یک تولیدکننده قطعات چدنی گفت: از آنجایی که صنایع مختلف به ویژه خودروسازی نیازمند انواع قطعات چدنی هستند، می‌توان گفت آینده روشنی پیش روی صنعت ریخته‌گری و فعالان این صنعت قرار دارد؛ به شرط آنکه زیرساخت‌های لازم به ویژه در حوزه انرژی برای کارگاه‌های ریخته‌گری کوچک‌مقیاس تامین شود و هم‌زمان با آن، دخالت‌ها و سنگ‌اندازی‌های بی‌مورد در مسیر دشوار تولید نیز کاهش پیدا کند.
عبدالرسول جلایر در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین» اظهار داشت: حدود ۲۲ سال است که فعالیت خود را در صنعت ریخته‌گری آغاز کرده‌ایم و در سال ۱۳۸۸، اقدام به احداث کارگاه ریخته‌گری جلایر با هدف ریخته‌گری چدن و تولید قطعات چدنی خودرویی همچون دیسک، کاسه نمد، چدنی اگزوز و… کردیم. کارگاه ریخته‌گری ما در شهرک صنعتی خیام شهرستان نیشابور قرار دارد و در حال حاضر ۲۰ نفر در مجموعه مشغول به کار هستند.
وی با بیان اینکه طی سالیان اخیر، نه تنها شاهد قطعی برق صنایع در روزهای مختلف سال هستیم بلکه برق کافی برای اجرای طرح‌های توسعه‌ای نیز در اختیار واحدهای صنعتی قرار نمی‌گیرد، افزود: تامین زیرساخت‌های اساسی در بخش تولید به ویژه حامل‌های انرژی، بر عهده دولت و وزارتخانه‌های مرتبط است و انرژی برق، نقش بسزایی در کارگاه‌های ریخته‌گری که از کوره‌های القایی استفاده می‌کنند، دارد. در تابستان امسال، دو روز در هفته کوره‌های خود را به دلیل قطعی برق خاموش می‌کردیم. هم‌اکنون به دنبال افزایش بهره‌وری و اشتغال‌زایی در سطح منطقه با اجرای یک طرح توسعه‌ای هستیم اما متاسفانه برق کافی و مورد نیاز را در اختیار ما قرار نمی‌دهند. این در حالی است که کوره القایی جدید را خریداری کرده‌ایم و نیازمند برق ۳۰۰ کیلووات برای راه‌اندازی آن هستیم که پس از رفت و آمدها و رایزنی‌های فراوان، موفق به تامین ۱۰۰ کیلووات آن شده‌ایم و برای تامین باقیمانده برق مورد نیاز، چاره‌ای جز خرید ژنراتور نداریم.
ضرورت تامین قراضه تمیز چدنی
این تولیدکننده قطعات چدنی با تاکید بر اینکه آلایندگی در این صنعت به ویژه ریخته‌گری چدن، مختص به کارگاه‌هایی است که از کوره‌های دوار با سوخت مازوت برای تولید انواع قطعات استفاده می‌کنند، عنوان کرد: می‌توان گفت کوره‌های القایی موجود در اکثر کارگاه‌ها آلایندگی چندانی ندارند البته باید توجه داشت که اگر از قراضه کثیف به عنوان ماده اولیه در این کوره‌ها استفاده شود، ذوب و ریخته‌گری آن با انتشار آلایندگی و دود همراه خواهد شد و بر همین اساس ما همواره به دنبال خرید قراضه تمیز برای ریخته‌گری و تولید قطعات چدنی هستیم.
جلایر در ادامه به چالش‌های موجود در تامین قراضه چدنی اشاره کرد و گفت: نوسان قیمت قراضه و نبود یک واحد مرجع برای قیمت‌گذاری، مهم‌ترین معضلی است که در این زمینه با آن مواجه هستیم. قیمت قراضه توسط چند بنگاه ضایعاتی تعیین می‌شود و پایه و اساس مشخصی هم برای آن وجود ندارد. برای مثال هم‌اکنون قیمت قراضه چدن خاکستری درشت‌بار، ۱۵ هزار و ۶۰۰ تومان به ازای هر کیلوگرم و قیمت قراضه چدن داکتیل درشت‌بار، ۱۶ هزار و ۵۰۰ تومان به ازای هر کیلوگرم توسط یکی از بنگاه‌های ضایعاتی تعیین شده است. در حالی که مشخص نیست هفته آینده به دنبال نوسان نرخ ارز و تحرکات بازار، قیمت آن رشد و یا افت پیدا خواهد کرد؛ در واقع این عدم ثبات قیمت، از نبود یک مرجع قیمت‌گذاری واحد نشات می‌گیرد.
