بر اساس سند راهبردی ارائه شده برای واردات هیدروژن در آلمان که در روز چهارشنبه ۲۴ جولای ۲۰۲۴ توسط کابینه فدرال این کشور به تصویب شد، صنعت فولاد یکی از مصرف‌کنندگان اصلی هیدروژن وارداتی به این کشور در دو دهه آینده خواهد بود.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات‌آنلاین» و به نقل از موسسه «Fastmarkets»، در این سند راهبردی به سایر بخش‌های کلیدی مصرف‌کننده هیدروژن از جمله صنایع مرتبط با تولید مواد اولیه و پتروشیمی و همچنین صنایع انرژی، حمل‌ونقل و لجستیک اشاره شده است.
هدف از ارائه چنین سند راهبردی، حمایت از اجرای فرایند کربن‌زدایی در اقتصاد آلمان و ارائه یک منبع تامین قابل دسترس همانند هیدروژن سبز و مشتقات آن است.
طبق متن سند ارائه شده، حجم تقاضا برای هیدروژن و مشتقات آن در آلمان تا سال ۲۰۳۰، به حدود ۹۵ تا ۱۳۰ تراوات ساعت خواهد رسید. در همین راستا، حدود ۵۰ تا ۷۰ درصد (۴۵ تا ۹۰ تراوات ساعت) از حجم اعلام شده احتمالا باید از طریق واردات تامین شود.
ارزیابی‌های انجام شده نشان داد که سهم واردات هیدروژن و مشتقات آن به آلمان پس از سال ۲۰۳۰ افزایش بیشتری خواهد یافت. همچنین برآوردهای اولیه نشان می‌دهد که حجم تقاضا برای هیدروژن تا سال ۲۰۴۵، به ۳۶۰ تا ۵۰۰ تراوات ساعت و برای مشتقات آن، به حدود ۲۰۰ تراوات ساعت خواهد رسید.
رابرت هابک، وزیر امور اقتصادی و حفاظت اقلیم فدرال پس از تصویب این سند، بیان کرد: بخش بزرگی از حجم تقاضا برای هیدروژن در آلمان باید در میان‌مدت تا بلندمدت از طریق واردات پوشش داده شود.
وی افزود: هدف از افشای متن این سند راهبردی، ارسال سیگنالی روشن به شرکای آلمان در دیگر کشورها مبنی بر این است که آلمان به حجم بالایی از هیدروژن و مشتقات آن در آینده احتیاج خواهد داشت.
مسیر چالش‌برانگیز گذار به انرژی‌های تجدیدپذیر
شماری از منابع صنعتی عنوان کردند که انتظار می‌رود حجم تقاضا برای هیدروژن در بخش فولاد در سال‌های آینده نه تنها در آلمان بلکه در سراسر اروپا به طور تصاعدی افزایش یابد. در حال حاضر ۶۰ درصد فولاد در اروپا با استفاده از روش کوره‌های بلند و فولادسازی به روش اکسیژن قلیایی (BF-BOF) تولید می‌شود.
در صنعت فولاد روش‌های کربن‌زدایی پیرامون استفاده از هیدروژن در تولید آهن اسفنجی به عنوان ماده اولیه به کار رفته در روش کوره‌های قوس الکتریکی ارائه شده است. با این حال، چالش‌هایی مانند کمبود دسترسی به سنگ‌آهن پرعیار و به‌کارگیری فناوری مختص تولید آهن اسفنجی مبتنی بر پایه هیدروژن که صرفه اقتصادی نیز داشته باشد، در راستای رسیدن به هدف‌گذاری‌های ترسیم شده در صنعت فولاد وجود دارد. در این بین، میزان بالای انتشار کربن از سوی فولادسازان را می‌توان همچنان به عنوان یکی از عوامل اصلی روند افزایشی پریمیوم سنگ‌آهن و فولاد سبز دانست.
از این رو دولت‌ها باید سرعت گذار به انرژی‌های تجدیدپذیر را افزایش دهند. با این حال، همه چیز به تمایل مصرف‌کنندگان نهایی در استفاده از محصولات سبز بستگی خواهد داشت. از سوی دیگر، مصرف‌کنندگان زیادی هستند که به استفاده از سنگ‌آهن و فولاد سبز تمایل دارند و حاضرند برای تهیه چنین محصولاتی پریمیوم پرداخت کنند.
بر همین اساس انتظار می‌رود کشورهای مطرح اروپایی که آلمان به عنوان غول اقتصادی اروپا در صدر آن‌ها قرار دارد، با گذشت زمان از هیدروژن سبز به عنوان سوخت جایگزین در فرایند تولید فولاد در روش مبتنی بر آهن احیا مستقیم استفاده کنند و این مهم بی‌شک در کانون توجه مسئولان و مقامات دولتی این کشور قرار گرفته است.
گذار به انرژی‌های تجدیدپذیر و استفاده از روش‌های تولید سازگارتر با محیط زیست در صنعت فولاد شامل جایگزینی روش تولید فولاد با استفاده از روش کوره‌های بلند با کوره‌های قوس الکتریکی (EAFs) و روش آهن احیا مستقیم مبتنی بر سوخت هیدروژن (DRI) است.
گفتنی است تولید فولاد با استفاده از روش کوره‌های قوس الکتریکی (EAFs) و روش آهن احیا مستقیم مبتنی بر سوخت هیدروژن (DRI)، میزان کربن تولیدی را کاهش داده و انتشار دی‌اکسید کربن به طور مستقیم و غیرمستقیم در آن به حدود ۱٫۴ تن کربن در هر تن فولاد تولید شده می‌رسد. ارقام ارائه شده با استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر و هیدروژن سبز به عنوان سوخت در ماژول‌های آهن احیا مستقیم افت بیشتری را تجربه خواهد کرد.
