کشتی‌های حمل بار که از تقاضای ضعیف چین برای سنگ‌آهن متضرر شده‌اند، به دنبال جایگزینی پرسودتر در بحبوحه بحران جهانی انرژی و نیاز بیشتر به زغال‌سنگ هستند.

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات‌ آنلاین» و به‌ نقل از خبرگزاری «Bloomberg»، معدنچیان و بازرگانان محموله‌های سنگ‌آهن، دومین کالای پر معامله از طریق حمل کشتی در دریا را کاهش داده‌اند و کشتی‌های حمل بار خود را دوباره به حمل زغال‌سنگ اختصاص می‌دهند تا درآمد خود را افزایش دهند. به گفته مالکان، واسطه‌گران معاملات بازرگانی و تاجران، کشتی‌های حمل بار، سوخت زغال‌سنگ بیشتری را از روسیه به چین و از استرالیا به اروپا حمل می‌کنند.

این تغییر محموله کشتی‌های حمل سنگ‌آهن به حمل زغال‌سنگ در حالی اتفاق می‌افتد که وقوع یک بحران عمیق در بازار مسکن چین، امیدها برای بهبود روند تقاضا در سنگ‌آهن را از بین می‌برد. در عین حال، پس از تهاجم روسیه به اوکراین که کشورها را مجبور به جایگزینی گاز روسیه کرد، استفاده از زغال‌سنگ به عنوان سوخت دوباره مطرح شده است.

کشتی‌های حمل بار به طور عمده به دنبال عقد قراردادهای بلندمدت پایدار برای حمل یک کالا هستند و به آن قرارداد هم پای‌بند می‌مانند اما زمانی که حاشیه سود در حمل کالایی دیگر بیشتر باشد، این کشتی‌ها می‌توانند به طور موقت به تحویل انواع دیگر محموله‌ها روی آورند.

به عنوان مثال، برخی از بزرگ‌ترین کشتی‌های حمل سنگ‌آهن که با نام «Capesize» شناخته می‌شوند، اکنون محموله زغال‌سنگ روسیه را به چین و هند حمل می‌کنند. تاجران در حالت عادی و در بازار از تغییر محموله کشتی‌ها اجتناب می‌کنند زیرا در برخی بنادر روسیه مانند «Ust Luga» که بارگیری زغال‌سنگ از آن انجام می‌شود، عمق آب به اندازه کافی برای لنگراندازی کشتی‌های «Capesize» کافی نیست و به همین دلیل این کشتی‌ها نمی‌توانند به ظور کامل عملیات بارگیری را انجام دهند.

به گفته هری گرایمز، تحلیلگر شرکت «Arrow Shipbroking Group»، حدود ۳۳ کشتی در ابعاد «Capesize» در سال ۲۰۲۲ در بندر «Ust Luga» در منتهی‌الیه شمال غربی روسیه عملیات بارگیری را انجام داده‌اند که در مقایسه با تنها کشتی در این ابعاد که از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۱ در این منطقه مشاهده شد، روند افزایشی را نشان می‌دهد.

اولف برگمن، اقتصاددان ارشد در شرکت ارائه‌دهنده داده‌های دریایی «Shipfix» بیان کرد که محموله زغال‌سنگ استرالیا به سمت اروپا در حال حرکت است؛ چراکه این قاره به دنبال جایگزینی منابع مواد معدنی مورد تقاضای خود از روسیه است. تعداد محموله‌های زغال‌سنگی که در ماه سپتامبر ۲۰۲۲ به این قاره صادر شده است، به عدد ۲۶ می‌رسد که یک رکورد ماهانه از زمانی که شرکت ارائه‌دهنده داده‌های «Shipfix» فعالیت خود را در سال ۲۰۱۷ آغاز کرد، محسوب می‌شود.

وی افزود که اکثر این محموله‌ها توسط کشتی‌هایی در ابعاد «Capesize» حمل شدند. این تغییر محموله‌ها توانست به وضوح برخی از اثرات منفی ناشی از کاهش تقاضای سنگ آهن را جبران کند.

به گفته گریمز، کشتی‌های «Capesize» و «Panamax» در ۱۰ ماهه سال جاری، حدود ۲۰ میلیون تن زغال‌سنگ بیشتر در مقایسه با مدت مشابه سال ۲۰۲۱ حمل کردند. این در حالی است که طی این دوره، مقدار حمل سنگ‌آهن توسط این نوع از کشتی‌ها، حدود ۱۸ میلیون تن کمتر از دوره مشابه سال گذشته بود.

به طور قطع افزایش تمرکز بر حمل زغال‌سنگ، نتوانسته است به طور کامل شرکت‌های حمل بار را از اثرات منفی رکود اقتصادی در چین در امان نگه‌ دارد. شاخص بالتیک (نرخ انتقال محموله‌های فله خشک (مواد اولیه صنعتی) به وسیله کشتی‌های باربری) نسبت به سال قبل ۵۰ درصد کاهش یافته است که عملکرد نامطلوب معاملات سنگ آهن را نشان می‌دهد. در عین حال، حجم تقاضای جهانی برای زغال سنگ در حال افزایش بوده و میزان حجم واردات به چین کاهش یافته است؛ چراکه این کشور به دنبال تقویت تولید داخلی خود است.

با نگاهی به آینده می‌توان متوجه شد که پیگیری اعمال سیاست‌های سخت‌گیرانه دولت چین برای کنترل ویروس کرونا پیشرفت در پروژه‌های مرتبط با صنعت ساخت‌وساز را پیچیده‌تر خواهد کرد و بر مصرف سنگ آهن و نرخ حمل‌ونقل تاثیر می‌گذارد.

جان کارتسوناس، بنیان‌گذار شرکت سرمایه‌گذاری کالاهای «Breakwave Advisors LLC» بیان کرد که صنعت حمل‌ونقل به شدت نیازمند رونق گرفتن بازار املاک در چین است. به همین دلیل تا زمانی که نشانه‌هایی از بازیابی در این صنعت مشاهده نشود، نرخ‌های حمل‌ونقل کشتی‌های «Capesize» در برابر نقاط ضعف قابل ‌توجه در هنگام رکود اقتصادی و بحران‌های مرتبط با انرژی آسیب‌پذیر باقی خواهد ماند.

انتهای پیام//