صنعت فولاد کشور رو به جلو حرکت کرده است و این موضوع را می‌توان در رشد تولید و افزایش محسوس صادرات طی سال‌های اخیر مشاهده کرد. استراتژی‌های کلی صنعت فولاد مانند سند چشم‌انداز ۲۰ ساله در افق ۱۴۰۴ کاملا مشخص است و اکنون همه در راستای تحقق این هدف گام برمی‌دارند اما تداوم این امر، مستلزم اتخاذ تدابیری هم از سوی مسئولان امر و هم از سوی شرکت‌های تولیدکننده است. مسئولان از یک سو باید راه را برای صادرات صنعت فولاد کشور باز کنند و از سوی دیگر با توجه به رشد تولید، تامین مواد اولیه واحدهای فولادسازی را در دستور کار قرار دهند، چرا که رشد تولید نیازمند تامین به‌موقع مواد اولیه است. در این میان شرکت‌ها نیز می‌بایست با اتخاذ استراتژی‌هایی همانند ایجاد تنوع در خط تولید و استانداردسازی محصولات، زمینه را برای رشد تولید محصولات فولادی فراهم آورند. در خصوص استراتژی‌ها و وضعیت کلی صنعت فولاد با منصور یزدی زاده، مدیرعامل شرکت سهامی ذوب آهن اصفهان، به گپ‌وگفت نشسته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

وضعیت تولید محصولات فولادی کشور، استراتژی‌ها و اهداف تعیین شده در این حوزه را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

خوشبختانه با هدف‌گذاری‌هایی که در صنعت فولاد مانند سند چشم‌انداز کشور در افق ۱۴۰۴ مبنی بر تولید ۵۵ میلیون تن فولاد انجام شد، طی سال‌های اخیر توسعه و افزایش تولید در این صنعت به‌خوبی اتفاق افتاد و مشاهده می‌شود که هر سال تولیدات صنعت فولاد کشور چه در بخش بالادست و چه در بخش پایین‌دست در حال افزایش است. اگر آمار تولید ۵ سال اخیر به‌ویژه حوزه مقاطع فولادی مورد بررسی قرار گیرد، به‌طور تقریبی در هر سال حدود ۱۰ درصد به تولید این محصولات اضافه شده و در مقابل از میزان واردات آن‌ها کاسته شده است. این نشان می‌دهد که صنعت فولاد کشور به‌ویژه در بخش مقاطع، هر سال به خودکفایی نزدیک می‌شود. ضمن اینکه آهنگ رشد تولید این محصولات در کشور ما، بیش از آهنگ جهانی است و تنها یکی دو کشور هستند که سرعت رشد تولید فولاد در آن‌ها از ایران بیشتر بوده است. اکنون زمان بالندگی فولاد ایران فرا رسیده است و باید با برنامه‌ریزی‌های دقیق و جامع، همین راه را ادامه داد.

وضعیت مصرف محصولات فولادی مانند مقاطع (تیرآهن، نبشی، ناودانی و..) در کشور چگونه است؟ آیا میزان مصرف متناسب با رشد تولید بوده است؟ چه اقداماتی را می‌توان در هنگام کاهش مصرف فولاد در کشور انجام داد؟

مصرف محصولات فولادی در کشور طی سال‌های اخیر نتوانسته متناسب با میزان تولید رشد کند. این امر ناشی از کاهش ساخت‌وساز و عدم فعال‌سازی پروژه‌های عمرانی بوده که موجب شده مصرف محصولات فولادی به‌ویژه در بخش مقاطع طویل با کاهش مواجه شود. علاوه بر این، مطابق با آمارها، به‌طور واضح مصرف ظاهری صنعت فولاد کشور در مقایسه با سال‌های گذشته رشد نیافته و مشاهده می‌شود که حتی در دو سه سال اخیر این روند رو به افول نهاده است. بنابراین زمانی که از یک سو تولید افزایش می‌یابد و از سوی دیگر مصرف دچار کاهش می‌شود، باید صادرات در اولویت قرار گیرد. اگر توسعه صادرات به‌خوبی پیش رود و متناسب با رشد تولید و آهنگ مصرف فولاد در کشور باشد، وضعیت کلی صنعت رو به رشد خواهد بود. در نتیجه اکثر فولادسازان کشور علاقه‌مند خواهند بود که ظرفیت تولید خود را تکمیل و با جدیت بیشتری فعالیت کنند. ناگفته نماند که لازمه افزایش تولید و تکمیل ظرفیت فولادسازی‌ها وابسته به تامین کافی و به‌موقع مواد اولیه است. می‌توان نتیجه گرفت که زنجیره صنعت فولاد از تامین مواد اولیه تا تولید محصولات نهایی و صادرات به یکدیگر مرتبط هستند.

