به طور کلی می‌توان اذعان کرد که در راستای حمایت از رشد پایدار در بخش بازیافت باتری‌های لیتیوم‌یونی، به تعیین استانداردهای شفاف‌تری نیاز خواهد بود.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین» و به نقل از موسسه «Fastmarkets»، برخی از فعالان بازار وجود استانداردهایی با شفافیت بیشتر را لازمه حمایت از رشد صنعت بازیافت باتری عنوان کردند.
از سال ۲۰۱۹، حجم زیادی از عمر مفید باتری‌ها در چین به پایان رسیده و تعداد باتری‌های مستهلک شده به سرعت در این کشور در حال افزایش است. بر اساس برآوردهای وزارت بوم‌شناسی و محیط زیست چین (MEE)، مقدار کل باتری‌های لیتیومی مستهلک شده در سال ۲۰۲۵، به ۱۳۴٫۴۹ گیگاوات ساعت (GWh) خواهد رسید؛ همچنین در سال ۲۰۲۲، میزان انرژی این باتری‌های مستهلک شده حدود ۵۲٫۲۹ گیگاوات ساعت اعلام شد.
به گفته جولیا هارتی، تحلیلگر بخش بازیافت باتری در موسسه «Fastmarkets»، سهم اکثر باتری‌های مستهلک شده در سال ۲۰۲۳، به چین و کشورهای اروپایی اختصاص داشت که از این میزان، سهم چین ۵۷ درصد و سهم اروپا نیز ۲۰ درصد ذکر شد. دولت چین اخیرا به اهمیت بالای بازیافت باتری در ترویج اجرای طرح کربن‌زدایی در این کشور اشاره کرد.
دنگ یی از شرکت «MEE»، در جریان یک رویداد با محوریت بازیافت باتری که در ماه اکتبر ۲۰۲۳ در شانگهای چین برگزار شد، بیان کرد: جدای از اهمیت بازیافت باتری‌ها و تاثیر مثبت آن بر اجرای طرح کربن‌زدایی، این صنعت به کاهش وابستگی چین به واردات مواد اولیه حیاتی چون کبالت، لیتیوم و نیکل کمک خواهد کرد. این مسئله بدین معناست که زنجیره تامین این مواد اولیه استراتژیک در چین به ثبات بیشتری می‌رسد.
موسسه «Fastmarkets» پیش‌بینی می‌کند که تا سال ۲۰۳۳، حدود ۱۳ درصد از حجم عرضه فلزات حیاتی مورد استفاده در تولید باتری‌ها از طریق بازیافت تامین می‌شود؛ این در حالی است که در سال ۲۰۲۳، حدود ۵ درصد از فلزات استراتژیک مورد نیاز برای تولید باتری‌ها از طریق بازیافت تامین شد.
لیست سفید شرکت‌های بازیافت‌کننده باتری در چین
وزارت صنعت و فناوری اطلاعات چین (MIIT) یک لیست سفید برای صنعت بازیافت باتری ایجاد کرده است تا بر اساس آن، شرکت‌های مورد پذیرش و قابل اعتماد توسط دولت این کشور مشخص شوند.
در همین راستا، موسسه «Fastmarkets» مطرح کرد که بسیاری از فعالان بازار اعتراض خود را به قابل اعتماد نبودن این لیست به دلیل عدم شفافیت لازم در استانداردهای تعیین شده اعلام کردهاند.
این لیست سفید متشکل از بازیافت‌کنندگانی است که با استانداردهای صنعتی تعیین شده فعلی برای انجمن قراضه باتری مورد استفاده در وسایل نقلیه مبتنی بر انرژی‌های نو در چین موافقت کردهاند. یکی از اصلی‌ترین ملاک‌های در نظر گرفته شده در این لیست سفید برای افزوده شدن نام بازیافت‌کنندگان، امکان رسیدن به نرخ بازیابی ۹۸ درصدی نیکل و کبالت و نرخ ۸۵ درصدی لیتیوم است.
در آخرین به‌‌روزرسانی صورت گرفته در ماه نوامبر ۲۰۲۳، تعداد ۵۸ شرکت به این لیست سفید افزوده شدند و با احتساب شرکت‌های قبلی تعداد این بازیافت‌کنندگان به ۱۵۷ شرکت رسید.
یکی از مزیت‌های این لیست، به رسمیت شناخته شدن آن توسط دولت چین است. یکی از تولیدکنندگان عمده مواد اولیه مورد استفاده در تولید باتری در چین به موسسه «Fastmarkets» گفت: تولیدکنندگان تجهیزات اصلی ترجیح می‌دهند با شرکت‌هایی که در این لیست سفید قرار دارند، همکاری داشته باشند.
لی چونگیانگ از شرکت «Minmetals Lihuitong»، در یک میزگرد در جریان رویدادی با عنوان مواد اولیه مورد استفاده در تولید باتری که به میزانی موسسه «Fastmarkets» در ماه دسامبر ۲۰۲۳ در چین برگزار شد، خاطرنشان کرد: دولت چین در تلاش است تا یک استاندارد کلی و جهانی برای صنعت بازیافت باتری تعیین کند که ارائه این لیست سفید، یکی از ابزارهای آن‌ها برای انجام این کار است.
