به نظر میرسد بی‌توجهی مقامات استرالیا در عمل به تعهدات خود در خصوص کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای همچنان ادامه دارد. در همین رابطه و در ابتدای نیمه دوم ماه دسامبر ۲۰۲۴، مجوز راه‌اندازی چهار معدن زغال‌سنگ توسط سازمان‌های ناظر صادر شد و در مجموع طی ۹۰ روز با احتساب این مجوزها، تعداد مجوزهای صادر شده برای توسعه معادن زغال‌سنگ در استرالیا به عدد هفت رسید.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات‌آنلاین» و به نقل از خبرگزاری آسوشیتد پرس، تصمیم به صدور مجوزهای اخیر به منظور توسعه معادن زغال‌سنگ در استرالیا، علی‌رغم هشدار سازمان دولتی تغییرات اقلیمی این کشور مبنی بر اینکه اجرای چنین پروژه‌هایی ممکن است دستیابی به اهداف تعیین شده در راستای کاهش کربن تولیدی استرالیا را به خطر بیندازد، اتخاذ شده است.
شماری از کارشناسان عنوان کردند که اقدام صورت گرفته نه تنها میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای در استرالیا را افزایش می‌دهد بلکه موجب آزاد شدن مقادیر زیادی متان و دی‌اکسید کربن ناشی از استخراج زغال‌سنگ از معادن در جو زمین می‌شود.
به گفته کارشناسان، دستیابی به اهداف تدوین شده در طرح مکانیزم «Safeguard Mechanism» استرالیا که به منظور کنترل انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از فعالیت صنایع بسیار آلاینده به ویژه صنایعی که در آن‌ها از زغال‌سنگ استفاده می‌شود، با توجه به ادامه روند صدور مجوز راه‌اندازی معادن جدید این سوخت فسیلی در استرالیا میسر نخواهد شد.
از سوی دیگر، به نظر میرسد دولت اجرایی فدرال استرالیا موسوم به «دولت آلبانی» در خصوص اجرای طرح‌های مبتنی بر کاهش تولید کربن در این کشور دیدگاه صریح و مشخصی ارائه نداده است. در خصوص حرکت به سمت فرایند کربن‌زدایی در استرالیا، به نظر میرسد یک وضعیت دوقطبی ایجاد شده است. از یک سو، دولت استرالیا سرانه بیشتری به منظور توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر نسبت به سایر کشورهای جهان اختصاص داده و از سوی دیگر مقامات این کشور در صدور مجوز برای راه‌اندازی پروژه‌های معدنی زغال‌سنگ، گوی سبقت را از مقامات سایر کشورها ربوده‌اند. تناقض‌های به وجود آمده سوالاتی جدی را در مورد اینکه آیا استرالیا توانایی رهبری گذار جهانی به انرژی‌های تجدیدپذیر را دارد یا خیر، ایجاد کرده است.
طبق ارزیابی‌‍‌های انجام شده در همین راستا، برآورد شده است توسعه معدن زغال‌سنگ «Lake Vermont Meadowbrook» به عنوان یکی از پروژه‌های معدنی‌ای که اخیرا مجوز راه‌اندازی آن صادر شده، سالانه سه میلیون تن کربن دی‌اکسید معادل بیشتری تا سال ۲۰۳۰ منتشر خواهد کرد که معادل نزدیک به ۶ درصد از بودجه باقی‌مانده به منظور محدود کردن کربن تولیدی در استرالیا مبتنی بر طرح مکانیزم «Safeguard Mechanism» است.
دولت اجرایی فدرال استرالیا با تایید خبر صدور مجوز برای معادن مذکور، اعلام کرده است زغال‌سنگ استخراج شده از این معادن به جای صنعت برق در صنعت فولادسازی به مصرف خواهد رسید. آنچه در این بین مسلم است، اینکه توجیه دولت اجرایی فدرال استرالیا در نحوه مصرف زغال‌سنگ در دو صنعت نامبرده شده تفاوتی در اینکه استفاده از این سوخت فسیلی موجب افزایش انتشار کربن می‌شود، ایجاد نخواهد کرد.
استخراج مواد معدنی حاوی کربن نظیر زغال‌سنگ که میلیون‌ها سال در اعماق زمین بدون ایجاد تاثیری منفی در اکوسیستم طبیعت ذخیره شده‌اند و استفاده از این مواد معدنی در نیروگاه‌ها یا کارخانه‌های فولادسازی، دقیقا نقطه مقابل اهدافی بوده که دولت‌ها در سراسر جهان به منظور کنترل بحران تغییرات اقلیمی تدوین کرده‌اند.
