بهرهبرداری از معـدن مهدیآبـاد اتفـاق مهمـی اسـت کـه میتوانـد بخشـی از نیـاز صنعـت روی کشـور را بـه خـوراک برطـرف سـازد. اما حتـی بـا بهرهبـرداری حداکثـری از این معـدن، تنها بخشـی از ظرفیت خالـی واحدهـای تولیـد روی کشـور پر خواهند شـد و همچنـان نیاز به خـاک احسـاس میشـود.
بنابرایـن لازم اسـت کـه در وهلـه اول از احـداث واحدهـای جدید و توسـعه واحدهای قدیمـی جلوگیری به عمل آیـد و پـس از آن، نسـبت به اکتشـافات معـادن جدید و بهرهبـرداری از معـادن کوچـک اقـدام شـود. در ایـن رابطـه دولـت بایـد بـه کمـک معدنکاران بیاید و به آنها تسهیلات ارزان بدهد.
برنامههایی که ایمیدرو و شرکت روی مهدیآباد برای معدن روی در نظر گرفتهاند، تولید حدود ۸۰۰ هزار تن کنسانتره ۲۵ درصد روی در سال است. باید توجه داشت که در حال حاضر ظرفیت تولید شمش روی در کشور حدود ۵۰۰ هزار تن است. در صورتی که عیار خاکهایی که از معدن انگوران و دیگر معادن استخراج میشوند، به طور متوسط تقریبا ۲ درصد در نظر بگیریم، حدود ۳ میلیون تن خاک برای پر کردن تمامی ظرفیت کارخانههای تولید روی مورد نیاز خواهد بود.
این یعنی ظرفیت نصب شده برای تولید شمش روی در کشور در حال حاضر نسبت به تامین مواد اولیه بسیار بالا است. بنابراین هر اندازه که در معدن مهدیآباد کنسانتره تولید و خاک استخراج شود، به هیچ عنوان کفاف ظرفیت موجود را نخواهد داد. ضمن اینکه باید ورود معدن بزرگ سرب و روی مهدیآباد به عرصه صنعت را پس از سالها وقفه و چشم انتظاری، به فال نیک گرفت و تمام تلاشهای دستاندرکاران صنعت سرب و روی کشور باید در این جهت باشد که این معدن هر چه زودتر به بهرهبرداری برسد و صنایع سرب و روی کشور و بخشی از ظرفیتهای خالی آنها را منتفع سازد. با این وجود نباید تنها به بهرهبرداری از این معدن اکتفا کرد و باید به دنبال منابع و معادن جدیدی برای تامین خوراک مورد نیاز واحدهای شمش روی بود.
یکی از الزامات بسیار مهم صنعت سرب و روی کشور این است که باید همیشه دنبال مواد اولیه بود. در مورد بهرهبرداری از معدن مهدیآباد نیز باید به تامین خوراک صنایع داخلی و ظرفیتهای خالی موجود اولویت داده شود. در این رابطه وزارت صنعت، معدن و تجارت و دستاندرکاران صنایع استانها نباید مجوز احداث واحد جدید تولید شمش روی در کشور صادر کنند.
البته باید گفت که وزارت صنعت، معدن و تجارت چنین امری را به صورت بخشنامه به همه استانها اعلام کرده است؛ اما باید دید که تا چه حد استانها این بخشنامه را رعایت میکنند. متاسفانه گاهی مشاهده شده که برخی استانها چنین بخشنامههایی را رعایت نمیکنند و از اینرو کنترل تمامی استانها در این رابطه بسیار مشکل است. البته عدم احداث ظرفیت جدید تولید شمش روی، باید هم شامل احداث کارخانه جدید و هم در بخش توسعهای باشد و این موضوع از الزامات صنعت سرب و روی کشور بهشمار میرود.
ضمن اینکه در ابتدا باید به فکر تامین خاک مطمئن و مفید برای پر کردن ظرفیت خالی صنایع بود. بنابراین در اولویت دادن تامین خوراک صنایع سرب و روی کشور باید در ابتدا واحدهای موجود مد نظر قرار گیرد و تمام سیاستگذاریهای دولت نیز در بهرهبرداری از معدن مهدیآباد نیز همین موضوع باشد.