رئیس‌جمهور اندونزی اخیرا از طرح خود در خصوص حذف تدریجی استفاده از زغالسنگ در این کشور تا سال ۲۰۴۰ خبر داد. اقدام اندونزی برای کنار گذاشتن زغالسنگ، آن هم در کشوری که ۶۲ درصد برق مورد نیاز خود را از طریق این ماده معدنی تامین می‌کند، حرکتی بسیار جسورانه به شمار می‌رود.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات‌آنلاین» و به نقل از پایگاه خبری «Climate Home News»، با گذشت حدود ۱۰۰ روز از آغاز ریاست‌جمهوری پروبوا سوبیانتو، به نظر می‌رسد ضرورتی برای تدوین یک برنامه عملی در راستای دستیابی به این هدف بلندپروازانه ایجاد شده است. بر اساس طرح جامع ملی برق اندونزی که اخیرا متن آن منتشر شده، قرار است تا سال ۲۰۶۰ به تدریج سهم سوخت زیست توده در بخش تولید برق این کشور افزایش پیدا کند و به تدریج زیرساخت‌های شبکه برق وابسته به سوخت زغالسنگ، به سیستم‌های فناورمحور مبتنی بر جذب و ذخیره کربن مجهز شوند. به نظر می‌رسد استراتژی ارائه شده با اهداف کربن‌زدایی اندونزی در تناقض بوده و از شتاب توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر به منظور تامین حجم روبه‌رشد تقاضای برق اندونزی تا سال ۲۰۴۰ جلوگیری خواهد کرد.
به طور کلی، تغییر روند اتکای اندونزی به استفاده از انرژی‌های فسیلی در بخش تولید برق مستلزم تغییراتی گسترده است. براساس اعلامیه رئیس‌جمهور اندونزی، فعالیت در نیروگاه‌های برق از زغالسنگ با میزان انتشار کربن بسیار زیاد، برای گذار به انرژی‌های تجدیدپذیر به تدریج باید متوقف شود. در واقع بدون کنار گذاشته شدن نیروگاه‌های مبتنی بر سوخت‌های فسیلی، بخش قابل‌توجهی از انتشار کربن ناشی از مصرف زغالسنگ اندونزی خارج از طرح سازمان‌های نظارتی قرار دارد؛ بنابراین اهداف تعیین شده برای فرایند کربن‌زدایی در کشور مذکور به ثمر نمی‌رسید.
در همین راستا، بازنویسی تعهدات قرارداد فی‌مابین شرکت برق دولتی اندونزی و تولیدکنندگان برق به منظور کاهش استفاده از زغالسنگ در فرایند تولید برق ضروری به نظر می‌رسد. در حال حاضر شرکت برق دولتی اندونزی طبق قرارداد، وظیفه خرید زغالسنگ مورد نیاز نیروگاه‌ها را بر عهده دارد و هیچ اجباری به استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر در صنعت برق اندونزی وجود ندارد.
مولفه انعطاف‌پذیری لازمه کنار گذاشتن زغالسنگ در صنعت برق اندونزی
یک چالش کلیدی در کاهش اتکا به زغالسنگ در صنعت برق اندونزی، نبود انعطاف‌پذیری کافی در نیروگاه‌های برق مبتنی بر زغالسنگ این کشور است. انعطاف‌پذیری در افزایش مصرف زغالسنگ و کاهش تولید آن از منابع معدنی، به افزایش توانایی نیروگاه‌های مبتنی بر این سوخت فسیلی به منظور کنار گذاشته شدن و جایگزینی زغالسنگ با انرژی تجدیدپذیر کمک می‌کند. تقویت مولفه انعطاف‌پذیری موجب خواهد شد سهم انرژی‌های تجدیدپذیر در تولید برق اندونزی افزایش پیدا کند و از سوی دیگر میزان مصرف زغالسنگ در نیروگاه‌ها کاهش یابد که به موازات آن انتشار کربن روندی نزولی به خود خواهد گرفت.
برای دستیابی به انعطاف‌پذیری کاهش اتکا به زغالسنگ در صنعت برق اندونزی، باید تمرکز به منظور سرمایه‌گذاری بر روی به‌روزرسانی سیستم‌ها و شیوه‌های عملیاتی جدید در نیروگاه‌های برق این کشور که امکان تطبیق سریع تقاضای مصرف‌کنندگان انرژی را فراهم کند، افزایش یابد. پیاده‌سازی این مرحله به منظور اطمینان از اینکه نیروگاه‌های زغالسنگ اندونزی مانعی بر سر استفاده از منابع انرژی‌های تجدیدپذیر ایجاد نخواهند کرد، بسیار مهم بر شمرده می‌شود.
به موازات کنار گذاشتن تدریجی زغالسنگ در نیروگاه‌های برق اندونزی و برنامه‌ریزی‌های انجام شده برای پیاده‌سازی آن، تسریع در استقرار سیستم‌های مبتنی بر انرژی‌های تجدیدپذیر به منظور جبران کاهش برق تولید شده ناشی از توقف مصرف سوخت‌های فسیلی، از اهمیت بسزایی برخوردار است. در نمودار شمار یک، چشم‌انداز سهم سوخت‌های مصرفی در نیروگاه‌های برق اندونزی از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۴۰ نشان داده شده است.
