صندوق بین‌المللی پول اعلام کرد که تسریع در خروج تدریجی زغال‌سنگ می‌تواند فرصت اقتصادی جهانی به ارزش ۸۵ تریلیون دلار را ایجاد کند اما چالش‌های مالی به ویژه در اقتصادهای نوظهور وابسته به زغال‌سنگ علی‌رغم مزایای بالقوه مانع از این روند می‌شود و مشارکت‌های دولتی و خصوصی برای مدیریت ریسک‌ها و تضمین انتقال پایدار انرژی زغال‌سنگ به انرژی پاک ضروری است.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات‌آنلاین» و به نقل از ایسنا، تسریع در حذف تدریجی زغال‌سنگ به عنوان آلوده‌ترین سوخت فسیلی جهان، شانس ما را برای محدود کردن فاجعه‌‌بارترین تاثیرات تغییرات آب‌وهوایی ایجاد می‌کند یا از بین می‌برد.
دلیل اقتصادی برای حذف تدریجی زغال‌سنگ غیرقابل انکار است و صندوق بین‌المللی پول تخمین می‌زند که جهان به سود خالص ۸۵ تریلیون دلاری از حذف تدریجی انرژی زغال‌سنگ در جدول زمانی ۱.۵ درجه سانتی گراد خواهد رسید. با این حال، ما در جایی که باید باشیم، نیستیم و برای دستیابی به این هدف باید انتشار زغال‌سنگ را پنج برابر سریع‌تر کاهش دهیم زیرا زغال‌سنگ بزرگ‌ترین سهم جهانی در انتشار کربن است.
زغال‌سنگ ارزان نیست و هزینه‌های هنگفت خسارت ناشی از زغال‌سنگ از طریق تغییرات آب و هوایی بسیار بیشتر از حذف تدریجی آن و جایگزینی آن با انرژی‌های تجدیدپذیر است. چنین انتقالی یک فرصت ۸۵ تریلیون دلاری است که ۱.۳ درصد از تولید ناخالص داخلی فعلی جهان در سال منتهی به سال ۲۱۰۰ را شامل می‌شود.
به همین ترتیب، انرژی‌های تجدیدپذیر جدید در اکثر موارد بسیار ارزان‌تر از زغال‌سنگ و نیروگاه‌های زغال‌سنگ موجود هستند. بر اساس تجزیه و تحلیل سال ۲۰۲۰، جایگزینی زغال‌سنگ با نیروی پاک ممکن است ۳۹ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۰، ۸۶ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۲ و ۱۴۱ میلیارد دلار دیگر در سال ۲۰۲۵ صرفه‌جویی در مصرف‌کنندگان برق داشته باشد.
ساختارسازی دوباره اقتصاد یک چالش اساسی است. این امر به ویژه در اقتصادهای نوظهور با وابستگی زیاد به زغال‌سنگ صادق است؛ جایی که نیروگاه‌های زغال‌سنگ جوان با بدهی ساخته می‌شوند که هنوز در کنار رشد سریع تقاضای برق پرداخت نشده است. انتقال به سرمایه‌گذاری اولیه قابل‌توجهی نیاز دارد و دسترسی به آن در محیطی با نرخ بهره بالا آسان نیست.
ویفروم گزارش کرد که مزایای انتقال زغال‌سنگ به انرژی پاک در سطح جهانی با کاهش خطر آب وهوا محسوس خواهد بود. دلیل قوی برای استفاده از منابع مالی عمومی بین‌المللی برای کمک به اقتصادهای نوظهور برای دسترسی به سرمایه‌گذاری اولیه مورد نیاز وجود دارد.
ریسک‌های مختلفی در سرمایه‌گذاری در دوره گذار وجود دارد. جایگزینی انرژی زغال‌سنگ با انرژی‌های تجدیدپذیر، فرایندی است که زمان و حمایت سیاسی نیاز دارد. سرمایه‌گذاران باید مطمئن باشند که حمایت از سیاست‌های مناسب وجود داشته و برنامه‌ها تغییر یا معکوس نخواهند شد.
استفاده از انرژی‌های پاک می‌توانند راهی برای کاهش هزینه سرمایه ارائه دهند اما سرمایه‌گذاران باید مطمئن باشند که سرمایه‌گذاری آن‌ها واقعا انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش می‌دهد.
این افراد باید بدانند که کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در یک نیروگاه زغال‌سنگ در جای دیگر جبران نمی‌شود. آن‌ها همچنین باید بدانند که بازار و پشتیبانی شبکه مناسب برای انرژی‌های تجدیدپذیر جدید وجود خواهد داشت.
از عواملی که از جریان مالی به سمت انتقال زغال‌سنگ جلوگیری می‌کند، این باور است که شرکت‌ها باید از سرمایه‌گذاری در نیروگاه زغال‌سنگ و سایر بخش‌های پر انتشار اجتناب کنند. با این حال، ساخت انرژی‌های تجدیدپذیر جدید تنها یک روی سکه انتقال است و طرف دیگر از کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و در نهایت بازنشستگی نیروگاه‌های زغال‌سنگ موجود حمایت می‌کند.
انتهای پیام//
