معاون امور معادن و فرآوری مواد وزارت صنعت، معدن و تجارت گفت: هنوز ظرفیت‌های خوبی در زمینه سنگ‌آهن در کشور وجود دارد و اگر بتوانیم مشکلات بخش اکتشافات را حل کنیم، برآورد می‌شود بیش از آنچه در آمارها آمده، ظرفیت و ذخایر سنگ‌آهن موجود است.
به گزارش «فلزات آنلاین»، رضا محتشمی‌پور اظهار داشت: موضوع تامین سنگ‌آهن در کشور با سطح کنونی اکتشافات انجام شده، به عنوان یک دغدغه مطرح است.
وی در ادامه بیان کرد: از سویی می‌دانیم سطح و عمق اکتشافات انجام شده در کشور بسیار پایین بوده و به طور قطع ظرفیت‌های خوبی برای سنگ‌آهن وجود دارد که هنوز کار نشده است.
معاون امور معادن و فرآوری مواد وزارت صنعت، معدن و تجارت تصریح کرد: در همین زمینــــه، موضــوع معـــادن فرامــرزی مثــل هـــر همکاری بین‌المللی دیگری برای ما از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
محتشمی‌پور ادامه داد: مهم است که بتوانیم ظرفیت‌های معدنی کشور را در اختیار دیگران قرار داده و به جذب سرمایه‌گذاری بپردازیم و اینکه در سایر کشورها در حوزه معدن ورود کنیم.
وی با اشاره به وجود تقاضاهایی برای فعالیت در معادن دیگر کشورها، تصریح کرد: این بخشی است که بکر مانده و کار زیادی در این زمینه انجام نشده است. با این حال، به معنای تامین سنگ‌آهن از خارج از کشور نیست.
معاون امور معادن وزارت صمت تاکید کرد: پیشرفت هر روزه فناوری‌ها در جهان، به‌طور مرتب این اعداد و ارقام را تغییر می‌دهد و به آمارهای سنگ‌آهن کشور می‌افزاید.
بر اساس گزارشی از ایرنا، بر اساس آخرین ویرایش مطالعات طرح جامع فولاد کشور، ذخیره زمین‌شناسی سنگ‌آهن کشور پنج میلیارد تن و ذخیره قابل استخراج آن ۲.۹ میلیارد تن تخمین زده می‌شود.
بر اساس مطالعات انجام شده برای تحقق هدف چشم‌انداز ۱۴۰۴ که در آن دستیابی به سالیانه ۵۵ میلیون تن فولاد خام پیش‌بینی شده، به ۱۶۰ میلیون تن سنگ‌آهن نیاز است؛ چیزی که به دلیل کافی نبودن اکتشافات، آینده خوبی ندارد.
در این صورت و تولید کامل مطابق برنامه‌های واحدهای فولادی، بیش از ۸۰۰ میلیون تن سنگ‌آهن کشور تا سال ۱۴۰۴ مصرف می‌شود.
بر این اساس، با استخراج سالیانه ۱۶۶ میلیون تن سنگ‌آهن، ذخایر کشور تقریبا تکافوی حدود ۱۳سال بعد از افق ۱۴۰۴ را خواهد داد و چندی نمی‌گذرد که ذخایر سنگ‌آهن تمام می‌شود.
با این حال، کارشناسان معتقدند، در تعیین میزان ذخایر قابل استحصال برای تولید، باید به مولفه‌های دیگری غیر از مسائل فنی هم توجه کرد، به‌طور مثال بخش عمده‌ای از برداشت و استخراج معادن به عنوان باطله در سر معادن جدا می‌شود.
اینکه تا چه عیاری را به عنوان باطله، اطلاق و جداسازی کرده و چه درصدی از سنگ را به عنوان کانی شناسایی کنیم و در فرآوری از آن بهره‌گیری کنیم، به دو مولفه فناوری و قیمت محصولات بالادستی وابسته است. طبیعی است اگر قیمت‌ها به‌طور نسبی تغییر کرده یا به سمت واقعی شدن قیمت‌ها برویم، آن‌گاه بسیاری از ذخایر، قابلیت استخراج پیدا می‌کنند و در این صورت، پیش‌بینی ما از عمر معادن سنگ‌آهن و ذخایر موجود تغییر خواهد کرد.
همچنین برخی از کارشناسان به باطله‌های معدنی اشاره دارند که بر اساس فناوری‌های قدیمی به عنوان باطله محسوب می‌شدند، اما امروز می‌توان از آن‌ها بهره‌برداری کرد.
گروهی دیگر از کارشناسان به معادن «هماتیتی» اشاره می‌کنند که اکنون در زنجیره تولید سیمان قرار دارند و هنوز وارد زنجیره تولید فولاد نشده‌اند که در این صورت، محاسبات را تغییر خواهند داد.
