رئیس هیئت مدیره شرکت آلیاژسازان صنعتی سمنان، تولیدکننده قطعات فولادی و چدنی گفت: با توجه به اینکه شرکتهای تولیدکننده قطعات صنعتی به ویژه فولادی و چدنی ملزم به پرداخت مالیات بر ارزش افزوده هستند، بنابراین به نظر میرسد اخذ مالیات مکرر از واحدهایی که در زمینه بازیافت همین قطعات مشغول به کار هستند، مقرون به صرفه نبوده و ضرورت دارد یک بازنگری در قوانین مالیاتی مرتبط با زنجیره بازیافت کالا در کشور صورت پذیرد.
سید محمد ابراهیمی در گفتوگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزاتآنلاین» بیان کرد: شرکت آلیاژسازان صنعتی سمنان فعالیت خود را به طور رسمی از سال ۱۳۸۰ در زمینه تولید شمش چدن و قطعات فولادی و چدنی در شهرک صنعتی سمنان آغاز کرد. در واقع ما اولین مجموعه ریختهگری در ایران هستیم که اقدام به نصب و راهاندازی کوره القایی یک تن ساخت داخل کرده است. در آن زمان، تعداد کورهسازان القایی در کشور محدود بود و این کورهها با ظرفیت کمتر از یک تن (حدود ۵۰۰ کیلوگرم) توسط شرکتهای داخلی طراحی و تولید میشد. در سال ۱۳۸۹ با خرید و نصب کوره سه تن ساخت کشور ترکیه، میزان ظرفیت تولید قطعات چدنی و فولادی را افزایش دادیم و سپس اقدام به تولید بیلت فولادی با هدف متنوعسازی سبد محصولات خود کردیم. همچنین از انتهای سال ۱۴۰۲، عملیات نصب ماشین ریختهگری مداوم «Continuous Casting Machine» را با هدف افزایش ظرفیت تولید بیلت آغاز کردیم و امیدواریم طی چند ماه آینده موفق به بهرهبرداری از این دستگاه شویم. هدفگذاری کلی ما نصب کوره القایی هشت تن به جای یک تن و ارتقای ظرفیت کوره سه تن مجموعه است که برنامهریزیهای لازم در این زمینه را همگام با نصب دستگاه (CCM) انجام دادهایم.
با چالش تامین پایدار آب مواجهیم
وی در خصوص چالشهای موجود در بخش تولید، عنوان کرد: نبود ثبات در بازار، مهمترین معضلی است که در حال حاضر اکثر فعالان صنعتی کشور با آن مواجهند و به دنبال آن نمیتوانند برنامهریزی مشخصی برای تولید خود داشته باشند. یکی دیگر از مشکلات عمدهای که ما با آن روبهرو هستیم، کمبود آب در شهرک صنعتی سمنان است. استان سمنان جزو یکی از مناطق کمآب کشور محسوب میشود و همین مسئله تاثیر مستقیم بر تامین آب مورد نیاز واحدهای صنعتی آن گذاشته است. بخش عمدهای از اب شهرک صنعتی سمنان از چاه حفر شده تامین میشود و حجم آبی که از این طریق در اختیار واحدهای تولیدی قرار میگیرد، محدود است. از طرفی، میزان آب مصرفی در کارخانههای ریختهگری بالاست و همین مسئله مجموعه آلیاژسازان صنعتی سمنان را در تامین آب با چالش مواجه کرده است. ما این مسئله را با مسئولان ذیربط مطرح کردهایم و معتقدیم که آنها اشراف کامل نسبت به معضلات واحدهای صنعتی دارند اما از آنجایی که متاسفانه حمایتهای لازم از تولیدکنندگان بخش خصوصی صورت نمیگیرد، چارهای جز سرمایهگذاری جهت بهبود تجهیزات و ابزارآلات موجود نداریم. برای مثال، در حال حاضر ما از سیستمهای خنککننده مانند برج خنککن در داخل کارخانه استفاده میکنیم که میزان تبخیر و در ادامه مصرف آب در آن بالاست. از این رو به منظور کاهش مصرف و تبخیر آب، باید از برخی دستگاهها مانند هواخنک که از یکسری رادیاتورهای بزرگ تشکیل شدهاند، استفاده کنیم که این امر مستلزم سرمایهگذاری هنگفتی است و از آنجایی که هماکنون با معضلات متعددی از جمله نبود ثبات قیمت، نوسان نرخ ارز و… مواجهیم، بنابراین نمیتوانیم سرمایه لازم برای خرید تجهیرات و دستگاههای مد نظر در زمینه تامین پایدار آب را تامین کنیم.
