به طور کلی فروآلیاژها، آلیاژهایی دارای آهن هستند که برای ایجاد تغییرات دلخواه در خواص فولاد و برخی فلزات به صورت آمیژان و مواد افزودنی به مذاب حاصل از فلزات و فولادها افزوده می‌شوند که از جمله آن‌ها می‌توان به فروسیلیس، فرومنگنز و فروکروم اشاره کرد. هم‌زمان با گسترش تکنولوژی و نیاز بشر به فولادهای پیشرفته و همچنین افزایش ساخت‌وسازها، نیاز روزافزون به فروآلیاژها نیز گسترش پیدا کرد و در حال حاضر چین و ایالات متحده آمریکا، ازجمله بزرگ‌ترین مصرف‌کنندگان این محصول به شمار می‌آیند. در ایران نیز مانند سایر کشورها با توسعه صنعت خودروسازی، سدسازی، راهسازی و ساختمان‌سازی، نیاز به انواع چدن و فولاد و به دنبال آن فروآلیاژها افزایش یافته است.

فروسیلیس، از جمله اولین فروآلیاژهایی است که در داخل کشور تولید شده است که خوشبختانه وجود معادن سیلیس آلی مناسب و همچنین دسترسی آسان به برق، تولید این فروآلیاژ را پیش انداخته است. در حال حاضر ایران در این عرصه به پیشرفت‌های قابل توجهی دست یافته است و توانایی تولید بسیاری از انواع فروآلیاژها همچون فرومنگنز، فروکروم، فروسیلیکومنگنز و فروسیلیکومنیزیم را داراست که با توجه به شرایط مناسب کشور، واحدهای تولیدی بسیاری در این زمینه احداث شده‌اند و یا در حال راه‌اندازی هستند. ظرفیت تولید فولاد در کشور حدود ۱۵ میلیون تن در سال برآورد شده که طبق آمار به ۵٫۳ کیلوگرم فروسیلیس و ۱۰ کیلوگرم فرومنگنز و فروسیلیکومنگنز برای تامین خوراک واحدهای فولادی نیاز است.

در ادامه می‌توان گفت که سال ۱۴۰۰، سالی رویایی برای صنعت فولاد و به تبع آن فروآلیاژ در ایران بود؛ چراکه پس از همه‌گیری ویروس منحوس کرونا و اعمال قرنطینه توسط دولت‌‎های مختلف جهان، پتانسیل فراوانی پس از واکسیناسیون عمومی آزاد شد و درخواست فراوانی از جانب تمام کشورهای جهان به ویژه برای انواع فروآلیاژها صورت پذیرفت؛ به گونه‌ای که کشتی‌های حمل در دنیا، پاسخگوی این حجم از درخواست نبودند و هزینه حمل‌ونقل تا ۶برابر متوسط قیمت جهانی افزایش یافت که این مسئله زمینه بسیار عالی را برای تولیدکنندگان فروآلیاژ در کشور به وجود آورد و سبب شد اقدامات گسترده‌ای برای احداث کارخانجات جدید فروآلیاژ در کشور انجام شود. البته باید توجه داشت که هزینه بالای ساخت این واحدهای تولیدی باعث شده است تا میزان درصد کمتری به مرحله اجرا برسد و کاهش حمایت دولت در راستای اعطای تسهیلات در این زمینه، موجب شکل‌‎گیری موانعی شده است. ضمن اینکه در سال جاری میلادی، به دنبال اعمال سیاست کووید صفر در چین هم‌زمان با کاهش ساخت‌و‌ساز، شرایط به طور کلی با سال گذشته تفاوت داشت و دولت این کشور ناچار به کاهش نیمی از تولید فروآلیاژ خود جهت ثبات قیمت این محصول در سطح بازار شد.

ممانعت از خام‌فروشی، مقوله بسیار مهمی به شمار می‌آید که طی سالیان اخیر نیز همواره در کانون توجه قرار داشته و تولید فروآلیاژ، مصداق بارز این مقوله است؛ چراکه ما معادن بسیار غنی از سیلیس، منگنز و کروم به عنوان عناصر اصلی در این محصولات را دارا هستیم و ضرورت دارد که مقابله با خام‌فروشی بیش از پیش در این صنعت مورد توجه قرار بگیرد. از سوی دیگر، سرمایه‌گذاری خوبی در بخش معدن در این سال‌ها صورت پذیرفته است که منجر به بهره‌برداری مناسب‌تری از ذخایر موجود شده است اما همچنان در این بخش، نیازمند توان و انرژی بیشتری برای بهره‌برداری کامل از ذخایر معدنی هستیم.

در یک نگاه کلی، شرایط جغرافیایی کشور و دسترسی به انرژی ارزان‌قیمت، ازجمله مواردی است که بهترین شرایط ممکن جهت توسعه تولید انواع فروآلیاژها فراهم کرده است و امید است با حمایت دولت و سازمان‌های ذی‌‎ربط و همچنین شکوفایی این پتانسیل عظیم، شاهد رشد و پیشرفت روزافزون صنعت فروآلیاژ در ایران باشیم.