به عقیده شما چه اقداماتی را می‌توان در حوزه تولید برای جبران کاهش مصرف یک یا چند محصول انجام داد؟

یکی از اصول مهم رقابتی بودن شرکت‌ها در عرصه تولید این است که باید در خطوط تولید انعطاف‌پذیری خوبی وجود داشته باشد. این اصل تنها به زمان حاضر که صنعت فولاد هم در ایران و هم در جهان رقابتی شده است، تعلق ندارد بلکه باید مانند یک استراتژی، تنوع در تولید محصول در هر شرایطی برای همه واحدهای فولادسازی وجود داشته باشد که بسته به نیاز بازار، سفارش‌گذاری و تغییر شرایط، این واحدها بتوانند محصول مناسب را تولید کنند. ایجاد تنوع در محصول و خطوط تولید باعث می‌شود که اگر زمانی مصرف و سفارش یک محصول با کاهش مواجه شد، واحد فولادساز بتواند با تولید محصولات دیگر، خلا نبود تقاضا برای محصول مزبور را جبران کند. البته در این موضوع تفاوتی میان بازار داخلی و بازارهای صادراتی وجود ندارد.

خوشبختانه توانایی ایجاد تنوع در محصولات تولید در شرکت ذوب آهن همواره وجود دارد. به‌طوری که اگر کاهش مصرف در برخی از محصولات به‌ویژه در حوزه ساختمانی اتفاق افتاد، این شرکت می‌تواند با تولید انواع محصولات صنعتی و سایر محصولات، ظرفیت و تولید خود را حفظ کند.

وضعیت تولید محصولات در ذوب آهن چگونه است. این شرکت چه استراتژی‌هایی در مقابل کاهش مصرف مقاطع طویل فولادی در پیش گرفته است و چه محصولاتی را می‌تواند تولید کند؟

همان‌طور که گفته شد، ظرفیت تولید برای اغلب محصولات فولادی در کشور وجود دارد و بخش مهمی از ظرفیت تولید شرکت‌ها مانند ذوب آهن به دلایل گوناگون مانند عدم تامین مواد اولیه خالی مانده است. به‌طور مثال ذوب آهن بالاترین ظرفیت تولید را برای تولید انواع مقاطع فولادی مانند تیرآهن، نبشی، ناودانی و سایر مقاطع طویل در میان تمام شرکت‌های کشور دارد. علاوه بر این، ذوب آهن دارای توانایی تولید محصولات صنعتی است. به‌طور مثال ریل از جمله مهم‌ترین مقاطع طویل فولادی است که سال‌های گذشته کشور ما این محصول را به وفور وارد می‌کرد اما ذوب آهن به این عرصه وارد شده و ضمن تامین این محصول، اخیرا در میان تامین‌کنندگان ریل شرکت راه آهن جمهوری اسلامی ایران نیز قرار گرفته است. علاوه بر این، با کاهش مصرف مقاطع ساختمانی مانند تیرآهن‌های سبک، ذوب آهن می‌تواند انواع تیرآهن‌های سنگین بال پهن صنعتی نوع H را نیز تولید کند که خوشبختانه این مهم در حال انجام است. اخیرا نیز این شرکت توانسته به عرصه تولید ورق سازه‌های فولادی نیز وارد شود و تولید این محصول نیز صورت می‌گیرد. همچنین ذوب آهن می‌تواند انواع میلگردهای آلیاژی مانند ۷۰ کروم را نیز تولید کند.

انتهای پیام//