صنایع پاییندستی فولاد مظلوم واقع شدهاند قدر داشتههای خود را نمیدانیم نگرانی فعالان بازار کنسانتره مس ادامه پیدا کرد شرکت «Codelco» به دنبال مشارکت با بخش خصوصی است شرکت «Hummingbird Resources» در آستانه آغاز فرایند تولید تجاری قرار گرفت کاهش درآمد بزرگترین تولیدکننده مس جهان فلزیها در بورس خوش درخشیدند تنوع محصول و تحویل به موقع؛ رموز موفقیت شرکت فولاد ناب تبریز
با توجه به اینکه منطقه شمال غرب، موقعیت استراتژیکی برای صادرات محصولات فولادی محسوب میشود، شرکت صنایع فولاد شهریار تبریز از فرصت موجود بهرهمند شده و قادر به تامین بخشی از نیاز بازار کشورهای همسایه در مناطق شمالی و شمال غربی کشور است. این شرکت با استفاده از موقعیت استراتژیک خود، تاکنون موفق به صادرات به کشورهای همسایه از جمله آذربایجان، ارمنستان، گرجستان، شمال عراق، شرق ترکیه و ناحیه نخجوان شده است.
شرکت صنایع فولاد شهریار تبریز به عنوان یکی از شرکتهای زیرمجموعه گروه صنعتی پارس ساختار، علاوه بر تولید ورقهای گالوانیزه گرم که کاربردهای فراوانی در صنایع مختلف از جمله خودروسازی، لوازم خانگی و برق و الکترونیک دارد دارد، احداث و راهاندازی هفت خط تولید ورق گالوانیزه سرد و روغنی را با سرمایهای بالغ بر یک هزار میلیارد تومان در دستور کار خود قرار داده است.
شرکت صنایع فولاد شهریار تبریز، تولیدکننده انواع ورقهای گالوانیزه در شمال غرب کشور و تنها تولیدکننده ضخیمترین ورق گالوانیزه تا چهار میلیمتر در غرب آسیا است.
با اینکه تعداد تولیدکنندگان ورقهای گالوانیزه در کشور زیاد شده و به اعتقاد فعالان این بازار، تولید ورق در کشور مازاد است اما برخی معتقدند که جای خالی ورقهای گالوانیزه خاص در کشور احساس میشود و تولیدکنندگان باید به سمت تولید و عرضه آن بروند. شرکت صنایع فولاد شهریار تبریز که به تازگی به عرصه تولیدکنندگان ورقهای گالوانیزه پیوسته، تولید ورقهای گالوانیزه ضخیم را که در کشور امکانپذیر نبود، آغاز کرده است. در این رابطه خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین» با مجید یاریگر، مدیرعامل شرکت صنایع فولاد شهریار تبریز به گفتوگو نشسته است که شرح آن را در ادامه میخوانید:
مدیر کارخانه صنایع شرکت صنایع فولاد شهریار تبریز، یکی از تولیدکنندگان ورقهای گالوانیزه، گفت: تقریبا تمامی شرکتهای بزرگ صنایع بالادستی فولاد دولتی هستند و به همین دلیل، شرایط عرضه محصولات خود را به شرکتهای متعلق به بخش خصوصی در صنایع پاییندستی دیکته میکنند و در نتیجه، صنایع پاییندستی نمیتوانند مواد اولیه را به صورت مناسب دریافت و ارزش افزوده ایجاد کنند.