چشم‌انداز سهم سوخت‌های مصرفی در نیروگاه‌های برق اندونزی از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۴۰
یکی از سناریوها برای دستیابی به هدف‌گذاری حذف تدریجی زغالسنگ در نیروگاه‌های برق اندونزی با حفظ عرضه و تقاضای انرژی تا سال ۲۰۴۰، افزایش سهم انرژی‌های تجدیدپذیر در این نیروگاه‌ها به ۶۵ درصد است. در سناریوی مذکور، سهم نیروگاه‌های خورشیدی به ۲۰ درصد، نیروگاه‌های بادی به ۱۱ درصد و سایر انرژی‌های تجدیدپذیر مانند نیروگاه هسته‌ای، زمین گرمایی، انرژی زیست توده و نیروگاه‌های برق‌آبی به ۳۴ درصد خواهد رسید.
علاوه‌براین، طبق سناریوی مذکور نصب سیستم‌های ذخیره انرژی باتری برای نیروگاه‌های خورشیدی اندونزی با ظرفیت کلی حدودا ۶۸ گیگاوات ساعت به منظور ذخیره انرژی تولید شده توسط پنل‌های خورشیدی و ثبات در روند عرضه برق در زمان پیک مصرف در نظر گرفته شده است. در نمودار شماره ۲، چشم‌انداز آتی سهم انرژی‌های تجدپذیر و سوخت‌های فسیلی در صنعت برق اندونزی تا سال ۲۰۴۰ به تصویر کشیده شده است.
چشم‌انداز آتی سهم انرژی‌های تجدپذیر و سوخت‌های فسیلی در صنعت برق اندونزی تا سال ۲۰۴۰
تامین سرمایه برای برچیدن زودتر از موعد نیروگاه‌های مبتنی بر زغالسنگ اندونزی
برچیدن زودتر از موعد نیروگاه‌های مبتنی بر زغالسنگ در اندونزی، نیازمند اختصاص حجم زیادی از سرمایه است. در همین راستا، دولت اندونزی باید همکاری خود با شرکت‌های تولید برق، تامین‌کنندگاه مالی و شرکای بین‌المللی را در جهت یافتن راه‌حل‌هایی که تامین سرمایه لازم برای گذار به انرژی‌های تجدیدپذیر را آسان و هزینه مورد نیاز برای آن را کاهش می‌دهد، افزایش دهد.
تامین چنین سرمایه‌ای شامل بررسی مکانیسم‌های مالی مختلف از جمله مشارکت‌های بخش دولتی و خصوصی است. بر همین اساس، دولت اندونزی با تامین سرمایه لازم قادر خواهد بود روند حذف تدریجی استفاده از زغالسنگ با محوریت صنعت برق را تسریع ببخشد. از این رو، باید زیرساخت‌های لازم برای تزریق سرمایه به منظور توسعه پروژه‌های انرژی تجدیدپذیر فراهم شود.
با توجه به احتمال رشد سالانه حدود ۵ درصدی در تقاضای برق اندونزی طی سال‌های آینده، توسعه نیروگاه‌های خورشیدی همراه با نصب سیستم‌های ذخیره انرژی باتری برای به حداکثر رساندن میزان عرضه انرژی، به ویژه در مواقع افزایش مصرف برق امکان پاسخ‌گویی به تقاضای فزاینده انرژی را در این کشور به مراتب آسان‌تر خواهد کرد.
ارائه مشوق‌هایی به منظور ترغیب استفاده از برق تولید شده مبتنی بر انرژی‌های پاک در اندونزی
نصب سیستم‌های ذخیره انرژی باتری برای تامین متناوب برق تولید شده از نیروگاه‌های خورشیدی یک ضرورت محسوب می‌شود. به نظر می‌رسد سیاست‌گذاری‌های فعلی دولت اندونزی، انگیزه محدودی برای تولیدکنندگان برق به منظور استقرار سیستم‌های ذخیره انرژی باتری در پروژه‌های خورشیدی ایجاد کرده است. به عنوان مثال، طبق دستورالعمل ارائه شده از سوی نهاد ریاست‌جمهوری اندونزی، تعداد ۱۱۲ ساختار تعرفه‌ای در تولید برق تعیین شده که تنها ۶۰ درصد تعرفه پایه برای نصب سیستم‌های ذخیره انرژی باتری را تحت پوشش قرار می‌دهد و در واقع برای جبران هزینه‌کردهای صرف شده در ایجاد زیرساخت‌های این سیستم‌ها کافی نیست.
از سوی دیگر، ضرورت حرکت به سمت الکتریکی‌سازی در بخش حمل‌ونقل اندونزی، نیاز به ارائه یک استراتژی جامع برای فرایند کربن‌زدایی به منظور کاهش وابستگی به استفاده از زغالسنگ را بیش از پیش برجسته می‌کند. تقویت جایگاه بخش خصوصی در صنعت برق اندونزی در راستای ترزیق سرمایه برای گذار به انرژی‌های تجدیدپذیر، از جمله اقداماتی خواهد بود که باید به مرحله اجرایی برسد.
می‌توان مدعی شد که توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر در صنعت برق، فرصت‌های اقتصادی قابل‌توجهی را در اختیار اندونزی قرار خواهد داد. بر همین اساس با توسعه بخش انرژی‌های تجدیدپذیر اندونزی، نرخ اشتغال در این کشور افزایش یافته و حجم سرمایه‌گذاری‌ها روندی صعودی به خود می‌گیرد. علاوه‌براین، دسترسی به منابع انرژی پاک و پایدار در اندونزی، آسان‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تر خواهد شد.
در نهایت انجام اقداماتی قاطع در صنعت برق اندونزی که در حال حاضر به شدت به استفاده از زغالسنگ متکی است، شرایط را برای گذاری ایمن به انرژی‌های تجدیدپذیر فراهم خواهد آورد و به دنبال آن رشد اقتصادی بلندمدت، ثبات زیست‌محیطی و امنیت انرژی در این کشور تضمین خواهد شد.
انتهای پیام//
