مدیرعامل شرکت فروآلیاژ کرمان گفت: با وجود آنکه ظرفیت کافی برای تولید فرومنگنز و فروسیلیکومنگنز در کشور ایجاد شده است اما همچنان شاهد واردات این دو فروآلیاژ به کشور آن هم با اختصاص ارز نیمایی به واردکنندگان هستیم. این در حالی است که تولیدکنندگان فرومنگنز و فروسیلیکومنگنز نمی‌توانند سنگ منگنز را به عنوان ماده اولیه به کشور وارد کنند.
حمیدرضا اویسی در گفتوگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین» اظهار داشت: سه کارخانه تولید فروآلیاژ در اختیار داریم که کارخانه‌های «منگنز شهاب شرق« و «فروآلیاژ کرمان»، تولیدکننده فرومنگنز و فروسیلیکومنگنز و «تولیدی ذوب کاوان»، تولیدکننده فروسیلیکومنگنز است. سال گذشته، کارخانه ذوب کاوان تعطیل بود و در سال جاری به مدار تولید بازگشت اما تولید کارخانه منگنز شهاب شرق به دلیل عدم تامین مواد اولیه متوقف شده است. مجموع ظرفیت تولید این کارخانه‌ها حدود ۵۰ هزار تن در سال بوده که از این میزان ۱۵ هزار تن آن فعال است.
وی افزود: برای کارخانه منگنز شهاب شرق، باید سنگ منگنز به عنوان ماده اولیه تولید فرومنگنز وارد کشور شود زیرا میزان سیلیس این سنگ پایین و در حد ناچیز باشد و در کشور ما معدن سنگ منگنز با سیلیس پایین بسیار کم است و اگر وجود دارد، تولید از آن صورت نمی‌گیرد. سنگ منگنز را با ارز آزاد و هزینه شخصی به کشور وارد کردیم اما متاسفانه ۶ ماه است که در بندر مانده و اجازه ترخیص به آن داده نمی‌شود. به همین دلیل، این کارخانه در ۶ ماه گذشته نتوانسته تولید داشته باشد.
واردات سنگ منگنز
مدیرعامل شرکت فروآلیاژ کرمان تصریح کرد: برای تولید هر دو نوع فرومنگنز و فروسیلیکومنگنز نیاز به سنگ منگنز است که در طبیعت عمدتا به صورت اکسیدی یافت می‌شود. در ایران، معادن منگنز با سیلیس بالا وجود دارد که ازجمله آن‌ها می‌توان به معدن ونارچ قم اشاره کرد. این معادن برای تولید فروسلیکومنگنز مناسب هستند. باید توجه داشت که برای تولید این فروآلیاژ سنگ منگنز باید حدود ۱۴ درصد سیلیس داشته باشد. به این ترتیب، در تولید فروسیلیکومنگنز، برخلاف تولید فرومنگنز، سیلیس به عنوان یک عنصر مزاحم تلقی نمی‌شود. برای تولید فرومنگنز، حداکثر سیلیس مجاز برای سنگ باید کمتر از ۲ درصد باشد.
وی اذعان کرد: زمانی که تحریم وجود نداشت، صنعت فروآلیاژ کشور می‌توانست از تولیدکنندگان بزرگ مواد اولیه همچون واله، بی‌اچ‌پی بیلیتون و… مواد اولیه خود را تامین کند اما اکنون بخشی از نیاز، از طریق واردات تامین می‌شود و باید بیش از گذشته به معادن کوچک داخلی اکتفا کرد.
این تولیدکننده اضافه کرد: عمده آهن برای تولید فروآلیاژ در سنگ منگنز وجود دارد. به طور مثال، سنگ منگنز معدن ونارچ در قم، حاوی حدود ۳۳ درصد منگنز، ۲۸ درصد سیلیس و ۴ تا ۵ درصد آهن است. اگر میزان آهن سنگ منگنز برای تولید فروآلیاژ کم باشد، می‌توان از سنگ آهن نیز استفاده کرد. با این حال، عمده آهن مورد نیاز از پوسته اکسیدی فولاد در حین عملیات خنک کردن و یا نوردکاری آن تامین می‌شود. قیمت این پوسته اکسیدی بسیار مناسب است و در کشور ما که فولاد و محصولات فولادی به میزان نسبتا زیادی تولید می‌شود، پوسته اکسیدی به فراوانی یافت می‌شود. سیلیس نیز به عنوان دیگر ماده اولیه تولید فروسیلیکومنگنز در کشور ما فراوان است؛ البته قیمت هر تن آن تا یک ماه قبل حدود ۲۰۰ هزار تن بود اما اکنون به بیش از ۳۰۰ هزار تومان رسیده است.
