مدیریت فروشگاه آلومینیوم نگین توزیع‌کننده شمش آلومینیوم در بازار «فتح» با اشاره به انحصاری بودن صنایع وابسته به آلومینیوم، گفت: انحصاری بودن تولید و توزیع در صنایع مرتبط با آلومینیوم به خصوص شمش، بزرگترین معضل ما در این حوزه است، زیرا شرکت‌های تولیدکننده محدود هستند و بدون دغدغه و با هر کیفیتی شمش تولید می‌کنند.
انحصاری بودن بازار مشکلاتی همچون نوسانات قیمت را به همراه دارد و قیمت توسط انحصارگران تعیین می‌شود. در واقع بازار در دست اشخاص خاصی است و تا زمانی که این معضل از میان نرود، نمی‌توان انتظار پیشرفت و توسعه داشت.
آرش انصاری در گفتوگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات‌آنلاین»، با اشاره به فعالیت دلالان در بازار شمش آلومینیومی، اظهار داشت: دلالی‌هایی که در بازار «فتح» وجود دارد، یکی از موانع پیشرفت صنعت آلومینیوم در کشور است و باید دست دلالان از خرید و فروش مواد اولیه کوتاه شود؛ از طرف دیگر تفاوت قیمت کالاهای عرضه شده در بورس کالا و بازار آزاد، معضل دیگری است که به این صنعت آسیب زده است.
وی در ادامه تصریح کرد: اختلاف قیمت شمش توزیع شده در بورس کالا و بازار آزاد فرصت مناسبی را در اختیار افراد سودجو قرار داده و پای دلالان را در این صنعت باز کرده است؛ سال گذشته پس از افزایش قیمت دلار و فاصله ایجاد شده بین دلار چهار هزار و ۲۰۰ تومانی با دلار ۲۰ هزار تومانی، برخی از سودجویان آلومینیوم را از بورس خریداری کرده و در بازار آزاد به فروش می‌رسانند که بدون ایجاد ارزش افزوده برای کشور سود فراوانی بردند.
در حال حاضر آلومینیوم در بورس با ارز نیمایی عرضه می‌شود و قیمت دلار نیز تا ۱۴ هزار تومان کاهش داشته است اما همین اختلاف قیمتی که بین بازار آزاد و بورس وجود دارد، موجب شده که دلالان همچنان حضور فعال داشته باشند و همین معضل ضربه سنگینی به بدنه صنعت آلومینیوم وارد کرده است.
مدیریت فروشگاه آلومینیوم نگین افزود: سهمیه‌بندی شمش و بیلت در بازار نیز نتوانست دست دلالان را از این منابع کوتاه کند، با اینکه سهمیه‌ها براساس مجوز فعالیت و سابقه خرید دو ساله از بورس اختصاص داده می‌شود اما همچنان مواد اولیه به دست تولیدکننده واقعی نمی‌رسد، شرکت‌هایی که مواد اولیه خود را در بازار با نرخ آزاد به فروش می‌رسانند برای جبران کسری خود در تولید از ضایعات آلومینیوم استفاده می‌کنند و بر اساس تولیدی که مبنای آن شمش خریداری شده از بورس نیست، سهمیه می‌گیرند. زمانی که وزارت صمت این شرط را برای خرید شمش از بورس گذاشت باید راه بر اینگونه فرصت‌طلبی‌ها می‌بست؛ وزارت صمت با نظارت درست بر عملکرد این شرکت‌های سودجو می‌تواند به راحتی این معضل را برطرف کند.
انصاری در ادامه بیان کرد: دلالی‌هایی که در بازار آلومینیوم وجود دارد، بیشترین ضربه را به این صنعت وارد کرده است، خام فروش مواد اولیه آلومینیومی به معنای از بین رفتن تولید است که در نهایت اقتصاد کشور صدمه می‌بیند. صنعت آلومینیوم بیش از تولید شاهد تجارت انواع شمش و رد و بدل شدن شمش و بیلت بین افراد است که در چنین شرایطی تنها دلالان از این بازار سود می‌برند.
وی درمورد استفاده از ضایعات در این صنعت، خاطرنشان کرد: شرکت‌های تولیدکننده انواع آلیاژ شمش آلومینیوم معمولا مواد اولیه مورد نیاز خود را که همان شمش آلیاژی ۶۰۶۱ شرکت ایرالکو است خریداری می‌کنند و پس از انجام عملیات ذوب در کوره‌ها آلیاژهای مدنظر خود را تولید می‌کنند.
مدیریت فروشگاه آلومینیوم نگین در مورد آمیژان‌ها، عنوان کرد: شرکت‌های تولیدکننده برای تولید شمش‌های آلیاژی از ضایعات روی، مس، منیزیم و … استفاده می‌کنند؛ در حال حاضر استفاده از آمیژان‌ها برای آلیاژسازی مقرون به صرفه نیست.
انصاری درخصوص واردات مصنوعات آلومینیومی، اظهار کرد: در بحث شمش خالص، کشور تاحدودی از واردات بی‌نیاز است اما در بحث شمش‌های آلیاژی پیش از این معمولا بیلت از کشورهای تاجیکستان و رومانی وارد می‌شد که با توجه به ممنوعیت واردات شمش‌های آلیاژی، این میزان کاهش یافته است. بیشترین حجم واردات در حوزه آلومینیوم مربوط به ورق‌های آلیاژی است که ایران توانایی تولید آن را ندارد؛ عمده نیاز کشور به ورق از طریق واردات از چین تامین می‌شود، علاوه بر آلیاژهای سری شش هزار و هفت هزار ورق، میلگرد در سایزهای بزرگ نیز به کشور وارد می‌شود.
وی در مورد تفاوت بین فرآیند ریخته‌گری و اکستروژن، عنوان کرد: در ریخته‌گری به دلیل فشردگی کم ماده، احتمال مک و ترک داخلی خیلی زیاد است در حالی که وقتی از فرآیند اکستروژن در تولید استفاده می‌شود، فلز آلومینیوم، فشرده شده و موجب می‌شود محصول یک دست و بدون پستی و بلندی سطحی تولید شود.
همیشه کیفیت میلگردهای تولید شده با فرآیند اکستروژن از ریخته‌گری بیشتر است اما کسانی که قصد تولید میلگرد بزرگتر از سایز ۳۰۰ میلی‌متر دارند، مجبورند از میلگردهای تولید شده به روش ریخته‌گری استفاده کنند؛ در غیر این صورت باید از میلگردهای وارداتی تولیدشده با روش اکستروژن استفاده کنند که مستلزم پرداخت هزینه بیشتری است.