واضح است که سوخت‌های فسیلی به عنوان بزرگ‌ترین گزینه مورد استفاده در روش جذب و ذخیره کربن در جهان، میلیون‌ها سال در حال تولید هستند و همچنان این روند ادامه دارد. استفاده از زغال‌سنگ نه تنها دی‌اکسید کربن بلکه متان را به عنوان یک گاز گلخانه‌ای بسیار آلاینده وارد جو زمین می‌کند.
در خصوص نحوه تشکیل زغال‌سنگ در طی سالیان طولانی، می‌توان بیان کرد که شاخ و برگ درختان پس از ریخته شدن بر روی زمین به مروز زمان در لایه‌هایی از گل پوشانده شده و سپس تجزیه و شکسته می‌شود. سپس با افزایش گرما و فشار هوا به آرامی این اجزای تجزیه شده پس از هزاران سال به زغال‌سنگ تبدیل می‌شوند و این چرخه طبیعی مدام تکرار می‌شود. بر اساس آخرین گزارش آژانس بین‌المللی انرژی در خصوص بخش جهانی زغال‌سنگ، افزایش استخراج، حجم مصرفی و میزان کربن تولیدی این سوخت فسیلی نه تنها این فرایند و چرخه طبیعی را مختل کرده بلکه موجب شده است با افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای در جو زمین، آب‌و‌هوای مناطق مختلف جهان دستخوش تغییراتی گسترده شود که به مرور عواقب ناگواری را به همراه خواهد داشت.
اگرچه اخیرا بریتانیا اعلام کرد که استفاده از زغال‌سنگ در صنعت برق خود را برای همیشه متوقف کرده است،اما آن‌طور که به نظر میرسد، در سایر نقاط دنیا هنوز استخراج و تولید این سوخت فسیلی ادامه دارد که البته خبر ناخوشیاندی به نظر میرسد. خبر خوب اینکه سرعت رشد تولید زغال‌سنگ در حال کاهش بوده و از سوی دیگر دسترسی به برق به طور چشمگیری خصوصا از طریق انرژی‌های تجدیدپذیر در حال افزایش است. طبق پیش‌بینی‌های انجام شده، حجم تقاضای زغال‌سنگ ممکن است در سال جاری میلادی حدود یک درصد رشد را تجربه کند؛ همچنین تقاضا برای مصرف برق در مقیاس جهانی، رشد بیش از چهار برابری حجم تقاضای زغال‌سنگ در سال ۲۰۲۴ را به ثبت رسانده است.
در قاره اروپا به نظر میرسد پس از پشت سر گذاشتن یک دوره بسیار سخت در روند گذار از انرژی‌های فسیلی در صنعت برق به ویژه زغال‌سنگ، میزان مصرف این ماده معدنی همچنان به نزولی قابل‌توجه خود ادامه می‌دهد. در همین راستا، تولید انرژی برق از زغال‌سنگ در قاره سبز در سال ۲۰۲۳ حدود ۲۳ درصد کاهش یافت و حتی ممکن بود در پایان سال ۲۰۲۴، حدود ۱۲ درصد دیگر کاهش را به ثبت برساند.
در آن سوی کره خاکی، بیش از ۵۰ درصد از سهم تولید برق از انرژی‌های تجدیدپذیر جهان به قاره کهن اختصاص پیدا کرده است. نکته قابل‌توجه در خصوص مصرف برق اینکه حدود ۹۰ درصد از رشد تقاضا برای انرژی برق در جهان در هشت سال گذشته به قاره آسیا اختصاص دارد؛ البته این قاره در حال حاضر سهم حدود ۸۲ درصدی در تولید برق از زغال‌سنگ در مقیاس جهانی را در اختیار دارد.
کشورهای توسعه یافته‌ای همچون ژاپن و کره‌جنوبی در قاره آسیا، از جمله کشورهایی به شمار می‌آیند که تصمیم گرفته‌اند به تدریج اتکای خود به استفاده از زغال‌سنگ را کاهش دهند. با این حال، روند رشد میزان مصرف این سوخت فسیلی در کشورهایی نظیر چین، هند، اندونزی و ویتنام همچنان ادامه دارد.
آمارهای ارائه شده در خصوص بخش زغال‌سنگ در مقیاس جهانی در شرایطی ارائه شده که در استرالیا علی‌رغم اعلام تعهد مقامات این کشور در خصوص ایجاد محدودیت در انتشار گازهای گلخانه‌ای و کاهش کربن تولیدی در صنایع بسیار آلاینده، همچنان اقداماتی در راستای صدور مجوز راه‌اندازی معادن جدید زغال‌سنگ در حال انجام است و به نظر میرسد رسیدگی به مشکلاتی همچون کاهش کربن تولیدی صنایع در فهرست اولویت‌بندی شده دولتمردان استرالیا جایی ندارد.
انتهای پیام//