اویسی یادآور شد: از سال ۱۳۷۰ وارد صنعت فروآلیاژ و مشغول به تولید فرومنگنز و فروسیلیکومنگنز شدیم. نخستین واحدهای تولیدی این صنعت در سال ۱۳۷۴ به بهره‌برداری رسید. روند پیشرفت تولید فرومنگنز و فروسیلیکومنگنز به گونه‌ای بود که در سال ۱۳۹۰، یعنی ۱۶ سال بعد، واردات سنگ منگنز به کشور به ۱۷۰ هزار تن و میزان تولید دو فرآورده فروآلیاژی آن به ۷۰ هزار تن رسید. گفتنی است که تنها کاربرد سنگ منگنز، تبدیل آن به فروآلیاژها است. بنابراین جلوگیری از واردات این ماده بی‌معنا است. در حال حاضر، واردات سنگ منگنز به کشور سالانه به حدود ۱۵ تا ۲۰ هزار تن می‌رسد. قابل ذکر است که تا قبل از سال ۱۳۹۰ که تحریم‌ها مطرح نبود، بانک‌های داخلی تا ۱۰ میلیون دلار با نرخ بهره ۵ درصد برای واردات سنگ منگنز ارز در اختیار ما می‌گذاشت و می‌توانستیم با این میزان ارز، به راحتی اقدام به واردات ۳۰ تا ۴۰ هزار تن سنگ منگنز تنها با یک کشتی به ایران کنیم که کفاف یک سال تولید شرکت‌های زیرمجموعه را می‌داد.
وی تاکید کرد: چین که بزرگ‌ترین تولیدکننده فروآلیاژهای منگنزدار در جهان است و در هر سال حدود ۱۰ میلیون تن سنگ منگنز وارد می‌کند. در کشور ما نیز می‌توان تا بهره‌برداری مکانیزه و کامل از معادن منگنز، اجازه واردات را داد و ذخایر این فلز را برای سال‌های آتی نگه داشت.
فروش فرآلیاژ به نرخ جهانی
مدیرعامل شرکت فروآلیاژ کرمان خاطرنشان کرد: مسئولان نسبت به صنایع پایه و تامین‌کننده بی‌توجه هستند. نکته قابل توجه این است که است طی یک سال گذشته، جزئیات آمار و اطلاعات واردات از سایت گمرک حذف شده است و دیگر منتشر نمی‌شود. با این وجود، طبق برخی آمارهای موثق، طی پنج ماه نخست سال جاری، حدود ۱۹ هزار تن واردات فروسیلیکومنگنز به ارزش تقریبی ۱۹ میلیون دلار صورت گرفته است.
اویسی مطرح کرد: مشکل اساسی تولیدکنندگان فرومنگنز و فروسیلیکومنگنز تنها واردات است. در شرایطی که ظرفیت خالی برای تولید این دو فروآلیاژ در کشور وجود دارد، چرا مجوز واردات داده می‌شود؟ یکی از بهانه‌های واردات فرومنگنز و فروسیلیکومنگنز به کشور، گران بودن ۱۰ درصدی قیمت تولید داخلی نسبت به واردات است. در حالی که این گران بودن شامل بسیاری از اقلام همچون محصولات فولادی، خودرو و… می‌شود. گفتنی است که برای واردات مواد اولیه تولید فروآلیاژ ۵ تا ۱۵ درصد تعرفه لخاظ شده است. بنابراین فروش فرومنگنز و فروسیلیکومنگنز تقریبا با قیمت جهانی انجام می‌شود. به نظر می‌رسد که واردات این دو نوع فروآلیاژ با سود چندانی همراه نیست و تنها در صورت اختصاص ارز دولتی می‌توان واردات آن‌ها را سودآور کرد.
تغییر حاشیه سود
مدیرعامل شرکت فروآلیاژ کرمان در خصوص میزان حاشیه سود تولید فرومنگنز، عنوان کرد: ۶۵ تا ۷۰ درصد هزینه تولید فرومنگنز، به تامین سنگ منگنز مربوط می‌شود. و حاشیه سود آن ۲۰ تا ۳۰ درصد است. در حالی که سنگ منگنز تنها ۵ درصد از تولید فروسیلیکومنگنز را تشکیل می‌دهد و حاشیه سود آن ۱۰ تا ۲۰ درصد است. قیمت واردات سنگ منگنز حدود ۲۱۰ تا ۲۲۰ دلار به ازای هر تن است. فرومنگنز و فروسیلیکومنگنز در مقایسه با فروسیلیس سود بسیار کمتری دارند.
وی ابراز کرد: عمده فروآلیاژ فروشی در بازار به صورت کلوخه است؛ هر چند که برخی مصرف‌کنندگان خواهان فروآلیاژهای پودری نیز هستند. تقریبا ۹۰ درصد فروآلیاژها به صورت کلوخه به مشتریان تحویل داده می‌شود. گفتنی است که قیمت پودر حدودا ۳۰ درصد از قیمت کلوخه پایین‌تر است.
انتهای پیام//
