مدیر واحد ضایعات آهن نوروزی گفت: تمام تلاش واحدهای کوچک جمع‌آوری ضایعات این است که فقط بتوانند خود را سر پا نگه دارند و برای این کار، ضایعات آهن و فولاد را از طریق جمع‌آوری‌کنندگان سطح شهر دریافت کرده و در اختیار یک واسطه دیگر قرار می‌دهند.
علی نوروزی در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات‌آنلاین»، اظهار داشت: در بازار قراضه آهن و فولاد چیزی که بیش از همه، واحدهای جمع‌آوری‌کننده را آزار می‌دهد، تغییرات بازار و نوسانات مکرر قیمت‌ها است که ظاهرا از الگوی خاصی نیز تبعیت نمی‌کند. این تغییرات مکرر باعث می‌شود که گاهی قیمت فروش ما کمتر از قیمتی باشد که برای خرید ضایعات پرداخته‌ایم و این موضوع برای واحدهای کوچکی که سرمایه بسیار محدودی نیز دارند، می‌تواند خسارت جبران‌ناپذیری به همراه داشته باشد.
این فعال بازار ضایعات آهن و فولاد که بیش از یک دهه در این حوزه فعالیت داشته است، در مورد مشکلات دیگر در این حرفه بیان کرد: یکی دیگر از مشکلات ما در واحدهای کوچک ضایعات، کاهش ورودی واحدها است. در واقع، به این دلیل که بیشترین درصد بار ما مربوط به ضایعـــات فلـــزی ساختمـــانی اســت، کاهـــش ساخت‌وساز تاثیر بسزایی در حجم معاملات و سودآوری ما دارد. ما نمی‌توانیم با حجم کم سرمایه خود، وارد معاملات کلان و مزایده‌های بزرگ شویـــم؛ بنابرایـــن، بقای ما به ضایعـــات ساختمانی وابسته است.
نوروزی در ادامه درباره وجود مافیا در حوزه قراضه آهن و فولاد کشور، عنوان کرد: این موضوعی است که نمی‌توان آن را رد کرد ولی اثبات آن نیز از توان ما خارج است. وجود مافیا معمولا در این رده که ما کار می‌کنیم تاثیر چندانی ندارد بلکه در معاملات و مزایده‌های بزرگ کارخانه‌ها تاثیر خود را نشان می‌دهد. شرکت در مزایده‌ها معمولا کار پیچیده‌ای است که علاوه بر سرمایه، نیاز به روابط خاصی نیز دارد.
وی در خصوص عملیاتی که در واحدهای جمع‌آوری ضایعات فلزی روی قراضه‌ها انجام می‌شود، اذعان کرد: بیشترین تفکیک ما در این واحد بر اساس سبک یا سنگین بودن قراضه‌ها است و با همین تقسیم‌بندی، آن را در اختیار واسطه بالادستی خود قرار می‌دهیم. در واقع واحد جمع‌آوری ضایعات ما، در این زنجیره به عنوان حلقه اتصال دو واسطه تلقی می‌شود.
مدیر واحد ضایعات آهن نوروزی درباره دلایل عدم حذف واسطه‌های بالادستی و معامله مستقیم با کارخانه‌ها نیز اظهار کرد: حجم بار روزانه ما به حدی نیست که جوابگوی نیاز کارخانه‌ها باشد و به همین دلیل همواره کسانی هستند که با سرمایه بیشتری که در اختیار دارند ضایعات بیشتری را تجمیع کرده و همین طور به دلیل ارتباطاتی که با کارخانه‌های ذوب دارند، می‌توانند نیاز روزانه ذوب آن‌ها را تامین کنند. ضمن اینکه برای شرکت‌های ذوب فولاد هم توجیه منطقی وجود ندارد که قراضه مورد نیاز خود را مستقیما از واحدهای کوچک تهیه کنند.
