مدیرعامل شرکت صنایع ذوب و تکمیل آپادانا گفت: تحریم‌ها باعث تغییر رویه بسیاری از صنایع بزرگ از واردات به تولید داخلی شده است، هرچند که فرآیند بومی‌سازی و تغییر فرهنگ واردات دشوار به نظر می‌رسد و صنایع بزرگ با روندی آرام به سمت تامین مواد اولیه از داخل کشور تغییر جهت داده‌اند.
مرتضی رضایی در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین» اظهار داشت: شرکت صنایع ذوب و تکمیل آپادانا در زمینه ریخته‌گری قطعات فولاد آلیاژی و چدنی فعالیت می‌کند. ازجمله محصولات ریخته‌گری این شرکت عبارتند از انواع فولادهای ساده کربنی و آلیاژی از قبیل MO40، VCN، ۲۰Mn5 و همچنین فولادهای گرمکار، ریخته‌گری، مقاوم به حرارت ASTM، A297، HK، HH، HP، HL، HN، Multimet (N-155)، استنلس استیل، چدن‌های پرسیلیسیم، فولادهای نسوز و منگنزی. به این ترتیب، شرکت ما قادر است طیف بسیاری وسیعی از فولادهای آلیاژی و آلیاژها را بسته به سفارش مشتری ریخته‌گری کند و به صنایع قطعه‌سازی تحویل دهد.
وی افزود: شرکت ما دو کوره ۳۰۰ کیلوگرمی و ۵۰۰ کیلوگرمی القایی برخوردار است و می‌تواند در هر ماه حدود ۶۰ تن محصول ریخته‌گری کند. مراحل تولید در شرکت صنایع ذوب و تکمیل آپادانا شامل ریخته‌گری، طراحی، عملیات حرارتی و مدل‌سازی است. باید توجه داشت که تنوع فولادهای آلیاژی بسیار زیاد است و با تغییر درصد عناصر آلیاژی در فولاد، نام و گرید محصول نیز تغییر می‌کند و با توجه به آلیاژ محتوی، دستهبندیهای زیادی برای فولادهای آلیاژی وجود دارد که برخی از آن‌ها در بازار رواج دارد که ازجمله آن‌ها می‌توان به فولادهای گرمکار، سردکار، تندبر و…. اشاره کرد که این تقسیم‌بندی عموما بر اساس محل مصرف آن‌ها صورت می‌گیرد.
مدیرعامل شرکت صنایع ذوب و تکمیل آپادانا اضافه کرد: برای ریخته‌گری و تولید قطعات آلیاژی باید برخی عناصر آلیاژی را به کشور وارد کنیم که در این زمینه مشکلاتی وجود دارد؛ به جز فروکروم، فروسیلیسیم، فرومولیبدن و بخشی از فرومنگنز که منشا داخلی دارند، اکثر عناصر آلیاژی همچون فرونیکل، فروتیتانیم، فرووانادیم و فروکبالت و به ویژه عناصر نادر خاکی باید از خارج کشور تامین شوند. واردات این فروآلیاژها تا سال گذشته با ضعف و قوت انجام می‌شد اما اکنون صنایع بزرگ به صورت واسطه‌گری با دور زدن تحریم‌ها اقدام به واردات فروآلیاژها با تناژ پایین می‌کنند و مشکل تحریم را به نوعی حل کرده‌اند.
رضایی خاطرنشان کرد: مهم‌ترین مصرف‌کنندگان قطعات فولاد آلیاژی، صنایع فولاد، پتروشیمی، سیمان و خودرو هستند. البته صنایع دیگر نیز به صورت جزئی قطعات فولاد آلیاژی را مصرف می‌کنند که اغلب، تجهیزات تکمیلی این صنعت را به کار می‌برند. به طور مثال، صنعت نیشکر یکی از مشتریان اصلی این نوع قطعات است و صنایع غذایی نیز در خطوط تولید خود، قطعات آلیاژی را به کار می‌برد.
