مدیرعامل شرکت سیم و کابل تکسین گفت: تحولات اقتصادی در سایه اتخاذ رویکردهای بلندمدت به وجود می‌آید؛ به همین دلیل در کشورهای توسعه‌یافته با تغییر روسای بلندپایه، سیاست‌های کلی دولت کمتر دستخوش تغییر می‌شوند و معمولا افراد منتخب، مجریان پیاده‌سازی استراتژی‌های از قبل تعریف شده هستند. با این وجود، سیاست‌هایی که اکنون دولت ایران در پیش گرفته است نه‌تنها در راستای حمایت از تولید و مصرف‌کننده نیست، بلکه خسارات زیادی را به آن‌ها وارد می‌کند؛ در نتیجه برای بهبود شرایط تولیدکنندگان و بازار مصرف، باید شاهد تغییرات عمده‌ای در بدنه دولت و رویکردهای اتخاذ شده باشیم.
اسماعیل رستگار‌فر در گفتوگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات‌آنلاین» با بیان اینکه شاخص‌های عملکردی تولید و تولیدکنندگان در وضعیت مناسبی قرار ندارد و هر ساله شرایط آن‌ها نسبت به گذشته سخت‌تر می‌شود، گفت: عدم ثبات قیمت‌ها در بازار، بزرگ‌ترین معضلی محسوب می‌شود که با آن روبه‌رو هستیم و همین مسئله باعث شده است که تولیدکنندگان برای خرید مواد اولیه و فروش محصولات تردید داشته باشند زیرا با تغییر مکرر قیمت مس، انجام معاملات برای واحدهای تولیدی نه‌تنها سودی را به همراه ندارد، بلکه خسارات مالی هنگفتی به آن‌ها تحمیل می‌کند. باید اذعان کنم که مسیر حرکت بازار با وجود این مسئله مشخص نیست، به طوری که در روزهای پایانی سال گذشته نرخ ارز تا ۶۷ هزار تومان و تا چند روز گذشته به ۷۰ هزار تومان رسیده بود اما اکنون سیر نزولی به خود گرفته است. متاسفانه تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان در بلاتکلیفی تصمیم‌های خلق‌الساعه دولت‌ها قرار گرفته‌اند و این شرایط مختص به دوره خاصی نیست.
تغییرات کوچک اما نتایج بزرگ
وی در خصوص تاثیر عدم ثبات قیمت مواد اولیه بر فرایندهای تولید، عنوان کرد: در حال حاضر با توجه به قیمت مس، هزینه‌ای که واحدهای تولیدی باید برای خرید مواد اولیه صرف کنند، بسیار زیاد است که به همین دلیل در صورت تغییر جزئی نرخ ارز، شرایط کاملا دگرگون می‌شود و هزینه خرید مواد اولیه بیش از پیش افزایش می‌یابد. با توجه به این مسئله، ادامه فعالیت و تولید محصولات امکان‌پذیر نیست و تولیدکنندگان ناچارند مجموعه خود را غیرفعال کنند. اگرچه با وجود چالش‌هایی که واحدهای تولیدی با سازمان‌های دولتی همانند سازمان امور مالیاتی و بیمه دارند، تعطیلی مجموعه چندان ناراحت‌کننده نیست. متاسفانه همان طور که مطرح شد، تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان سردرگم هستند و توجه به وضعیت واحدهای تولیدی و انجام اقداماتی برای بهبود شرایط آن‌ها، در اولویت کار قرار ندارد. به عنوان مثال در سال ۱۳۸۹، حدود ۲۰ تن مس را از شرکت‌های بزرگ تولیدکننده خریداری کردیم و سازمان امور مالیاتی کشور برای ما حدود ۹۵ میلیون تومان مالیات در نظر گرفت. البته این موضوع در اینجا خلاصه نمی‌شود و مالیات در نظر گرفته شده بعد از مدتی به ۱۶۰ میلیون تومان افزایش یافت و حساب تمام اعضای هیئت مدیره و شرکت برای اخذ این مالیات مسدود شد. در نهایت مبلغ مذکور پرداخت شد اما این اقدام سازمان‌های دولتی با تولیدکنندگان که زمان و سرمایه خود را برای اعتلای صنعت کشور صرف کرده‌اند، وجهه مناسبی ندارد. شایان ذکر است که سازمان‌های دولتی باید تفاوتی میان تولیدکنندگان و واسطه‌گران قائل شوند و حساب‌های آن‌ها را بازرسی کنند زیرا این افراد بدون وجود مشکلاتی که تولیدکنندگان درگیر آن هستند، با خرید و فروش مس سودهای کلانی را به دست می‌آورند.
مدیرعامل شرکت سیم و کابل تکسین در ادامه با اشاره به سال‌هایی که شرایط تولیدکنندگان مناسب‌تر از امروز بود، تصریح کرد: در سال‌های گذشته خط تولید این مجموعه در سه شیفت کاری فعال بود اما اکنون در یک شیفت مشغول به تولید محصولات هستیم. گفتنی است که در سال‌های ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۱، از نظر اقتصادی شرایط تولیدکنندگان مناسب‌تر بود زیرا بازار ثبات نسبی خوبی داشت و قیمت‌ها لحظه‌ای تغییر پیدا نمی‌کردند. لازم به ذکر است که در یک برهه زمانی به دلیل مسائل مالیاتی، مجموعه به مدت دو سال تعطیل شد و هیچ‌گونه فعالیت تولیدی نداشت که با رفع این مسائل، مجددا موفق به تولید شدیم اما اکنون راه چاره‌ای در مقابل تولیدکنندگان وجود ندارد و علیرغم سرمایه‌گذاری‌های انجام شده، ادامه فعالیت مقرون به صرفه نیست. به عبارت دیگر می‌توان گفت، زمانی که تولیدکنندگان درآمد خود را برای پرداخت هزینه‌های تولید و هزینه‌های زیادی که توسط سازمان دولتی ایجاد شده‌اند، صرف کرده و سودی به دست نمی‌آورند، ادامه ندادن این مسیر منطقی‌تر به نظر می‌رسد.
