خلیل قربان‌زاده بادلی در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین»، اظهار داشت: شرکت شمش‌ریزان البرز یکی از واحدهای تولیدی فولاد خام در کشور است که با استفاده از تکنیک کوره‌های القایی ۱۲ تنی، بیلت تولید می‌کند. ظرفیت اسمی این واحد تولیدی ۴۰ هزار تن در سال است که تولیدی در حدود همین ظرفیت نیز دارد. علاوه بر این، شرکت شمش‌ریزان البرز طرح توسعه‌ای را در حال اجرا دارد که تا ۷۰ درصد پیش رفته و تجهیزات و ماشین‌آلات آن نیز تا چند هفته آینده به بندرعباس خواهد رسید.

دسترسی به قراضه، تحت تاثیر پروژهای بزرگ است

وی در خصوص وضعیت کنونی قراضه آهن و فولاد در کشور، عنوان کرد: به طور کلی تامین قراضه و ضایعات آهن و فولاد که طبیعتا باید مواد اولیه کوره‌های القایی باشد مشکل شده و وضعیت نامطلوب صنعت و کاهش ساخت و ساز در کشور، آن را بیش از پیش تحت تاثیر قرار داده است. در واقع چون پروژه‌های بزرگ عمرانی و صنعتی در کشور انجام نمی‌شود، تولید قراضه آهن و فولاد که همواره تابعی از رشد صنعتی بوده را تحت تاثیر قرار داده است.

مدیرعامل شرکت شمش‌ریزان البرز در این مورد، افزود: همه این عوامل دست به دست هم داده‌اند تا قراضه‌های سنگین آهن و فولاد کمیاب شوند و فولادسازان برای شارژ ‌کوره‌های خود به استفاده از قراضه‌های سبک و تامین مواد اولیه ذوب با آهن اسفنجی علاقه‌مند شوند.

تساوی سهم در مصرف قراضه و آهن اسفنجی

قربان‌زاده در ادامه صحبت‌های خود ضمن اشاره به ظرفیت کوره‌های القایی در استفاده از آهن اسفنجی، بیان کرد: ما هم از این قاعده مستثنی نیستیم و باید کمبود قراضه آهن و فولاد را با آهن اسفنجی جبران کنیم. بنابراین با توجه به ارزیابی انجام شده، به این نتیجه رسیدیم که شارژ کوره‌ها با ۵۰ درصد آهن اسفنجی و ۵۰ درصد قراضه می‌تواند نتیجه مورد نظر ما را تامین کند.

وی با اشاره به اینکه آهن اسفنجی و قراضه آهن، هر یک مزایا و معایبی دارند، خاطرنشان کرد: مهم‌ترین ویژگی مطلوب استفاده از قراضه به عنوان ماده اولیه کوره‌های القایی این است که دمای ذوب و مصرف انرژی را تا حد زیادی کاهش می‌دهد، یعنی در استفاده از قراضه، ۳۴۰ کیلووات‌ ساعت در تن انرژی صرف می‌شود در حالی که این میزان در استفاده از آهن اسفنجی بالغ بر ۴۰۰ کیلووات ‌ساعت در تن است.

قربان‌زاده ادامه داد: در مقابل، اگرچه آهن اسفنجی مصرف انرژی را افزایش می‌دهد ولی در عین حال قیمت آن به مراتب کمتر از قراضه است و این موضوع استفاده از آهن اسفنجی در کوره‌های ذوب را توجیه‌پذیر می‌کند.

ما قراضه نو مصرف می‌کنیم

مدیرعامل شرکت شمش‌ریزان البرز درباره نحوه تامین قراضه مورد نیاز کوره‌های این واحد، توضیح داد: با توجه به کاهش میزان قراضه در بازار، تدبیری که ما برای تامین این ماده اولیه برای کوره‌های ذوب خود اندیشیدیم این بود که با کارخانه‌هایی که تولید مقاطع فولادی مثل نبشی، ناودانی و تیرآهن انجام می‌دهند، تعاملی انجام دهیم. به این ترتیب که سر تیرآهن‌ها، سر میلگردها، قیچی‌ها و در کل، قراضه‌های نو به‌جا مانده از خط تولید آن‌ها را برای شارژ کوره‌های خود به ما بدهند که خوشبختانه این موضوع مورد موافقت قرار گرفت و علاوه بر تامین بخش عمده‌ای از قراضه مورد نیاز ما،  با این کار، صرفه‌جویی قابل ملاحظه‌ای نیز در مصرف انرژی انجام شد و زمان ذوب و تخلخلات حاصل از آن کاهش یافت.

قربان‌زاده در مورد استفاده از دیگر انواع قراضه در کوره‌های ذوب نیز ابراز کرد: قراضه‌های غیر نو باید پیش از ورود به کوره فرآوری شود که شامل مواردی از قبیل حذف ضایعات زنگ زده، مواد ناریه و گچ و سیمان است. علاوه‌براین، قراضه چدن که جزو قراضه‌های پرطرفدار است، به عنوان افزودنی فروآلیاژها استفاده می‌شود و در فرآیند تولید، برای وزن‌دهی و افزایش کربن از آن استفاده می‌شود. البته مشکلی که چدن ایجاد می‌کند این است که تخلخلات ذوب را زیاد می‌کند و در آنالیزسازی، باید تنظیمات میزان آهن را افزایش دهیم.

استفاده از قراضه‌ها باید حساب‌ شده باشد

وی در مورد تاثیر منفی احتمالی استفاده از قراضه‌ها در کیفیت محصول نهایی، ابراز کرد: برای هر ذوب آنالیز خاصی به عنوان استاندارد تعریف می‌شود و طی فرآیند ذوب، این آنالیز مورد بررسی قرار می‌گیرد؛ وقتی آنالیز ما در دامنه این استاندارد باشد، پس محصول مشکلی نخواهد داشت.

قربان‌زاده در این باره تاکید کرد: استفاده از قراضه‌ها زمانی مشکل‌ساز می‌شود که آنالیز ذوب مورد نظر را از دامنه استاندارد خارج کند که البته این موضوع در استفاده از آهن اسفنجی با گوگرد بیش از حد هم ممکن است رخ دهد. بدون شک محصول تولید شده از قراضه‌های آهن و فولاد در صورتی که آنالیزسنجی آن به درستی انجام شود، هیچ تفاوتی با محصول تولید شده با آهن اسفنجی نخواهد داشت.

واردات قراضه، منتفی است

مدیرعامل شرکت شمش‌ریزان البرز در زمینه امکان واردات قراضه آهن و فولاد برای تامین بخشی از کمبود قراضه در کشور، اظهار کرد: واردات می‌تواند در این زمینه کمک‌کننده باشد ولی این در صورتی است که شرایط واردات مهیا باشد؛ به عنوان مثال، بنده در سال ۸۶ مقدار صد تن قراضه آهن از عراق وارد کشور کردم ولی این ضایعات به تشخیص نیروهای نظامی به دلیل آلودگی به مواد رادیواکتیو، در سنندج باقی ماند. واردات قراضه علاوه بر اینکه باید از نظر اقتصادی به صرفه باشد، نیاز به ساز و کار خاصی دارد که به نظر نمی‌رسد در کشور مهیا باشد.

انتهای پیام//