روبه‌رو است.

شرکت‌های هندی در حال انجام مذاکرات تجاری برای تهیه بیشتر مواد اولیه از کشورهایی مانند استرالیا هستند که حدود نیمی از صادرات لیتیوم جهان را در اختیار دارد. شرکت با مالکیت دولتی «Coal India» بزرگ‌ترین شرکت معدنی هند اعلام کرد که قصد دارد فلزات و مواد معدنی مورد استفاده در باتری‌ها را استخراج کند اما جزئیات بیشتری از این اقدام را اعلام نکرد.

در همین رابطه یک منبع ذخیره لیتیوم در نزدیکی ایالت کارناتاکای هند در سال ۲۰۲۱ کشف شد و کشور هند در نظر دارد مجوز استخراج مواد معدنی مهم را به شرکت‌های خصوصی صادر کند اما در درجه اول، اولیویت در واردات این مواد اولیه از دیگر کشورها است.

مس، فلز دیگری که در خودروهای الکتریکی استفاده می‌شود نیز هم‌اکنون در کانون توجهات قرار دارد. شرکت «Hindalco Industries Ltd»، بزرگ‌ترین تولیدکننده مس هند، تخمین می‌زند که با توجه به اتکای فزاینده هند به واردات این فلز، تقاضای آن در ۱۰ سال آینده بیش از دو برابر خواهد شد.

هند پس از توقف فعالیت واحد تولید ۴۰۰ هزار تنی شرکت «Vedanta Ltd» در سال ۲۰۱۸ که تولید این کشور را حدود ۴۰ درصد کاهش داد، تبدیل به یک واردکننده محض فلز مس شد.

برای تغییر این روند، گوتام آدانی، ثروتمندترین مرد آسیا و یکی از رقبای اصلی موکش آمبانی در حال ساخت یک پالایشگاه مس با ظرفیت ۵۰۰ هزار تن در سال در غرب هند است. به نظر می‌رسد شرکت‌های رقیب او که متعلق به آدانی است، قصد دارند تا نیمه اول سال ۲۰۲۴ فرایند تولید خود را آغاز کنند.

لیتیوم و مس، تنها فلزاتی نیستند که هند با کمبود آن‌ها مواجه است. این کشور با کمبود نیکل، سنگ معدن کبالت، گرافیت و منگنز هم روبه‌رو است. بر اساس گزارش شرکت «Crisil Ltd»، برای برآورده کردن نیاز داخلی ۲۰۰ گیگاوات ساعت باتری لیتیوم‌یونی تا سال ۲۰۳۰، هند به حدود ۳۵ هزار تن سولفات نیکل و ۱۱ هزار تن سولفات منگنز و سولفات کبالت نیاز خواهد داشت.

بر اساس پیش‌بینی‌های سرویس تحقیقاتی «BloombergNEF» که تحقیقات مربوط به انرژی‌های تجدیدپذیر را انجام می‌دهد، تقاضای جهانی برای خالص‌ترین شکل نیکل تا سال ۲۰۳۰ از ۱۰۰ هزار تن در سال ۲۰۱۹، به یک میلیون و ۳۴۰ هزار تن افزایش خواهد یافت.

کومال کاریر، تحلیلگر سرویس تحقیقاتی «BloombergNEF» عنوان کرد: در حالی که هند منابع بزرگ منگنز و گرافیت را در اختیار دارد اما فرایند تولید هنوز به مقیاس مورد نظر نرسیده است. به همین دلیل هند به عنوان یک بازار وابسته به واردات باقی می‌ماند و بعید است که در دهه آینده این روند تغییر کند.

این بدان معناست که ساخت باتری‌های لیتیوم‌یونی ارزان نخواهد بود و مانع از اجرای برنامه‌های هند برای توسعه مدل‌های مقرون‌به‌صرفه‌تر خودروهای الکتریکی می‌شود که می‌توانند در داخل هند فروخته و به کشورهای کم‌درآمدتر صادر شوند.

برتری شرکت تسلا در تولید خودروهای الکتریکی ممکن است ادامه نداشته باشد. بنابراین تحلیلگران تاکید دارند که گذار به انرژی‌های تجدیدپذیر هنوز در مراحل ابتدایی است و برتری فعلی چین به معنی ادامه پیشرو بودن این کشور در رابطه با تولید باتری‌های لیتیوم یونی نخواهد بود.

کشورهای سراسر جهان در حال توسعه جایگزین‌هایی برای باتری‌های لیتیوم‌یونی هستند. در همین رابطه با افزایش قیمت مواد اولیه، تمایل به پتانسیل باتری‌های یون سدیم افزایش یافته است.

مواد اولیه مورد نیاز برای تولید سلول‌های یون سدیم فراوان و ارزان هستند و اگرچه این فناوری هنوز در حد باتری‌های لیتیوم یون در ذخیره‌سازی انرژی کارآمد نیستند اما مبنایی مهم در جایگزینی این باتری‌ها خواهد بود.

در همین راستا، شرکت «Reliance Industries» در تلاش برای جایگزینی لیتیوم با سدیم است که هزینه‌های تولید آن با باتری‌های سرب اسید سنتی برابری می‌کند. در اواخر سال ۲۰۲۱، شرکت متعلق به آمبانی ۱۰۰ میلیون پوند (۱۲۲ میلیون دلار) برای خرید شرکت «Faradion Ltd»، یک شرکت فناورمحور تولید باتری‌های سدیم یونی مستقر در بریتانیا هزینه کرد که ادعا می‌کند در حال حاضر ۱۶۰ تا ۱۷۰ وات ساعت در هر کیلوگرم را که انتظار می‌رود به زودی به ۲۰۰ وات ساعت در کیلوگرم یون سدیم برسد، به صورت تجاری تحویل می‌دهد. انرژی تامین‌ شده توسط باتری‌های یون سدیم چندان با چگالی انرژی ارائه شده توسط برخی سلول‌های مبتنی بر باتری‌های لیتیومی تفاوتی ندارد.

برای مقایسه، شرکت «CATL»، یکی از توسعه‌دهنده‌های مهم سلول‌های باتری‌های یون سدیم در چین در سال ۲۰۲۱ اعلام کرد که محصولات نسل اول این باتری که ۱۶۰ وات ساعت در هر کیلوگرم انرژی دارد، تولید می‌کنند. اگر این فناوری گسترش یابد، هند می‌تواند جایگاه خوبی برای رقابت در تولید این نوع از باتری‌ها برای خود کسب کند.

چاندرا بوشان، رئیس انجمن بین‌المللی محیط زیست، پایداری و فناوری مستقر در دهلی نو، خاطرنشان کرد که ماده‌ای که در حال حاضر ماده اولیه بسیاری از صنایع است، ممکن است تا ۱۰ سال دیگر به عنوان مواد اولیه ضروری مورد استفاده قرار نگیرد.

وی افزود که نمی‌توان بدبین بود و تصور کرد دنیا برای پیشبرد صنعتی شدن فقط به چند ماده اولیه خاص وابسته باشد.

انتهای پیام//