یک فعال صنعت سیم و کابل گفت: تامین ماشین‌آلات نو، همواره دغدغه بزرگی برای صنعتگران بوده و هست و متاسفانه بخشی از بازارهای صادراتی خود را به دلیل نبود ماشین‌آلات و تجهیزات پیشرفته در رقابت با کشورهای همسایه از دست داده‌ایم.
یک کارشناس صنعت سیم و کابل در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین» بیان کرد: تولیدکنندگان سیم و کابل، مواد اولیه مورد نیاز خود شامل مس و آلومینیوم را از تالار بورس کالای ایران تامین می‌کنند و تامین مواد اولیه، مهم‌ترین چالشی است که فعالان این صنعت با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. وضعیت تامین مس در بورس نابسمان شده است؛ چراکه خرید ماده اولیه از این تالار صنعتی به صورت ۵۰ درصد نقدی و ۵۰ درصد اعتباری دو ماهه صورت می‌پذیرد و این در حالی است که حجم نقدینگی هم‌زمان با پروژه‌های عمرانی به شدت کاهش یافته است.
وی با بیان اینکه نوسانات قیمت به ضرر تولید‌کننده تمام خواهد شد، افزود: تولیدکنندگان همواره متعهد می‌شوند محصولاتی استاندارد و باکیفیت تولید کنند تا مشتریان از کالای تولیدشده رضایت کامل داشته باشند، همچنین از آنجایی که اکثر تولیدکنندگان داخلی برای ارائه کسب و کار خود به بازارهای بین‌المللی، متکی به نمایندگان و توزیع‌کنندگان خود هستند، بنابراین نمی‌توانند پس از تولید محصول، اقدام به صدور فاکتور و تحویل محصول کنند. در این بین، ناگهان مس در بورس کالای ایران ۲۰ درصد گران‌تر می‌شود و چون تولیدکنندگان متعهد شده‌اند باید در زمان تعیین شده محصول را تحویل دهند، در صورتی که موفق به اجرای تین مهم نشوند، مشتریان خود را از دست خواهند داد. همچنین دامنه نوسانات نرخ دلار به گونه‌ای است که اختلاف نرخ دلار آزاد و نیمایی باعث شده است که تولیدکنندگان دچار زیان شوند.
این فعال صنعت سیم و کابل مطرح کرد: نیروی انسانی جزو با ارزش‌ترین منابع در هر کسب‌و‌کاری محسوب می‌شود زیرا نیل به اهداف مد نظر، نیازمند افرادی متخصص است. این روزها معضل مهم بسیاری از تولیدکنندگان، نبود نیروی کار جوان است؛ به طوری که نیروهای انسانی تازه نفس تن به کار در واحدهای تولیدی نمی‌دهند و این در حالی است که مشاغل کافی برای کسب درآمد وجود دارد اما متاسفانه بازار کار داخل با کمبود نیروی انسانی مواجه شده است.
به گفته وی، نیروهای انسانی جوان به دلیل دستمزد اندک، از اشتغال در واحدهای تولید امتناع می‌کنند. ضمن اینکه با افزایش تورم، پرداخت حقوق برای کارفرمایان نیز دشوار شده و این یک معضل دوطرفه محسوب می‌شود.
عدم نظارت دقیق بر صنعت سیم و کابل کشور
این کارشناس صنعت سیم و کابل در رابطه با اهمیت استانداردسازی، خاطرنشان کرد: دولت باید در بحث استانداردسازی تولید سیم و کابل نظارت کافی را داشته باشد که متاسفانه این امر تاکنون محقق نشده است. یعنی کارشناسان سازمان ملی استاندارد باید ضمن افزایش نظارت خود در سطح بازار، نسبت به جمع‌آوری سیم و کابل‌های نامرغوب از کارگاه‌های زیر‌پله‌ای و غیرمجاز اقدام کنند.
وی در ادامه تاکید کرد: همچنین برخی از تولیدکنندگان برای کاهش هزینه‌های خود، از آلومینیوم به جای مس در تولید کابل‌ها استفاده می‌کنند و متاسفانه به دلیل نبود نظارت لازم در صنعت سیم و کابل، این کارگاه‌های زیر‌پله‌ای غیرمجاز به آسانی به فعالیت خود ادامه می‌دهند. بنابراین بازرسی و نمونه‌برداری از واحدهای تولیدی به تنهایی فایده‌ای ندارد زیرا هر شرکتی می‌تواند نمونه‌های استاندارد از گذشته داشته باشد و آن را به بازرسان سازمان استاندارسازی ارائه دهد و بر همین اساس نظارت و پیگیری باید در سطح بازار صورت پذیرد.
ضرورت به‌روزرسانی فرایند تولید سیم و کابل
این فعال صنعت سیم و کابل تصریح کرد: متاسفانه ما بخشی از بازارهای صادراتی خود را به دلیل نبود ماشین‌آلات و تجهیزات پیشرفته در رقابت با کشورهای همسایه از دست داده‌ایم. باور‌پذیر نیست که کشوری مانند عربستان تنها با بهره‌جویی از یک کارخانه تولید سیم و کابل توانسته است تولیداتی معادل با کل تولیدات سیم و کابل ایران داشته باشد که علت آن هم استفاده از تکنولوژی و ماشین‌آلات پیشرفته است.
وی اذعان کرد: تامین ماشین‌آلات نو، همواره دغدغه بزرگی برای صنعتگران بوده و هست. معضلی که در زمینه خرید و واردات ماشین‌آلات به روز به کشور با آن مواجه هستیم، این است که سطح فناوری ماشین‌آلات داخلی پایین است. همچنین این تجهیزات، گران بوده و به این سبب تنها تعداد معدودی از تولیدکنندگان که از وضعیت مالی مناسبی برخوردار هستند، ناچار به واردات ماشین‌آلات دست دوم از اروپا وارد می‌شوند. پرداخت عوارض گمرکی، معضل دیگری است که در این زمینه با آن مواجه هستیم و همواره فرایند واردات تجهیزات و ماشین‌آلات را با تاخیر مواجه می‌سازد.
این کارشناس صنعت سیم و کابل در پایان وی یادآور شد: ثبات قیمت مواد اولیه، تنها درخواست نه تنها تولیدکنندگان سیم و کابل بلکه سایر صنایع است. در حالی که دولت می‌تواند با اختصاص اعتبار و تسهیلات بانکی، از واحدهای تولیدی حمایت کند اما متاسفانه به معنای واقعی کلمه، حمایت از تولید در ایران هیچ معنایی ندارد.
انتهای پیام//