رستگار‌فر در پاسخ به این سوال که آیا توسعه تجارت خارجی و صادرات می‌تواند راهکاری برای برون‌ر‌فت صنایع داخلی از شرایط فعلی باشد، اظهار داشت: علیرغم دیدگاه برخی از افراد، بازارهای داخلی هنوز به طور کامل اشباع نشده‌اند و امکان فروش محصولات در کشور وجود دارد؛ از سوی دیگر صنعت ساختمان‌سازی متوقف نشده و تعداد پروژه‌های عمرانی روزبه‌روز در حال افزایش است که به همین دلیل، صادرات تنها راه نجات نیست. ممکن است تعداد تولیدکنندگان سیم و کابل‌های برقی در ایران زیاد باشد، اما ادامه فعالیت برندهای قدیمی که جایگاه خود را در میان سایر رقبا تثبیت کرده و مشتریان با آن‌ها آشنا هستند، برخلاف واحدهای تازه تاسیس که امکان رقابت ندارند ضروری است. البته این مسئله با وجود چالش‌های فراوان بعید به نظر می‌رسد و تولیدکنندگان دیگر انگیزه‌ای برای فعالیت ندارند. به همین دلیل در صورت ادامه شرایط فعلی، به دنبال این خواهیم بود که در فصل تابستان خط تولید شرکت تغییر یابد و یا پس از فروش ماشین‌آلات و تجهیزات، کارخانه را اجاره دهیم.
وی در رابطه با عواملی که باعث شد تا این مجموعه در صنعت سیم و کابل فعالیت داشته باشد، بیان کرد: این مجموعه فعالیت خود را از سال ۱۳۸۷ آغاز کرد و در آن زمان تولید سیم و کابل‌های برقی از صرفه اقتصادی بسیار بالایی برخوردار بود. همچنین به دلیل افزایش پروژه‌های عمرانی (مسکن مهر)، تقاضا برای خرید طیف گسترده‌ای از محصولات از جمله سیم و کابل‌های برقی که وابستگی زیادی به فعالیت بخش ساختوساز دارند، افزایش یافت؛ به همین دلیل می‌توان گفت که رونق فعالیت‌های این بخش در کشور می‌تواند افزایش تولید در سایر صنایع را به دنبال داشته باشد. البته این روند صعودی پایدار نبود و در دهه ۹۰، بخش ساختوساز با رکود شدیدی مواجه شد و اکنون نیز شرایط پروژه‌های عمرانی در کشور، مابین این دو برهه زمانی است؛ به عبارت دیگر، شاهد رکود شدید بخش ساختوساز نیستیم اما رونق زیادی هم مشاهده نمی‌شود. اگرچه وعده‌هایی در رابطه با ساخت یک میلیون مسکن داده شده است اما این وعده به مرحله اجرا نرسیده و امیدی برای تحقق آن نیست؛ در حالی که اگر وعده‌های مسئولان عملی می‌شد، این امکان وجود داشت که مجددا میزان تقاضای محصولات در بازار افزایش یابد.
دخل و خرج یکی نیست!
مدیرعامل شرکت سیم و کابل تکسین در پاسخ به این سوال که واحدهای تولیدی برای مدیریت هزینه‌های خود چه اقداماتی را باید انجام دهند، ابراز کرد: امکان کاهش بخشی از هزینه واحدهای تولیدی همانند انرژی، مالیات، حق بیمه و… که در حیطه اختیارات تولیدکنندگان نیست، وجود ندارد. البته ممکن است هزینه‌هایی که مربوط به بازاریابی، دفاتر فروش و… هستند، قابلیت تعدیل داشته باشند اما کاهش این هزینه‌ها تاثیرات منفی برای واحدهای تولیدی به دنبال دارند و نباید در این زمینه اقداماتی صورت گیرد. به همین دلیل تنها گزینه‌ای که برای مدیریت هزینه‌ها باقی می‌ماند، کاهش نیروی‌های فعال در مجموعه و شیفت‌های کاری است که انجام این اقدامات هم در چند سال اخیر با توجه به شرایط بازار مصرف، تغییر چشمگیری را به وجود نیاورده است و هنوز هم هزینه‌ها با درآمد مجموعه تناسبی ندارند. گفتنی است که نیروهای فعال در این مجموعه از حدود ۱۸ نفر به ۱۲ نفر تقلیل یافتند که بدون احتساب تیم فروش و حسابدار مجموعه (به صورت پاره‌وقت)، حدود هشت نفر به طور مستقیم در کارخانه فعالیت دارند.
رستگار‌فر در پایان در خصوص مدیریت هزینه‌های واحدهای تولیدی، خاطرنشان کرد: دورریز و یا ضایعات ایجاد شده در خط تولید سیم و کابل‌های برقی مجددا به چرخه تولید بازمی‌گردد زیرا ماهیت فلزات تغییری نمی‌کند و با فروش ضایعات مسی، واحدهای تولیدی متضرر نمی‌شوند؛ البته گرانول‌های ضایعاتی با قیمت کمتری به فروش می‌رسند اما میزان هدررفت و ضرر وارد شده از این جریان چندان زیاد نیست.
انتهای پیام//
