بر اساس گزارشی که طی روزهای اخیر منتشر شده است، نیاز روزافزون به لیتیوم زمانی می‌تواند اثرات زیستمحیطی و اجتماعی بین‌المللی قابل توجهی داشته باشد که ایالات متحده آمریکا، سیاست حمل‌ونقل خود را بار دیگر از نو ترسیم نکند.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین» و به نقل از روابط عمومی ایمپاسکو، لیتیوم که از سوی چندین دولت و سازمان به عنوان یک ماده معدنی حیاتی شناخته شده است، بخشی جدایی‌ناپذیر از مسیر انتقال به سمت انرژی‌های تجدیدپذیر است.
در حالی که تقاضای خودروهای برقی در حال افزایش است، تقاضای باتری‌های سیستم‌های ذخیره‌سازی انرژی و محصولات کوچکتر مانند گوشی‌های هوشمند و باتری دوچرخه برقی نیز افزایش یافته است.
هدف ایالات متحده این است که نیمی از تمام وسایل نقلیه جدید فروخته شده تا سال ۲۰۳۰ الکتریکی باشند. طرح کانادا از آن هم جاه طلبانه‌تر است؛ برقی شدن خودروها تا سال ۲۰۳۰ به میزان ۶۰ درصد که این رقم تا سال ۲۰۳۵ به ۱۰۰ درصد خواهد رسید.
تیا ریوفرانکس، دانش‌یار علوم سیاسی بیان کرد: تلاش برای جایگزینی خودروهای سوخت‌رسان با نسخه‌های برقی، بدون تجدیدنظر در برنامه‌های زیرساخت‌های حمل‌ونقل عمومی و فعال، به سه برابر تولید جهانی لیتیوم فعلی تنها برای ایالات متحده نیاز دارد.
وی افزود: این مسئله می‌تواند اثرات مضری بر محیط زیست، کاهش تغییرات آب و هوایی و جوامع بومی فراتر از ایالات متحده داشته باشد.
ریوفرانکس عنوان کرد: اگر می‌خواهیم آسیب‌پذیری خود را نسبت به این زنجیره‌های تامین و همچنین تاثیر استخراج معدن را کاهش دهیم، دلیل بیشتری برای جذب مردم به دوچرخه‌های الکتریکی و اتوبوس‌ها تا حد امکان وجود دارد.
به گفته وی، اگر ما سعی نکنیم سیستم حمل‌ونقل وابسته به خودرو را با حرکت به یک سیستم انرژی جدید تکرار کنیم، در واقع این مسئله انتشار گازهای گلخانه‌ای را سریع‌تر کاهش می‌دهد.
در حالی که دولت‌ها در پی ترویج صنایعی هستند که از انتقال به سمت منابع سبزتر انرژی حمایت می‌کند، خودروها همچنان یک گزینه محبوب برای کانادایی‌ها هستند. در همین حال آگاهان معدنی می‌گویند صنعت به سمت رویکردهای پایدارتر برای کشف مواد معدنی حیاتی در حال حرکت است.
خودروی کمتر، حمل‌ونقل آسان‌تر
این گزارش تعدادی سناریو را در حالی که جهان به سمت برق‌رسانی حمل‌ونقل حرکت می‌کند، از بدترین تا بهترین حالت بیان کرده است. در بدترین سناریو، مالکیت خودرو، گسترش شهری و برنامه‌های حمل‌ونقل عمومی بدون تغییر باقی می‌مانند. نیاز به لیتیوم برای باتری خودروهای الکتریکی همچنان افزایشی است و به ویژه افزایش ظرفیت باتری برای وسایل نقلیه بزرگ مانند وانت برقی مدنظر قرار دارد.
در بهترین سناریو، دولت از اهرم‌های سیاست و بودجه استفاده می‌کند تا مردم را به سمت حمل‌ونقل با دوچرخه به سمت محل کار و خرید از سوپرمارکت سوق دهند، در حالی که برخی همچنان از خودروهای الکتریکی استفاده می‌کنند. همچنین اندازه باتری خودروها برای بازار آمریکای شمالی مطابق با میانگین‌های جهانی یعنی وسایل نقلیه کوچکتر حرکت می‌کند. مورد دوم تا سال ۲۰۵۰، به ۹۲ درصد لیتیوم کمتر در مقایسه با اولی نیاز دارد.
ریوفرانکس خاطرنشان کرد: فکر نمی‌کنیم بهترین سناریو به سرعت قابل دستیابی باشد اما بر این باوریم که این به ما حسی از قلمرو امکان می‌دهد که بتوانیم درباره نحوه استفاده از سیاست و حمایت برای نزدیک‌تر شدن به بهترین سناریو فکر کنیم.
لانا ایگل، مشاور معدنی که با جوامع بومی مرتبط با صنعت ارتباط دارد، اظهار داشت: اگرچه سیاست‌ها ممکن است برای محدود کردن اندازه باتری‌های خودروهای برقی یا تعداد خودروهای فروخته شده تغییر کند، جغرافیای وسیع کانادا به معنای یک رویکرد یک اندازه برای همه است که نمی‌تواند در سطح کل کشور تعمیم یابد.
کارشناسان بر این باورند که خطر از آنجایی ناشی می‌شود که بر اساس سناریوهای موجود، تمام اقدامات در زمینه استفاده از سوخت فسیلی برای خودروها انجام خواهد شد و تنها تغییری که در آن ایجاد می‌شود، تحریک الکتریکی است.
حامیان معدن معتقدند که استخراج لیتیوم می‌تواند به روشی پایدارتر و با مشارکت بیشتر سهام‌داران بومی انجام شود تا از این طریق در توسعه زنجیره تامین مواد معدنی حیاتی هم فعال‌تر عمل کنیم.
انتهای پیام//
