یکی از مهمترین مشکلات بخش معدن کشور، کمبود اکتشافات مناسب است. اکتشاف حلقه اول زنجیره معدن و صنایع معدنی محسوب می‌شود و در صورتی که به درستی انجام نشود، دیگر حلقه‌ها را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

متاسفانه بسیاری از عملیات‌های اکتشافی کشور در سال‌های دور انجام شده است و در قسمت عمده‌ای از کشور، هنوز اطلاعات اولیه اکتشافی تکمیل نشده است. به طور مثال آنومالی ۱۹D یکی از پتانسیل‌های معدنی برای سنگ‌آهن معرفی شده است، اما اطلاعات اکتشافی در مورد آن هنوز تکمیل نیست.

برای اینکه میزان ذخیره این آنومالی مشخص شود، باید طی چند مرحله اکتشاف آن تکمیل و در نهایت شبکه اکتشافی آن برای شناخت ویژگی‌های کمی و کیفی ماده معدنی آن طراحی شود. مورد غفلت قرار گیرد، نباید انتظار داشت که محصول نهایی نیز به صورت کامل و جامع و بدون مشکل تولید شود.

در حال حاضر آنومالی ۱۹D اطلاعات اکتشافی کافی ندارد. اطلاعاتی که اکنون برای این آنومالی در دسترس هستند، تنها بر اساس پیجویی‌های صورت گرفته در سال‌های قبل است. در آنومالی ۱۹D تنها فعالیت‌های ژئوفیزیکی زمینی آن هم باشبک‌های فراخ انجام شده‌اند. در حال حاضر این آنومالی جزو منابع محسوب می‌شود و هنوز در زمره ذخایر قرار نگرفته است. میزان ذخیره سنگ آهن این منبع، حدود ۱۰۰ میلیون تن تخمین زده می‌شود.

در همان سال‌های اولیه اکتشاف، در این آنومالی تنها ۴ تا ۵ چاه گمانه اکتشافی حفر شده است. البته شرکت تهیه و تولید مواد معدنی ایران در دهه ۸۰ مجددا عملیات اکتشافی را در این آنومالی آغاز کرد و هنوز حفاری‌ها با شبکه پیجویی به ماده معدنی برخورد نکرده بود که محیط زیست مانع از انجام فعالیت شد. ممکن است با انجام عملیات‌های اکتشافی سامانمند سیستماتیک در این آنومالی بر اساس استانداردهای روز دنیا مانند جورک، ذخیره قطعی آن حتی بیش از تخمین اولیه باشد وحتی ممکن است مقداری هم کمتر شود.

بنابراین در حال حاضر منابع آنومالی ۱۹D در رده‌بندی نوع ذخایر، یک ذخیره پیش‌بینی شده محسوب می‌شود. البته میزان تخمینی این آنومالی بر اساس پاسخ‌هایی است که با کاوش های ژئوفیزیکی زمینی به دست آمده‌اند.