وی ادامه داد: انجام این کار بسیار چالش‌برانگیز خواهد بود؛ چراکه این صنعت هنوز تحت سلطه شرکت‌های کوچک قرار دارد. از طرفی، شرکت‌های پذیرفته شده در این لیست سفید، تنها حدود ۲۵ درصد از سهم بازار بازیافت باتری را به خود اختصاص می‌دهند.
برخی از مشارکت‌کنندگان بازار ضمن ابراز نگرانی خود از سرعت بالای افزوده شدن اسامی شرکت‌های جدید به این لیست، مطرح کردند: جزئیاتی از ملاک قرار دادن استانداردهای تعیین شده برای پذیرش این شرکت‌ها در این لیست ارائه نشده است.
به گفته وانگ دچوانگ از بخش قراضه باتری در انجمن ملی بازیافت چین (CRRA)، در همین راستا باید سیاست‌گذاری‌های وضع مالیات جامع‌تری ارائه شود؛ چراکه هم‌اکنون الزامات ایمنی و زیست‌محیطی برای شرکتی که واجد شرایط افزوده شدن در این لیست سفید بوده، منطقه به منطقه متفاوت است.
برخی از منابع معتقدند که مقامات دولت چین باید تعیین استانداردهای شفاف‌تر و یکپارچه‌تر برای صنعت بازیافت باتری و استفاده از باتری‌های بازیافت شده را در اولویت کاری خود قرار دهند.
چالش‌های پیش روی صنعت بازیافت باتری چین
به گفته برخی از منابع، ظرفیت مازاد به یک چالش بزرگ در صنعت بازیافت باتری چین تبدیل شده است و شرکت‌های کوچک در حال کاهش سهم بازار شرکت‌های بازیافت‌کننده حاضر در لیست سفید هستند.
وانگ تصریح کرد: برنامه‌ریزی‌ها برای افزایش ظرفیت بازیافت باتری‌ها در دستور کار قرار گرفته است. با این حال، دسترسی به حجم انبوه باتری‌های مستهلک شده با محدودیت همراه شده است.
یکی دیگر از شرکت‌هایی که در کنفرانس مواد اولیه باتری به میزبانی موسسه «Fastmarkets» حضور داشت، اعلام کرد: شرکت‌های بازیافت باتری کوچک‌تر که اهداف سختگیرانه شاخص محیطی، اجتماعی و حاکمیتی «ESG» را به طور کامل رعایت نمی‌کنند، می‌توانند پریمیوم‌های رقابتی‌تری را ارائه دهند زیرا هزینه فرآوری کمتری برای باتری‌های بازیافت شده پرداخت کردهاند.
این شرکت در ادامه تاکید کرد که شرکت‌های بازیافت باتری کوچک‌تر، در حال کاهش سهم بازار شرکت‌های حاضر در لیست سفید هستند که استانداردهای شاخص محیطی، اجتماعی و حاکمیتی دقیق‌تر و کامل‌تری را رعایت می‌کنند.
در همین راستا، این شرکت به تلاش بسیاری از بازیافت‌کنندگان برای برخورداری از افزایش خطوط تولید خودکار به منظور رشد کارایی عملیاتی خود اشاره کرد.
با این وجود، تعداد تامین‌کنندگان باتری در سال‌های اخیر به طور تصاعدی در حال افزایش بوده است. از این رو به دلیل تفاوت‌های ساختاری بین باتری‌ها، استقرار یک خط تولید کاملا خودکار و برچیدن خط تولید قدیمی‌تر بازیافت باتری تقریبا غیرممکن است.
یکی دیگر از منابع آگاه به وضعیت صنعت بازیافت باتری، با اشاره به عدم امکان تغییر برنامه‌ریزی برای برچیدن خطوط تولید در زمان دریافت هر محموله باتری، عنوان کرد: برچیدن خطوط تولید باتری‌های مستهلک شده فعلی، همچنان به نیروی انسانی و فناوری کنونی وابسته است؛ ضمن اینکه قانون کاهش تورم ایالات متحده آمریکا (IRA)، موانع بیشتری در انجام معاملات بین‌المللی ایجاد کرده است.
این منبع در پایان یادآور شد: بر اساس قانون کاهش تورم ایالات متحده آمریکا (IRA)، تعداد شرکت‌های بومی بازیافت‌کننده باتری باید به موازات تولیدکنندگان تجهیزات اصلی افزایش یابد. این بدان معناست که اگر یک شرکت بازیافت‌کننده بخواهد با تولیدکنندگان تجهیزات اصلی تجارت کند، باید کارخانه‌هایی را در هر جایی که این تولیدکنندگان قرار دارند، راه‌اندازی کند.
به گفته منبع مذکور، این اقدام هزینه و چارچوب زمانی راه‌اندازی یک پروژه را به میزان قابل‌توجهی افزایش می‌دهد.
انتهای پیام//