رئیس هیئت مدیره شرکت آلیاژسازان صنعتی سمنان در ادامه به اهمیت برق در کورههای القایی اشاره کرد و گفت: انرژی برق نقش بسزایی در کارکرد کورههای القایی دارد و به همین دلیل قطعی برق در روزهای مختلف سال به ویژه فصل تابستان، همواره میزان تولید و درآمدزایی در کارگاههای ریختهگری که از این کورهها استفاده میکنند را تحت تاثیر قرار داده است. در حالی که قطعی برق به یکی از بزرگترین چالشهای موجود در بخش تولید و صنعت کشور تبدیل شده و رفع آن باید در دستور کار سازمانهای مرتبط قرار بگیرد اما با این وجود کماکان شاهد هستیم که تامین برق بخش خانگی به بخش صنعتی ترجیح داده میشود؛ اگرچه اعمال برخی محدودیتها مانند قطعی دو روزه برق در طول هفته از میزان خسارتها و زیانهای مالی ناشی از این معضل کاسته است و واحدهای صنعتی میتوانند یک برنامهریزی نسبی برای مدیریت تولید خود در زمان قطعی برق داشته باشند اما این انتظار وجود دارد که همگام با فرهنگسازی در زمینه مصرف برق در شبکه خانگی، تمهیدات بیشتری در راستای تامین پایدار برق مورد نیاز بخش صنعت اندیشیده شود. واقعیت امر این است که شرکتها و واحدهای کوچکمقیاس صنعتی توانایی لازم برای سرمایهگذاری و احداث نیروگاه برق را ندارند و بر همین اساس دولت و شرکتهای بزرگ دولتی و خصولتی با همکاری یکدیگر میتوانند ضمن احداث و راهاندازی نیروگاههای جدید، نقش بسزایی در تامین برق واحدههای کوچک ایفا کنند.
افت سرمایهگذاری در صنعت ریختهگری
ابراهیمی با تاکید بر اینکه ریختهگری به عنوان یک صنعت مادر، دشواریها و سختیهای مختص به خود را دارد و در صورت رعایت نکردن استانداردهای زیستمحیطی میتواند آلاینده واقع شود، اظهار داشت: یکی از مهمترین دلایل کاهش سرمایهگذاری در زمینه احداث واحدهای جدید ریختهگری، دشواری و سختی کار در این صنعت است زیرا ریختهگری، جزو مشاغل سخت و زیانآور محسوب میشود و فعالیت در کارخانههای ریختهگری، بدون علاقه و انگیزه کافی امکانپذیر نیست. از طرفی، متاسفانه شرایط اقتصادی در کشور ما به نحوی بوده که علاقهمندی به کسب درآمد از طریق مشاغل کاذب و آسان افزایش یافته و این معضل به عنوان یکی از گلوگاههای اصلی، منجر به کاهش سرمایهگذاری در صنعت ریختهگری شده است. از سوی دیگر، هماکنون انواع قطعات چدنی و فولادی با استفاده از روشهای نوین ریختهگری و بهکارگیری دانش و تکنولوژی روز در کشورهای توسعهیافته و صنعتی جهان تولید میشود؛ در حالی که به دنبال اعمال تحریمها و جای خالی واردات تکنولوژی و همچنین دستگاهها و ماشینآلات جدید در کشور، بسیاری از خطوط تولید در واحدهای ریختهگری به ویژه کارگاههای کوچکمقیاس، قدیمی و متعلق به چند دهه قبل است. بر همین اساس میتوان گفت که در این شرایط، سرمایهگذاری برای راهاندازی واحدهای جدید مقرون به صرفه نیست و ممکن است با ضرر و زیان مالی نیز همراه شود.
وی با اشاره به استفاده از قراضه آهن و بازیافت سربارههای واحدهای فولادسازی به عنوان مواد اولیه مورد نیاز تولید قطعات چدنی و فولادی در شرکت آلیاژسازان صنعتی سمنان، خاطرنشان کرد: از آنجایی که که یک واحد مرجع برای قیمتگذاری قراضه در کشور وجود ندارد، نوسان قیمت قراضه یکی دیگر از معضلاتی است که در حال حاضر با آن مواجهیم و با هرگونه افزایش و یا کاهش نرخ دلار، باید در انتظار تغییر قیمت قراضه در بازار باشیم. از طرفی، قراضه مورد نیاز خود را از واحدهایی تامین میکنیم که ملزم به پرداخت مالیات نیستند؛ در حالی که ما بابت هرگونه خرید و فروش مواد اولیه و محصول، موظف به پرداخت مالیات بوده و اختلاف قیمت شمش و قراضه به قدری نیست که صرفه اقتصادی چندانی برای واحدهای کوچکمقیاس ریختهگری داشته باشد.
به گفته رئیس هیئت مدیره شرکت آلیاژسازان صنعتی سمنان، جهش تولید مستلزم برنامهریزیهای دقیق و هدفمند در بلندمدت است و مادامی که ثبات قیمت در سطح بازار وجود نداشته باشد، نمیتوان نسبت به آینده و افق روشن تولید امیدوار بود و تنها باید در کوتاهمدت در مسیر حفظ و بقای تولید حرکت کرد.
انتهای پیام//