مدیر کارگاه ریخته‌گری خزر ذوب گفت: متاسفانه معضل کمبود نیروی انسانی متخصص و باانگیزه در کشور به سبب گرایش افراد به مشاغلی که سختی کار کمتری دارند و فعالیت افراد تحصل کرده در مشاغلی که مربوط به رشته تحصیلی آن‌ها نیست، افزایش یافته است و اگر شرایط به همین منوال ادامه پیدا کند، نمی‌توان چشم‌انداز روشنی را برای صنعت ریخته‌گری متصور شد.
اصغر نصیری در گفتوگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین» بیان کرد: این واحد ریخته‌گری فعالیت خود را از سال ۱۳۸۰ در استان مازندران در شهرک صنعتی جویبار با ریخته‌گری قطعات آلومینیومی آغاز کرد و تولید محصول در این گارگاه بر اساس سفارش مشتری صورت می‌پذیرد. مواد اولیه مورد نیاز، شمش آلومینیوم و سفاله آلومینیوم خشک مانند سیلندر خودرو است و از آنجایی که در این استان به میزان کافی ضایعات آلومینیوم خشک وجود دارد، حتی مقداری از آن نیز به تهران ارسال می‌شود. بر همین اساس خوشبختانه در رابطه با تامین مواد اولیه با مشکلی روبه‌رو نیستیم و ضایعات با قیمت مناسب در اختیار مجموعه قرار می‌گیرد.
وی با اشاره به اینکه از روش‌های سنتی برای تولید محصولات خود استفاده می‌کنیم، عنوان کرد: در این واحد، ریخته‌گری به روش سنتی صورت می‌پذیرد و از روش ماسه‌ای برای تولید قطعات بهره می‌بریم. قالب‌گیری نیز بر اساس مدل‌هایی که مشتریان سفارش می‌دهند و یا مدل‌های موجود در کارگاه با استفاده از ماسه سیلیسی و یک نوع ماسه معدنی دیگر صورت می‌پذیرد. در ادامه مذاب داخل قالب ریخته می‌شود و پس از سردسازی، قطعه را از داخل قالب خارج می‌کنیم. علاوهبراین، تراش‌کاری قطعه به عنوان یکی از اقدامات نهایی تولید نیز بر اساس سفارش مشتری در مجموعه انجام می‌شود.
مدیر کارگاه ریخته‌گری خزر ذوب در خصوص نوع ماسه‌ای که در این کارگاه استفاده می‌شود، مطرح کرد: ماسه معدنی که از آن برای قالب‌گیری استفاده می‌کنیم، یک نوع ماسه طبیعی نرم است که آن را با خاک رس ترکیب می‌کنیم تا به استحکام مورد نیاز برای قالب‌گیری دست یابد. این ماسه در حالی از مراتع و بیابان‌های اطراف شهرستان ورامین جمع‌آوری می‌شود که پس از بارندگی، شسته و در یک محل مشخص انباشته می‌شود و به این علت که بسیار نرم است، برای ریخته‌گری آلومینیوم مورد استفاده قرار می‌گیرد. البته از ماسه سیلیسی هم برای قالب‌گیری مدل‌ها استفاده می‌کنیم و معادن این نوع از ماسه در فیروزکوه، دامغان و دیگر شهرهای کشور قرار دارند. در این معادن با خردایش سنگ‌های سیلیس و شست‌و‌شوی آن‌ها، در نهایت با دانه‌بندی ذرات، ماسه سیلیسی و یا ماسه مصنوعی را تولید می‌کنند که برای افزایش استحکام آن، باید با چسب سیلیکات ترکیب شود.
افزایش سرسام‌آور بهای گاز
نصیری در رابطه با افزایش بهای گاز و قطع برق واحدهای صنعتی، اظهار کرد: متاسفانه در سال گذشته با قطعی برق روند تولید مختل شد؛ به طوری که چند مرتبه حدود ۴۰۰ کیلوگرم شمش چدن در داخل کوره ذوب شده بود اما به دلیل قطعی برق، روند تولید متوقف شد و مذاب به هدر رفت. البته در سال جاری به علت مدیریت ساعات خاموشی و اطلاع‌رسانی قبلی توانستیم این مشکل را مرتفع سازیم؛ به گونه‌ای که هم‌زمان با قطعی برق در یک روز مشخص، ماشین‌آلاتی که با برق فعال می‌شدند را استفاده نمی‌کردیم و پیگیری سایر امور مانند قالب‌گیری را در دستور کار قرار می‌دادیم. افزایش بهای گاز، معضل دیگری است که با آن مواجه هستیم. برای مثال، در سال‌های پایانی دهه ۹۰ هزینه گاز مجموعه به میزان ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان در ماه بود اما از ابتدای سال ۱۴۰۰، بهای گاز به مبلغ بیش از دو میلیون تومان رشد پیدا کرد. به منظور بررسی علت افزایش قیمت گاز، به سازمان‌های ذی‌ربط مراجعه کردیم و متوجه شدیم که مجموعه ما در رده صنایعی که از آن‌ها بهای حداکثری گاز دریافت می‌شود، قرار گرفته است؛ به طوری که به ازای هر مترمکعب از گاز مصرفی، دو هزار تومان مازاد پرداخت می‌کردیم که با ارائه پروانه بهره‌برداری کارگاه و پیگیری‌های لازم این معضل اصلاح شد. علی‌رغم تمامی این مسائل، بهای گاز را پرداخت کرده بودیم که پس از اصلاح آن، حتی بستانکار هم شدیم و بهای گاز مجموعه مقداری کاهش پیدا کرد.
