دولت آلمان تصمیم گرفته است که گاز مورد نیاز خود را از طریق نروژ تامین کند. بر همین اساس طبق توافق صورت گرفته اخیر میان دو کشور، نروژ به بزرگ‌ترین تامین‌کننده گاز آلمان تبدیل خواهد شد و این کشور با استفاده از این گاز وارداتی، بخش عمده‌ای از نیازهای صنعتی خود را تامین می‌کند. انعقاد قرارداد تامین گاز میان دو این کشور بدین معنا خواهد بود که نروژ، جایگاه روسیه را به عنوان بزرگ‌ترین تامین‌کننده گاز آلمان تصاحب خواهد کرد.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین» و به نقل از موسسه «Fastmarkets»، تحلیلگران بر این باورند که خطر قطع عمدی گاز از سوی نروژ ممکن است به عنوان یک کشور دوست، بسیار کمتر از روسیه باشد. با این وجود، ممکن است آلمان با چالش‌های فنی در رابطه با انتقال گاز از نروژ به این کشور روبه‌رو شود.
از زمان اختلالات در روند عرضه گاز روسیه به آلمان پس از حمله این کشور به اوکراین، آلمان به عنوان بزرگ‌ترین اقتصاد اروپا، نیاز خود به گاز را از طریق نروژ در مقام بزرگ‌ترین تولیدکننده گاز اروپا تامین می‌کند و این کشور را جایگزین روسیه در زمینه تامین گاز کرده است. آلمان همچنین با معامله‌گران گاز طبیعی مایع (LNG) قراردادهایی برای عرضه و تامین این سوخت به امضا رسانده است.
روز سه‌شنبه ۱۹ دسامبر ۲۰۲۳، شرکت با مالکیت دولتی «Sefe» در آلمان و شرکت نروژی «Equinor»، قرارداد تامین گاز به ارزش ۵۰ میلیارد یورو (۵۵ میلیارد دلار) را به امضا رساندند که به واسطه آن، این شرکت نروژی یک سوم گاز صنعتی مورد نیاز آلمان را تامین خواهد کرد.
امضای این قرارداد جایگاه نروژ را به عنوان تامین‌کننده اصلی گاز آلمان از زمان تعلیق تحویل مستقیم گاز از طریق خط لوله نورد استریم توسط شرکت «Gazprom» از روسیه به آلمان در سال ۲۰۲۲ تثبیت می‌کند.
با این تفاسیر، سهم صادرات گاز از نروژ به آلمان به حدود ۶۰ درصد خواهد رسید که با حجم صادراتی گاز روسیه به آلمان که واردات آن در سال ۲۰۲۲ متوقف شد، قابل مقایسه است.
توبیاس فدریکو، تحلیلگر فعال در شرکت «Energy Brainpool» مستقر در برلین بیان کرد: این حجم واردات گاز به آلمان از کشوری با ثبات سیاسی مانند نروژ، همچنان خطر وابستگی مجدد را به همراه دارد.
وی افزود: آلمان باید از اشتباهات گذشته خود درس بگیرد و گاز طبیعی مایع (LNG) مورد نیاز خود را از چندین منبع مختلف تامین کند.
فیلیپ اشتاینبرگ، مدیر واحد ثبات اقتصادی و امنیت انرژی در وزارت اقتصاد آلمان عنوان کرد: این کشور در معرضه اتکای بیش از حد به واردات گاز از نروژ قرار دارد.
وی در ماه نوامبر ۲۰۲۳ در شبکه اجتماعی ایکس مطرح کرد: وابستگی آلمان به نروژ برای واردات گاز بسیار زیاد است. در همین راستا تجربه ثابت کرده است که آلمان باید گاز مورد نیاز خود را از منابع مختلف تامین کند.
هنینگ گلایشتاین، تحلیلگر فعال در شرکت «Eurasia Group» اظهار داشت: ارائه ایده‌های سیاسی مشترک، ریسک ایجاد اختلال در زنجیره تامین گاز آلمان را کاهش می‌دهد اما نمی‌تواند از بروز مشکلات فنی مرتبط با مقیاس گسترده شبکه خط لوله گاز بین نروژ و آلمان جلوگیری کند.
وی در ادامه تاکید کرد: باید برخی اقدامات حفاظتی در رابطه با لوله خط انتقال گاز از نروژ به آلمان اتخاذ شود تا اگر زمانی مشکلاتی فنی مانند انفجار در این خط لوله‌‌ها اتفاق افتاد، مسیر انتقال گاز منحرف نشود.