وی با اشاره به اینکه کمبود نیروی انسانی در صنعت ریخته‌گری به یک معضل جدی تبدیل شده است، خاطرنشان کرد: از یک سو متاسفانه تعداد مشاغل کاذب و غیرمولد در داخل کشور به شدت افزایش یافته و از سوی دیگر تمایل و انگیزه جوانان برای حضور در بخش تولید و صنعت کاهش یافته است. در چنین شرایطی، کارفرمایان چاره‌ای جز به‌کارگیری اتباع خارجی در کارگاه‌های ریخته‌گری ندارند که این مسئله نیز با سختی‌های فراوانی همراه است.
این فعال صنعتی با بیان اینکه زمینه اشتغال پایدار نیروی انسانی در کشور وجود دارد اما مشکلات و چالش‌های تولید به ویژه در حوزه مالیات و محیط زیست به قدری افزایش یافته که شرایط ادامه فعالیت واحدهای صنعتی را بیش از پیش دشوار کرده است، خاطرنشان کرد: متاسفانه اکثر مسئولان و متولیان امر که در سازمان‌های مرتبط با تولید و صنعت مشغول به کار هستند، دانش و اطلاعات کافی و تخصصی مرتبط با این بخش را ندارند و با دغدغه‌های تولیدکنندگان و صنعتگران آشنا نیستند. از طرفی، متاسفانه این تفکر نادرست در اذهان عمومی شکل گرفته است که تولیدکنندگان در بهترین شرایط اقتصادی و معیشتی به سر می‌برند و هیچ دغدغه‌ای در زندگی خود تولید ندارند. در حالی که هم‌اکنون سرمایه مورد نیاز برای راه‌اندازی یک کارگاه ریخته‌گری با حداقل امکانات، حدود ۳۰ میلیارد تومان است و با توجه به افزایش تورم و هزینه‌های سرسام‌آور تولید، مشخص نیست که آیا یک تولیدکننده موفق به ادامه حیات خود در این شرایط خواهد شد یا خیر؟ چه برسد به اینکه در اندیشه سودآوری بیشتر نیز باشد! متاسفانه هم‌اکنون بسیاری از افراد با تجربه و فعالان قدیمی این صنعت، اقدام به فروش کارگاه‌های خود و سرمایه‌گذاری در کشور ترکیه کرده‌اند و از شرایط موجود در این کشور رضایت کافی دارند. این در حالی است که با توجه به آنچه پیش‌تر اشاره شد، زمینه احداث کارخانجات جدید و اشتغال پایدار نیروی انسانی در داخل وجود دارد اما نبود مدیران لایق و دلسوز به بدنه صنعت و تولید کشور آسیب جدی وارد کرده و آمار تامل برانگیزی در زمینه بیکاری جوانان و نیروهای انسانی متخصص شکل گرفته است.
قله‌های موفقیت را فتح خواهیم کرد، اگر…
جلایر در پاسخ به سواال خبرنگار «فلزات آنلاین» مبنی بر اینکه راهکارهای پیشنهادی شما جهت رفع موانع و چالش‌های موجود چیست، گفت: دولت و سازمان‌های ذی‌ربط باید به این باور دست پیدا کنند که فعالان بخش خصوصی، به خوبی در حال طی کردن مسیر موفقیت هستند و اگر دخالت‌ها و سنگ‌اندازی‌های پیاپی در این مسیر کاهش پیدا کند، تولیدکنندگان بخش خصوصی قله‌های موفقیت را یکی پس از دیگری فتح خواهند کرد. پرداخت ۹ درصد مالیات بر ارزش افزوده، یکی دیگر از مهم‌ترین دغدغه‌های تولیدکنندگان به شمار می‌آید؛ کارفرمایانی که حدود ۶ ماه از سال به دلیل قطعی برق و گاز هیج تولید و درآمدزایی نداشته‌اند، بر چه اساسی باید این مالیات را پرداخت کنند؟ امیدواریم دولت و سازمان‌های مختلف اینقدر چوب لای چرخ تولیدگنندگان بخش خصوصی نگذارند و فعالان این بخش را به حال خود رها کنند تا علی‌رغم چالش‌های موجود، بتوانند با دغدغه کمتری به فعالیت خود ادامه دهند.
وی در پایان با تاکید بر اینکه توسعه تولید، نیازمند بستری امن و مناسب اقتصادی برای سرمایه‌گذاری است، یادآور شد: ما معتقدیم تا زمانی که صنایع مختلف به ویژه خودروسازی نیازمند انواع قطعات چدنی هستند، صنعت ریخته‌گری نیز سرپا باقی خواهد ماند و آینده روشنی پیش روی این صنعت است؛ به شرط آنکه زیرساخت‌های لازم به ویژه در حوزه انرژی برای کارگاه‌های ریخته‌گری کوچک‌مقیاس تامین شود و هم‌زمان با این مهم، دخالت‌ها و سنگ‌اندازی‌های بی‌مورد در این صنعت نیز کاهش پیدا کند.
انتهای پیام//
