بازارهای جهانی در سال ۲۰۱۸ کاملا مثبت دیده می‌شود و دلایل زیادی برای این دید وجود دارد. یکی از دلایل آن تداوم رشد اقتصادی دنیا است. آمار جدید صندوق بین‌المللی پول نشان می‌دهد که رشد اقتصادی دنیا در سال ۲۰۱۸ حدود ۴ درصد و رشد اقتصادی چین نیز ۶/۶ درصد خواهد بود. در کنار چین، کشورهای در حال توسعه نیز به‌عنوان مصرف‌کننده در حال وارد شدن به چرخه اقتصادی دنیا هستند.

آمار موسسه مارکیت که «PMI» دنیا را منتشر می‌کند، در بخش تولید نشان می‌دهد که حدود ۵۵ ماه است که شاخص روند صعودی دارد. بنابراین در سال ۲۰۱۸ شاهد رشد تقاضا از سمت چین و سایر کشورهای در حال توسعه خواهیم بود و شرایط تقاضا برای محصولات معدنی نسبت به سال ۲۰۱۷ بسیار مطلوب‌تر باشد.

ساختار بازار محصولات معدنی از نظر عرضه در حال تغییر است. در سال ۲۰۱۲ که بالاترین قیمت مواد معدنی اتفاق افتاد، شرکت‌های معدنی در دنیا از محل سود خود شروع به سرمایه‌گذاری و ایجاد ظرفیت‌های جدید کردند.

اما واقعیت آن است که ظرفیت ایجاد شده در هنگام بهره‌برداری بدون تقاضا باقی ماند و قیمت‌ها به مرور زمان روندی نزولی طی کرد. در این هنگام برخی از شرکت‌های معدنی تا مرز ورشکستگی هم پیش رفتند. اما در دو سال گذشته شرکت‌های معدنی هوشمندانه عمل کرده‌اند و به‌جای سرمایه‌گذاری، سود خود را میان سهامداران توزیع و یا به سایر پروژه‌های غیرمعدنی هدایت کردند. این موضوع باعث شده که با وجود رشد تقاضا، افزایش چندانی در عرضه رخ ندهد. این یعنی چشم‌انداز عرضه متوازن شده و مازاد نیست.

عامل دیگری که باعث خوشبینی به بازار می‌‎شود، ارزان بودن قیمت کامودیتی‌ها نسبت به بازار سهام است و این نسبت در پایین‌ترین سطح چندین ساله خود قرار دارد. با اینکه قیمت مواد معدنی رشد بسیاری داشته است، اما رشد بازار سرمایه و سهام همچنان جلوتر است. بانک سرمایه‌گذاری گلدمن ساکس اعلام کرده است عامل یاد شده طی دو سه سال آینده موجب ایجاد ابرچرخه در بازار مواد معدنی می‌شود. به همین دلیل این موسسه پیش‌بینی قیمتی خود را از فلزات بیش از دیگر موسسات اعلام کرده است. بنابراین چشم‌انداز بازار فلزات و محصولات معدنی کاملا مثبت و شرایط برای سود بردن تولیدکنندگان تجار و سهامداران فراهم است

البته کاهش عیار و ذخایر معادن، افزایش عمق معادن در دنیا، افزایش قیمت نفت و گران شدن قیمت انرژی، افزایش هزینه حمل‌ونقل و… باعث افزایش قیمت تمام شده می‌شود و این افزایش به مصرف‌کنندگان نیز انتقال می‌یابد. فاکتورهایی که در آمریکا رخ می‌دهند نیز بسیار مهم است. ترامپ استراتژی سرمایه‌گذاری یک هزار و پانصد میلیارد دلاری در زیرساخت را در نظر گرفته است.

قرار است این برنامه هم از سوی دولت و هم از سوی بخش خصوصی آمریکا پیش رود. این رشد تقاضا به تحریک قیمت فلزاتی مانند فولاد، مس و روی کمک می‌کند و باعث می‌شود که معادن غیر اقتصادی و یا عیار پایین، به مدار تولید بازگردند. در مجموع سال ۲۰۱۸ برای بازار فلزات و محصولات معدنی مثبت دیده می‌شود و تداوم رشد قیمت‌ها در دو سال گذشته خواهد بود.

زنجیره فولاد با ثبات خواهد بود در زنجیره فولاد شرایط متفاوت از زنجیره سایر فلزات است. در وهله اول این بازار به شدت وابسته به اقتصاد چین و تابع ارزش یوان است. محصولات مختلف این زنجیره مانند فروآلیاژها، سنگ‌آهن، زغال‌سنگ و فولاد خام، تابع تحولات چین هستند. به‌طور مثال در فصل زمستان که دولت چین محدودیت در عرضه مواد معدنی را هدف‌گذاری می‌کند و فولادسازان بسیاری مجبورند حدود ۳۰ تا ۷۰ درصد از ظرفیت خود را کاهش دهند.

البته در این فصل، ساخت‌وساز انجام نمی‌شود. بنابراین کمبود تقاضا نیز وجود خواهد داشت. در سال‌های گذشته چینی‌ها انبارهای خود را در زمستان برای تابستان پر می‌کردند، اما در سال جاری، ذخایر کمتر از حد معمول است. به‌طور مثال ذخایر زغال‌سنگ حرارتی چین تنها سه روز است، به‌طوری که نیروگاه‌ها با بحران سوخت مواجه شده‌اند. به تبع این موضوع واردات چین تحریک شده و قیمت فولاد استرالیا روند افزایشی دارد.

از آنجایی که تولید سنگ‌آهن در چین کاهش خواهد یافت، واردات نیز مدیریت می‌شود و در نتیجه بازار سنگ‌آهن در سال ۲۰۱۸ متوازن خواهد بود. البته رشد تولید سنگ‌آهن در دنیا ادامه می‌یابد. در سال ۲۰۱۷ تولید فولاد در دنیا حدود ۵/۱ درصد افزایش یافت و باعث افزایش مصرف زغال‌سنگ و سنگ‌آهن در دنیا شد. به‌نظر می‌رسد در سال ۲۰۱۸ رشد تولید فولاد نیز ادامه می‌یابد. این موضوع باعث می‌شود که بازار سنگ‌آهن نیز همچنان گرم باشد. گلدمن ساکز قیمت سنگ‌آهن را در سال ۲۰۱۸ حدود ۸۰ دلار پیش‌بینی کرده است.

اتفاقات دیگری نیز باعث مثبت شدن چشم‌انداز سنگ‌آهن در سال ۲۰۱۸ می‌شوند. بورس دالیان در حال اخذ مجوز از دولت چین برای حرکت به‌سمت ورود سرمایه‌‎گذاری خارجی است که فرصت «Hedge» کردن برای تولیدکنندگان سنگ‌آهن و حتی بین‌المللی شدن یوان ایجاد می‌شود. البته چینی‌ها سنگ‌آهن پرعیار مصرف می‌کنند. در نتیجه واردات سنگ‌آهن کم‌عیار که قبلا خوراک فولادسازان بود، به‌شدت کاهش یافته است و در مورد سنگ‌آهن پرعیار مازاد عرضه در دنیا وجود ندارد.