یکی از مزایای آلومینیوم، قدرت شـکل‌پذیری خوب آن اسـت که از طرق مختلف و با استفاده از طراحی‌های متنوع میتوان اشکال خاص و جدیدی را بـه وسـیله آن بهوجـود آورد، بـه همیـن خاطـر اسـت کـه فعالیـن ایـن حـوزه، ریخته‌گـری را هـم فـن، هـم هنر و هم دانش میدانند و این قابلیت خاص فلز آلومینیومـی موجـب شـده که تـا این انـدازه ریخته‌گری قطعات آلومینیومی
رواج داشـته باشـد.

بـه همیـن دلیـل از تولیـد قطعـات مصرفـی و خانگـی کـه حساسیت کمتری دارند تا قطعات خودرو که باید به دقت تزریق و پرداخت شوند؛ از این فلز استفاده گسترده‌ای می‌شود. یکی از صنایع پرکاربرد قطعات ریختگی آلومینیوم، صنعت خودروسازی است؛ به گونه‌ای که در بیست سال گذشته مهم‌ترین هدف طراحان خودرو به منظور کاهش وزن وسایل نقلیه، تولید قطعات ریختگی آلومینیومی است تا بتوانند آن را جایگزین قطعات سنگین چدنی کنند که در این امر نیز موفق عمـل کردنـد بـه گونه‌ای کـه در ابتـدا، قطعـات غیرحساسی هماننـد پوسـته پمپ، پنجه اگزوز، مخزن روغن را تولید و سپس در قطعات مهمی هم‌چون سیسـتم تعلیـق خـودرو، بدنـه و موتـور نیـز از قطعـات ریختگـی آلومینیومـی استفاده کردند.

کشـور مـا بـا اینکـه در زمینـه ریخته‌گـری قطعـات خـودرو دارای زیرسـاخت‌های مناسـبی اسـت و از لحاظ داشـتن نیروی کار باتجربه و دانش فنـی بـه روز در سـطح مناسـبی قـرار دارد امـا همچنـان تولیدکننـدگان خـودرو ترجیح می‌دهند قطعات مورد نیاز خود را از سایر کشورها وارد کنند که این واردات بـه معنـای سـرمایه‌گذاری در کشـورهای دیگـر اسـت و ایـن امر دقیقا زمانی صورت می‌گیرد که تولیدکنندگان داخلی قادر هستند همان محصول را بـا کیفیـت و قیمـت مناسـب بـرای خودروسـازان تولیدکننـد امـا بـه دلایلـی خودروسازان ترجیح می‌دهند همچنان از قطعات وارداتی استفاده کنند البته مصائـب ایـن صنعـت تنها محدود بـه واردات محصولات نمی‌شـود بلکه این صنعتگران شاه راه حیاتی خود را که همان حقالزحمه کار خود می‌شود را نیز
با تاخیر زیاد دریافت می‌کنند.پ

یکـی از موانعـی کـه موجـب عـدم توسـعه صنعـت ریخته‌گـری در کشـور می‌شـود، نداشـتن امـکان خریـد تکنولـوژی نویـن اسـت، تکنولوژی‌هـای مورد اسـتفاده در صنعـت ریخته‌گـری مربـوط بـه ۳۰ سـال پیـش می‌شـود و ایـن تکنولـوژی فرسـوده علاوه بـر اینکـه بـه نیروی کار بیشـتری در جهت سـاخت قطعات نیاز دارد، مسلما کیفیت قطعات تولیدی را نیز کاهش می‌دهد، این
درحالی است که اگر امکان خرید تکنولوژی نوین برای تولیدکنندگان قطعات ریختگی فراهم بود، آن‌ها قادر بودند میزان تناژ تولیدی خود را افزایش بدهند اما این امکان در حال حاضر با توجه به تحریمها وجود ندارد. گفته می‌شود تخریـب و آسـیب تحریم‌هـای فعلـی به انـدازه خودتحریمی‌هایی که از سـوی مسـئولان صـورت می‌گیـرد نیسـت؛ سیاسـت‌گذاران می‌تواننـد بـا انجـام
اقداماتـی تاثیـر ایـن تحریم‌هـا را کاهـش دهنـد امـا شـرایط اقتصادی حاکـم در کشور را به گونه‌ای هدایت کردند که هر روز تعداد بیشتری از ریخته‌گران به دلیـل ضررهایـی کـه در سـال‌های اخیـر، متحمل شـدند، کارخانه‌های خـود را تعطیـل و اعم ورشکسـتگی کردنـد؛ ایـن درحالـی اسـت که دولـت به همان وعده خود مبنی بر پرداخت تسهیلات بانکی با سود اندک نیز عمل نکرد و در نهایت شاهد هستیم که این بیتدبیری‌‍ها موجب شد صنعت ریخته‌گری کشور از رقیبان خود عقب بماند.