گلایشتاین خاطرنشان کرد: دشواری در حفاظت از خطوط لوله انتقال گاز که مسیر طولانی را به خود اختصاص داده است، با حملات غیرقابل توضیح احتمالی روسیه به خط لوله نورد استریم که آلمان قبلا به آن برای واردات گاز متکی بود، بیشتر برجسته شد.
با این حال، حتی بدون در نظر گرفتن احتمال خرابکاری یا انفجار خطوط لوله گاز، مسئله تعمیر و نگهداری منجر به قطع تولید گاز در نروژ در اوایل سال ۲۰۲۳ شد و بر همین اساس قیمت گاز در اروپا افزایش یافت.
طبق داده‌های گروه بورس اوراق بهادار لندن «LSEG»، روند استقرار لوله انتقال گاز از نروژ به کشورهای اروپایی مشتری گاز این کشور در سال ۲۰۲۳ به پایین‌ترین حد خود در حداقل یک دهه گذشته رسید.
میزان تولید گاز نروژ
ریسک‌های مرتبط با واردات گاز طبیعی مایع (LNG) به آلمان
اگرچه امکان تنوع‌بخشی در نحوه تامین و منبع تامین گاز طبیعی مایع وجود دارد اما آلمان نشان داده است که در حال حاضر تنها به تامین گاز از طریق لوله‌های انتقال گاز تمایل دارد؛ چراکه با قراردادهای بلندمدت می‌تواند با قیمت پایین‌تری گاز مورد نیاز خود را تامین کند. با این وجود، استفاده از خطوط انتقال گاز برای تامین انرژی با مشکلاتی چون نوسانات بازار انرژی، مشکلات حمل‌و‌نقل و یا حتی انفجار و خرابکاری مواجه هستند.
به علاوه گاز طبیعی مایع نسبتا انرژی‌بر است زیرا برای حمل‌و‌نقل باید دمای بسیار پایینی داشته باشد و پس از رسیدن به مقصد، دوباره به حالت گاز تبدیل شود که این موضوع منجر به افزایش دی‌اکسید کربن تولیدی آن می‌شود.
همچنین کشور آلمان قراردادهایی برای تامین بلندمدت گاز طبیعی مایع خود با برخی از تولیدکنندگان گاز در آمریکا همچون شرکت «ConocoPhillips» و شرکت «Venture Global LNG» امضا کرده و بدین منظور چندین پایانه واردات گاز را راه‌اندازی کرده است. با این وجود هر دو کشور آلمان و نروژ به دنبال تغییر سبد انرژی مصرفی خود و استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر در آینده هستند.
در همین راستا، فعالان و دوستداران محیط زیست معتقدند استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر، بهترین روش ممکن برای جلوگیری از تغییرات اقلیمی و آب‌و‌هوایی محسوب می‌شود.
داده‌های اداره آمار کشور آلمان نشان می‌دهد که میانگین حجم واردات ماهانه گاز در سال ۲۰۲۳ در مقایسه با سال ۲۰۲۲، زمانی که روسیه همچنان برای چندین ماه هرچند در سطوح کم گاز آلمان را تامین می‌کرد، بیش از یک چهارم کاهش یافته است. با این حال، صنعت آلمان همچنان به شدت به تامین گاز به عنوان ماده اولیه و منبع انرژی وابسته است.
از این رو جنبه‌های منفی وابستگی آلمان به نروژ در تامین گاز هر آنچه باشد، کشور آلمان که از اختلال صادرات گاز روسیه به این کشور و افزایش نرخ‌های بهره متضرر شده است، حداقل برای مدتی از تامین گاز مورد نیاز صنایع خود با ثبت قرارداد اخیر با یک شرکت تامین گاز نروژی آسوده خاطر است.
شرکت با مالکیت دولتی «Sefe» در آلمان متعهد شده است که نقش پر رنگی را در گذار به انرژی‌های تجدیدپذیر ایفا کند. بر همین اساس، طبق قرارداد شرکت «Sefe» با شرکت نروژی «Equinor»، تامین هیدروژن توسط این شرکت نروژی از سال ۲۰۲۹ جایگزین گاز مایع طبیعی خواهد شد.
انتهای پیام//