وی تصریح کرد: واردات قطعات ریخته‌گری آلیاژی در یکی دو سال اخیر به شدت کاهش یافته است. این امر به ویژه در مورد قطعات های‌تک بیشتر به چشم می‌خورد. در شرایط تحریمی، صنایع بزرگ و مادر برای واردات و تامین قطعات یدکی خود با مشکلات بسیاری مواجه شده‌اند.
مدیرعامل شرکت صنایع ذوب و تکمیل آپادانا عنوان کرد: در حال کار با دو شرکت بزرگ فولاد کشور یعنی ذوب آهن اصفهان و فولاد مبارکه هستیم که بخش بومی‌سازی خود را فعال کرده‌اند و از پیمانکاران دعوت به عمل آورده‌اند که به داخلی‌سازی قطعات یدکی آن‌ها کمک کنند. خوشبختانه شرکت ما توانست در یکی دو پروژه این دو شرکت حضور داشته باشد و در حال حاضر به آن‌ها خدمات ارائه می‌دهد.
رضایی اذعان کرد: حسن اصلی تحریم‌ها علیه کشور ما این است که اغلب رویکردهای شرکت‌ها به ویژه در زمینه قطعات و ماشین‌آلات از تامین خارجی به تولید داخلی تغییر کرده است. بنابراین عدم ورود قطعات یدکی به کشور به نوعی می‌تواند به خودکفایی اجباری صنایع کشور در این زمینه منجر شود.
عدم حمایت از تامین‌کنندگان داخلی
مدیرعامل شرکت صنایع ذوب و تکمیل آپادانا با اشاره به به چالش‌های این صنعت، بیان کرد: در صنعت فولاد آلیاژی بخشی از مشکلات، داخلی و بخشی دیگر خارجی است. شاید در خصوص مشکلات خارجی، نتوان اقدام خاصی را انجام داد زیرا تحریم‌ها به عنوان بخشی از کار پذیرفته شده است و صنایع با آن به نوعی کنار آمده‌اند؛ ازجمله این مشکلات می‌توان به عدم ورود تجهیزات و تکنولوژی‌های روز، عدم تامین مواد اولیه اشاره کرد. این در شرایطی است که چالش‌های داخلی قابل حل هستند اما متاسفانه برای برطرف کردن آن‌ها اقدام خاصی صورت نمی‌گیرد.
رضایی خاطرنشان کرد: عدم حمایت از تولیدکننده به ویژه در مواردی مانند مالیات، مالیات بر ارزش افزوده، بیمه و… باعث اختلال در روند تولید ملی شده است. البته در سال جاری شاهد همکاری بیشتر بانک‌ها با تولیدکنندگان بودیم که این مسئله جای تقدیر دارد. بانک‌ها در سال جاری توانستند نقش بهتری به ویژه برای تامین مالی و سرمایه در گردش شرکت‌ها ایفا کنند.
وی اظهار کرد: متولیان حمایت از صنایع که وزارت صنعت، معدن و تجارت، اتاق‌های بارزگانی و سایر تشکل‌ها هستند، در عمل هیچ تلاشی برای بهبود شرایط تولیدکنندگان صنعت فولاد از خود نشان نمی‌دهند.
مدیرعامل شرکت صنایع ذوب و تکمیل آپادانا اذعان کرد: هنگامی که تحریم‌ها به صنایعی که پیش از این، بخشی از نیاز خود را از خارج تامین می‌کردند، فشار مضاعفی وارد آورده است، این صنایع به سمت تولید ملی و استفاده از توان تولیدکنندگان داخلی روی آورده‌اند. در این شرایط تامین‌کنندگانی همچون شرکت ما انتظار دارند در مقابل تحریم‌های خارجی و تامین صنایع بزرگ کشور، مشوق‌های خاصی دریافت کنند اما در عمل چنین اتفاقی نیفتاده و وضعیت مانند گذشته است. در حالی که این رویکرد باعث دلسردی بسیاری از تامین‌کنندگان می‌شود؛ هرچند که شرکت‌های بزرگ به صنایع کوچک روی آورده‌اند و این یک اتفاق مثبت است.