وی با اشاره به عوامل موثر در بازار مصرف، تصریح کرد: متاسفانه بازار مصرف و میزان سفارش مشتریان به دلیل نوسان نرخ ارز و قیمت آلومینیوم دچار رکود شده است. از طرفی، فعالیت واحدهای غیرمجاز ریخته‌گری نیز به این موضوع دامن زده است. این افراد در حاشیه شهرهای صنعتی با اجاره یک مکان کوچک فارغ از مشکلاتی مانند بیمه، مالیات و… که تولیدکنندگان قانونی با آن مواجه هستند، به راحتی به تولید خود ادامه می‌دهند. همچنین تولیدکنندگان غیرمجاز برای جذب مشتریان بیشتر، قیمت و کیفیت محصولات تولیدی را کاهش می‌دهند و مصرف‌کنندگان نیز به دنبال همین مسئله و بدون در نظر گرفتن کیفیت مطلوب، در صدد خرید این محصولات هستند. این در حالی است که متاسفانه توانایی رقابت با این افراد را نداریم و مصرف‌کنندگان در نهایت از خرید محصولات بی‌کیفیت و غیراستاندارد متضرر می‌شوند.
طرح‌های توسعه‌ای نافرجام
مدیر کارگاه ریخته‌گری خزر ذوب با اشاره به اینکه هیچ حمایتی از سوی دولت مبنی بر تسهیل روند تولید در این مجموعه نشده است، تاکید کرد: در چنین شرایطی، اجرای طرح‌های توسعه‌ای را هم در نظر داشتیم که علی‌رغم ساخت یک سالن ۳۰۰ متری، متاسفانه به سبب کمبود سرمایه موفق به خرید کوره القایی و اجرای این طرح نشدیم. هزینه خرید یک کوره القایی ۴۰۰ کیلوگرمی در سال ۱۳۸۷، حدود ۶۰ میلیون تومان بود و قیمت همین کوره در سال جاری سر به فلک کشیده است و این کارگاه برای تامین مواد اولیه مورد نیاز، یک وام ۱۰۰ میلیون تومانی با سرمایه شخصی طی سالیان پیش دریافت که با تمدید مهلت دو ساله برای بازپرداخت اقساط، آن را تسویه کرد. اما زمانی که دوباره قصد اخد تسهیلات را داشتیم، دیگر وامی به مجموعه تعلق نگرفت و به ناچار برای اینکه روند تولید متوقف نشود، مواد اولیه را از بازار آزاد به صورت اعتباری خریداری کردیم. حقیقت امر این است که اگر ما در سایر زمینه‌ها مانند ساخت و ساز سرمایه‌گذاری کرده بودیم، سود بیشتری به دست می‌آوردیم و در حال حاضر نیز اکثر افراد به دنبال سرمایه‌گذاری در حوزه‌های کم‌خطر هستند.
نصیری در پایان با بیان اینکه آینده صنعت ریخته‌گری در کشور آن چنان روشن نخواهد بود، خاطرنشان کرد: کمبود نیروی انسانی، معضلی است که هم‌اکنون در اکثر صنایع مختلف وجود دارد و فعالان صنعت ریخته‌گری نیز از این قاعده مستثنی نیستند. با کاهش نیروی انسانی جوان در کشور علی‌رغم فارغ‌التحصیلی از دانشگاه‌های معتبر، گرایش افراد به مشاغلی که سختی کار کمتری دارند، افزایش یافته است. اگرچه بسیاری از افراد در یک رشته تحصیلی تخصصی آموزش دیده می‌شوند اما در شغلی که مربوط به رشته دانشگاهی آن‌ها نیست، فعالیت می‌کنند. اگر شرایط به همین شکل ادامه پیدا کند و نیروی جوان تازه نفس جایگزین نیروی قدیمی نشود، نمی‌توان چشم‌انداز روشنی را برای این صنعت متصور شد.
انتهای پیام//
