ورود بـه بازارهـای صادراتـی دنیا وابسـته بـه پارامترهای متعـددی از جمله قیمـت، کیفیـت، ثبـات در تولید و… اسـت. اما در کنار تمامـی این پارامترها صـادرات نیازمنـد داشـتن تعامـل مناسـب با سـایر کشـورهای دنیا اسـت.
برخلاف گفته مسـئولان، متاسفانه در سـال‌های گذشـته کشـور نتوانسـته اسـت تعامل مناسـبی با دنیا برقرار کند. برجام اتفاق بسـیار خوشایندی بود کـه نتایـج مثبتـی نیز بـرای کشـور به همراه داشـت. امـا بـا روی کار آمدن فـردی رادیـکال بر سـر قدرت ایالات متحـده آمریکا، برجام تحت‌الشـعاع قـرار گرفـت.
توجه به این نکتـه در موقعیت کنونی لازم به نظر می‌رسـد که اگر در شـرایط فعلی برجامی وجود نداشـت، آمریکا میتوانسـت دردسرهای بسیار بیشتری را برای کشور در عرصه بین‌الملل به وجود آورد.
ایـران برای توسـعه اقتصـادی نیاز دارد که با دنیـا رابطـه داشـته باشـد، امـا متاسـفانه دولت‌مـردان کشـور ایـن امـر را جـدی نمیگیرند و بـا صحبت‌هـای خود مشکلات فراوانی را در برقـرای روابـط بـا دنیـا به وجـود می‌آورنـد.
در روزهـای اخیـر موضـوع نـرخ ارز و تاثیـر آن بـر صـادرات شـنیده می‌شـود. بایـد توجـه داشـت کـه در بحـث صـادرات یکـی از فاکتورهـا نـرخ ارز اسـت؛ امـا ایـن بسـیار ساده اندیشـانه اسـت که صادرات تنها منوط به نرخ ارز شود.
برخلاف آنچـه سیاسـت مداران می‌گوینـد، کشــور مــا از تعامــل بــا جهــان غافــل مانــده اسـت. بسـیاری از اظهارنظرهای سیاسـت‌مداران کشــور بــرای کشــورهای همســایه خوشــایند نیســت و همیــن در روابــط بیــن ایــران و ایــن کشــورها اثــر میگــذارد.
در حــال حاضــر میتـوان گفـت کـه کشـور از رابطـه اقتصـادی مطلوبی با هیچ کشوری برخوردار نیست. ایـــران در مقیـــاس زیـــادی در عـــراق ســـرمایه‌گذاری داشـــته اســـت؛ ایـــن ســـرمایه‌گذاری شـــامل ســـرمایه‌گذاری حیثیتــی، مالــی و جانــی بــوده اســت. بــا ایــن وجــود مشــاهده می‌شــود کــه همچنــان ایــران شــریک اقتصــادی مطلــوب عــراق نیســت.
در حـال حاضـر ایـن کشـور تمایـل بسـیار بیشـتری بــه برقــراری رابطــه اقتصــادی بــا ترکیــه و ســایر کشـورها دارد. ایـن امـر نشـان می‌دهـد کـه در روابـــط بین‌الملـــل، دیـــدگاه کشـــور بیشـــتر سیاســـی اســـت تـــا اقتصـــادی.
اگـــر کشـــور در روابـط بین‌الملـل ایـن دیـدگاه را تصحیـح کنـد و دیــدگاه اقتصــادی را بگنجانــد، قطعــا میتــوان شـــاهد روزهـــای بهتـــر و تـــداوم بیشـــتر در صادرات کشور بود.
یــک مشــکل بــزرگ دیگــر در کشــور عــدم تــداوم سیاست‌های دولــت اســت. از آنجایــی کــه سیاســت دولــت در عرصــه بین‌الملــل در تمامــی برنامه‌هــای تولیدکننــدگان و صادرکننــدگان اثــر دارد، بنابرایــن به خصوصـی مطلقـا امـکان برنامه‌ریـزی بلندمدت را بــرای خــود نــدارد. بخــش خصوصــی کشــور تمایـل بسـیاری بـه توسـعه صـادرات دارد.
بـرای هـر کشـوری بخـش خصوصـی کـه در صـادرات فعـال باشـد، ایـده‌آل اسـت. بنابرایـن دولت باید بــا وضــع قوانیــن از صادرکننــدگان به خصــوص صادرکنندگان بخش خصوصی حمایت کند.