دشواری‌های فرآیند بومی‌سازی
رضایی تاکید کرد: فرآیند بومی‌سازی به ویژه برای کشور ما بسیار دشوار است زیرا بسیاری از صنایع سال‌ها با واردات عجین شده‌اند و امکان تغییر رویکرد آن‌ها در کوتاه‌مدت به استفاده از توان داخلی وجود ندارد. بومی‌سازی با آزمون و خطای بسیاری همراه است؛ وقتی یک شرکت برای ساخت قطعه به تامین‌کننده‌ای مراجعه می‌کند، علاوه بر اینکه باید دانش فنی آن قطعه را داشته باشد، هزینه‌های تولید را نیز باید برای انجام آزمون و خطا صرف کند تا بتواند یک قطعه با کیفیت و مشابه قطعات خارجی دریافت کند.
وی عنوان کرد: برخی از صنایع کشور ما از قیمت وارداتی قطعات اطلاع دارند که تامین‌کنندگان خارجی آن قطعات را به آن‌ها نمی‌فروشند اما تواقع دارند تامین قطعات از سوی تولیدکنندگان داخلی برای آن‌ها هزینه کمتری نسبت قطعه خارجی داشته باشد؛ در حالی که این رویکرد صحیح نیست.
تحقق چشم‌انداز صنعت فولاد در هاله‌ای از ابهام است
مدیرعامل شرکت صنایع ذوب و تکمیل آپادانا تصریح کرد: همه صنعتگران حوزه آهن و فولاد با مشکلاتی مواجه هستند و در حال حاضر، تمام اهداف صنعت فولاد کشور به تحقق چشم‌انداز این صنعت در افق ۱۴۰۴ معطوف شده است. این موضوع در شرایطی رقم می‌خورد که متاسفانه چشم‌انداز صنعت فولاد کشور برای پنج سال آینده و حتی سال آتی مشخص نیست. در نتیجه، بسیاری از صنایع قادر به برنامه‌ریزی کوتاه‌مدت چند ماهه و تصمیم‌گیری برای تولید و توسعه فعالیت‌های خود نیستند. با ادامه شرایط کنونی، سرمایه‌گذاری در صنعت و نحوه ماندگاری در صنعت برای بسیاری از فعالان بازار مشخص نیست.
رضایی مشکل نبود چشم‌انداز برای صنعت فولاد کشور را برای کل اقتصاد کشور دانست و خاطرنشان کرد: متاسفانه شرایط اقتصادی کشور از ثبات مناسب برای ابتکار عمل تولیدکنندگان برخوردار نیست و همین مسئله باعث می‌شود سرمایه‌گذاران و تولیدکنندگان به بخش صنعت با دیده تردید نگاه کنند. سند چشم‌انداز ۲۰ ساله کشور در تولید فولاد با وجود آنکه ۱۲ سال از تدوین آن می‌گذرد، تحقق آن در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. هنوز چالش‌های اصلی توسعه صنعت فولاد به ویژه آب و انرژی حل نشده است؛ چراکه بسیاری از طرح‌های توسعه‌ای صنعت فولاد در مناطقی رقم خورده که کم‌آب بوده و دسترسی آن‌ها به مناطق دارای انرژی با محدودیت مواجه بوده است. عمدتا این طرح‌ها بعضا بدون توجیه فنی و اقتصادی، تنها با فشارهای سیاسی ادامه یافته‌اند.
وی در پایان سال آینده را برای صنعت فولاد بسیار دشوار توصیف کرد و گفت: با توجه به اینکه شرایط صادرات برای کشور ما دشوار شده است و طرح‌های فولادی یکی پس از دیگری به بهره‌برداری می‌رسند، به نظر می‌آید سال آینده صنعت فولاد کشور به دلیل وجود طرح‌های نوپا، هم در بخش تولید و هم در بخش صادرات با مشکل مواجه شود. امیدوار هستیم از الان برای مشکلاتی که ممکن است در سال‌های آینده برای این صنعت پدید آید، چاره‌ای اندیشیده شود.
انتهای پیام//
