جعفر هندویی در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین»، اظهار داشت: شرکت مهندسی ایمن تک طبرستان سال ۸۶ فعالیت خود را در شهر محمود آباد آغاز کرد که با بهره‌گیری از کوره‌های القایی، شمش فولادی تولید می‌کند و میزان تولید نزدیک به ظرفیت اسمی این کارخانه است.
کاهش مصرف قراضه
وی در مورد مواد اولیه مورد استفاده در کوره‌های ذوب این شرکت، بیان کرد: در حال حاضر این کوره‌ها با نسبت ۳۰ درصد قراضه فولادی و حدود ۷۰ درصد آهن اسفنجی شارژ می‌شود که با توجه به افزایش بیش از حد قیمت قراضه، نسبت معقولی محسوب می‌شود. قیمت قراضه‌های معمولی آهن و فولاد الان حدود کیلویی سه هزار تومان است؛ در حالی که قیمت شمش از حدود سه هزار و ۷۰۰ تومان تجاوز نمی‌کند. استفاده بیشتر از قراضه، با احتساب هزینه‌های جاری شرکت‌های فولادسازی اعم از هزینه‌های حمل‌ونقل، انرژی و حقوق پرسنل، تولید هر کیلو شمش آهن با ۳۰۰ تا ۴۰۰ تومان زیان همراه است.
هندویی عدم رغبت فولادسازان در استفاده از قراضه را نیز همین افزایش بیش از حد قیمت در کنار کاهش حجم این کالا در بازار دانست و ادامه داد: تامین قراضه به دلیل افزایش تقاضا در بازار در پی راه‌اندازی کارخانه‌های ذوب بزرگ دولتی، مشکل شده و یکی از دلایل افزایش قیمت این ماده اولیه نیز همین مسئله است. در حال حاضر، شرکت‌هایی تاسیس شده‌اند که با احتساب ۳۰ درصد قراضه در هر بار شارژ کوره، روزانه به ۶۰۰ تا ۷۰۰ تن قراضه نیاز دارند. البته نباید از این موضوع غافل شویم که کاهش ساخت و ساز و رکود صنعت کشور نیز از عوامل عمده کاهش میزان قراضه در کشور بوده است. شاید زمانی استفاده از آهن اسفنجی در کوره‌های القایی در تصور هیچ یک از فولادسازان نمی‌گنجید اما فشارهای اقتصادی موجب شده تا تقریبا همه شرکت‌ها این جایگزنی را انجام دهند.
کیفیت نامطلوب مواد اولیه
مدیرعامل شرکت مهندسی ایمن تک طبرستان درباره دلیل عدم افزایش آهن اسفنجی به بیش از ۷۰ درصد، اذعان کرد: ما در صورتی که شرایط مهیا باشد می‌توانیم درصد آهن اسفنجی را تا ۹۵ درصد افزایش دهیم اما کوره‌های القایی برای اینکه بتوانند درصد بالایی از آهن اسفنجی را به عنوان ماده اولیه مصرف کنند، مستلزم شرایط خاصی هستند که مهم‌ترین شرط، کیفیت آهن اسفنجی مورد استفاده در این کوره‌ها است.
وی در این مورد توضیح داد: متاسفانه در حال حاضر آهن اسفنجی مورد استفاده در بیشتر کوره‌های القایی از کیفیت کافی برخوردار نیست و یکدستی لازم را ندارد. به همین دلیل نمی‌توان ریسک کرد و درصد آهن اسفنجی را در شارژ، به بیش از حد معمول افزایش داد. در برخی از آهن اسفنجی‌هایی که در کوره‌های ما مورد استفاده قرار می‌گیرند، میزان کربن بالا و در برخی دیگر مقدار فسفر بیش از حد است. برخی از آهن‌اسفنجی‌ها نیز دارای میزان بالایی از گوگرد هستند که شرکت‌های ذوب با استفاده از قراضه، باعث تنظیم آنالیز مذاب می‌شوند.
چگونگی تامین قراضه آهن
مدیرعامل شرکت مهندسی ایمن تک طبرستان درباره نحوه تامین قراضه آهن مورد نیاز این شرکت، ابراز کرد: ما معمولا قراضه‌های مورد نیاز شرکت خود را از بازارهای منطقه خریداری می‌کنیم که بیش از همه شامل ضایعات ساختمانی مثل تیرآهن و در و پنجره و گاهی ضایعات خرد شده است اما قراضه‌های روغنی به دلیل قیمت بسیار بالا معمولا جایی در خریدهای قراضه ما ندارند و بیشتر در کارگاه‌های ریخته‌گری از آن‌ها استفاده می‌شود.
وی افزود: زمانی که ما صد درصد از قراضه برای شارژ کوره‌ها استفاده می‌کردیم، همیشه در تامین ماده اولیه مشکل جدی داشتیم اما الان خوشبختانه با نسبتی که بین قراضه و آهن اسفنجی برقرار کرده‌ایم این مشکل تا حد زیادی بر طرف شده است و معمولا قراضه مورد نیاز ما با خریداری ضایعات ساختمانی از بازارهای استان مازندران که روزانه ۳۰۰ تا ۳۵۰ تن ضایعات در آن موجود است، تامین می‌شود.
هندویی در بخش دیگری از صحبت‌های خود سال گذشته را سال نسبتا خوبی برای فولادسازان دانست و گفت: همواره بین تغییر قیمت در شمش آهن و آهن اسفنجی، اختلاف زمانی چند ماهه وجود دارد. سال گذشته به دلیل اینکه قیمت شمش افزایش یافته بود و هنوز قیمت مواد اولیه افزایش پیدا نکرده بود، سال خوبی برای درآمدزایی کارخانه‌های ذوب محسوب می‌شد. امسال برعکس این موضوع اتفاق افتاده است؛ یعنی همه عوامل تولید با افزایش قیمت روبه‌رو شده‌اند ولی قیمت فولاد تغییر نکرده و حتی کمتر نیز شده است.
قراضه‌ها و توزیع‌کنندگان آگاه
مدیرعامل شرکت مهندسی ایمن تک طبرستان در مورد تامین برخی از آلیاژها با استفاده از قراضه‌ها، گفت: ترکیباتی مثل سیلیس و منگنز هم برای تامین آلیاژهای ما مورد نیاز است که نمی‌توان آن‌ها را از طریق قراضه‌ها تامین کرد زیرا قیمت آن‌ها بسیار بالا است.
هندویی در این باره، یادآور شد: تا چند سال پیش، قراضه‌فروش‌ها توجه چندانی به نوع فلزات در ضایعات نداشتند و گاهی در ضایعات آن‌ها فلزاتی مثل چدن و منگنز هم دیده می‌شد ولی الان به لطف گسترش رسانه‌های اجتماعی مجازی، اطلاعات آن‌ها در این زمینه به حدی رسیده که این فلزات را به خوبی می‌شناسند و به صورت جداگانه و با قیمت بالاتر به فروش می‌رسانند.
وی همچنین اذعان کرد: جالب اینکه اطلاعات و ارتباطات توزیع‌کنندگان ضایعات به حدی بالا رفته که حتی یک روز پیش از بالا رفتن قیمت شمش آهن در بازار، از این موضوع مطلع می‌شوند و قیمت قراضه را هم افزایش می‌دهند.
تولیدکنندگان تحت فشار هستند
مدیرعامل شرکت مهندسی ایمن تک طبرستان در صحبت‌های خود به شرایط نامطلوب فولادسازان در بخش خصوصی اشاره کرد و ادامه داد: اکثر شرکت‌های تولیدکننده شمش فولادی در فشار بسیار بدی قرار دارند و این موضوع در شرکت‌هایی که به خاطر نوع کوره‌های خود، نمی‌توانند از آهن اسفنجی به میزان زیادی استفاده کنند، مشهودتر است.
هندویی ابراز کرد: کوره‌های القایی موازی، ولتاژ بالاتر و کوره‌های سری شدت جریان بالاتر دارند که هریک ویژگی‌ها و معایب خود را دارد اما از نظر شارژ و استفاده از آهن اسفنجی، در کوره‌های موازی نمی‌توان درصد بالایی از آهن اسفنجی را به کار برد، چون زمان ذوب را افزایش میدهد.
چالش‌هایی بزرگ‌تر از قراضه
وی یادآور شد: الان دیگر چالش اصلی تولیدکنندگان فولاد، مشکلات مربوط به تهیه قراضه نیست زیرا می‌دانند با راهکارهای ویژه می‌توان آهن اسفنجی با نسبت‌های متفاوت را جایگزین قراضه کرد اما حکایت تامین آهن اسفنجی همچنان باقی است. حقیقت این است که متاسفانه راجع به آهن اسفنجی سیاست‌های غلطی وجود دارد که اگر وضعیت به همین منوال پیش برود بسیاری از کارخانه‌های شمش مجبور به تعطیلی واحد خود می‌شوند.
هندویی بیان کرد: ما همیشه حرف از تحریم می‌زنیم و از این موضوع گلایه داریم ولی در مورد سنگ‌آهن ، گندله و آهن اسفنجی که در داخل تامین می‌شود، سخت می‌توان قبول کرد تحریم‌ها در افزایش قیمت آن‌ها موثر باشد.
مدیرعامل شرکت مهندسی ایمن تک طبرستان در این باره، افزود: نکته دیگری که می‌تواند فولادسازی بخش خصوصی را به نابودی بکشاند، نحوه قیمت‌گذاری‌ها است. مثلا وقتی مصوب می‌شود که قیمت آهن اسفنجی نباید بیش از ۵۱ درصد قیمت شمش باشد، ظاهرا باید حاشیه سود مناسبی برای تولیدکننده داشته بوجود آید؛ در حالی که ما امروز شمش تولیدی خود را به قیمت داخلی سه هزار و ۷۰۰ تومان می‌فروشیم و مجبور هستیم آهن اسفنجی را بر حسب قیمت شمش تختال صادراتی بخریم.
وی خاطرنشان کرد: قیمت شمش در بازار آزاد چیزی در حدود چهار هزار و ۲۰۰ تومان است پس ۵۰ درصد آن، دو هزار و ۱۰۰ تومان می‌شود؛ در حالی که قیمت شمش داخلی سه هزار و ۶۵۰ تومان است. با این وضعیت و با محاسبه هزینه‌های تولید و همین‌طور کسر درصدی از ماده اولیه که به صورت سرباره است، شمش تولیدی ما با وجود این همه سرمایه‌گذاری، سودی برای تولیدکننده باقی نمی‌گذارد.
انتهای پیام//