طبق بررسی‌های انجام شده توسط موسسه «Fastmarkets»، انتظار می‌رود بیش از ۵۰ میلیون تن ظرفیت جدید واحد تولید فولاد سبز با استفاده از روش کوره‌های قوس الکتریکی (EAFs) و روش آهن احیا مستقیم مبتنی بر سوخت هیدروژن (DRI) طی سال‌های ۲۰۲۵ تا ۲۰۳۰ در قاره اروپا به مرحله بهره‌برداری برسد. با این حال، تاخیر سالانه حدود ۱۵ میلیون تنی در افزایش ظرفیت تولید فولاد سبز را می‌توان تا سال ۲۰۳۰ در واحدهای فولادسازی اشاره شده در قاره مذکور انتظار داشت.
بر اساس محاسبات صورت گرفته، برای تولید یک تن فلز مایع در یک ماژول آهن احیا مستقیم، به حدود ۸۰ کیلوگرم سوخت هیدروژن نیاز خواهد بود. در حال حاضر، تامین هیدروژن برای معدود ماژول‌های فعال آهن احیا مستقیم موجود در واحدهای فولادسازی اروپا بسیار هزینه‌بر بوده و قیمت آن حدود پنج تا هشت یورو (پنج تا ۹ دلار) در هر کیلوگرم است.
در همین راستا، یک تولیدکننده فولاد مستقر در اروپای شمالی اظهار داشت: هزینه تامین هیدروژن نباید از ۲٫۵ تا سه یورو در هر کیلوگرم فراتر رود تا از نظر تجاری برای تولیدکنندگان فولاد مقرون به صرفه محسوب شود.
نباید فراموش کرد که گذار به انرژی‌های تجدیدپذیر در بخش تولید، نیازمند سرمایه‌گذاری‌های هنگفتی خصوصا در زیرساخت‌ها خواهد بود. در همین راستا و بر اساس گزارش اتحادیه صنعت فولاد اروپا «Eurofer»، هزینه‌های سرمایه‌ای و عملیاتی گذار به انرژی‌های تجدیدپذیر در حدود میلیاردها یورو خواهد بود و به ازای هر تن فولاد تولید شده، هزینه‌ها می‌تواند در محدوده ۳۵ تا ۱۰۰ درصد افزایش پیدا کند.
گفتنی است در محدوده سال‌های ۲۰۲۳ تا ۲۰۲۴، آلمان بخشی قابل‌توجهی از بودجه خود را به تامین مالی پروژه‌های فولاد سبز تخصیص داده است. به عنوان مثال، به دو شرکت «ArcelorMittal Bremen» و «ArcelorMittal Eisenhüttenstadt» حدود ۱٫۳ میلیارد یورو به عنوان بخشی از طرح «Recovery and Resilience Plan» آلمان بودجه اختصاص یافت.
علاوه‌براین، شرکت «Thyssenkrupp» حدود دو میلیارد یورو از بودجه فدرال آلمان برای پروژه تحول در تولید فولاد سبز خود دریافت کرده است. همچنین به شرکت «Salzgitter» به عنوان دومین فولادساز بزرگ آلمان، حدود یک میلیارد یورو بودجه دولتی در راستای راه‌اندازی پروژه فولادسازی مبتنی بر سوخت هیدروژن تخصیص داده شد.
به علاوه، شرکت «SHS Stahl-Holding-Saar» به میزان ۲٫۶ میلیارد یورو بودجه از دولت آلمان برای اجرای فرایند کربن‌زدایی مبتنی بر تولید فولاد سبز در کارخانه خود واقع در ایالت زارلاند در این کشور دریافت خواهد کرد.
استقبال انجمن «WV Stahl» از تصویب سند راهبردی واردات هیدروژن
انجمن «WV Stahl» فولاد آلمان حمایت خود از تصویب سند راهبردی واردات هیدروژن در این کشور را اعلام کرد اما از عدم شفافیت در مورد چارچوب زمانی اولین محموله‌های قابل تحویل و مولفه صرفه اقتصادی خرید هیدروژن انتقاد کرد.
کریستین ماریا ریپل، مدیرعامل انجمن «WV Stahl» بیان کرد: سند راهبردی واردات هیدروژن در نهایت توسط دولت فدرال آلمان به تصویب رسید که اقدامی بسیار مهم در گذار به انرژی‌های تجدیدپذیر در این کشور به شمار می‌رود.
وی همچنین از تدوین این سند مبتنی بر فرایند کاهش کربن تولیدی و حتی طرح کربن خنثی با استفاده از هیدروژن به عنوان بخشی از استراتژی ملی به شدت استقبال کرد.
ماریا ریپل ضمن انتقاد از نامشخص بودن وضعیت دسترسی به محموله‌های خریداری شده هیدروژن و همچنین صرفه اقتصادی و هزینه‌کردهای مرتبط با استفاده از هیدروژن، خطرنشان کرد: در صنعت فولاد، دو مولفه سرعت دسترسی و صرفه اقتصادی بسیار مهم تلقی می‌شود.
مدیرعامل انجمن «WV Stahl» در پایان یادآور شد: توسعه سریع زیرساخت‌های واردات مرتبط با هیدروژن و همچنین به‌کارگیری ابزارهای صندوق‌های پوشش ریسک مناسب در طول زنجیره تامین این ماده شیمیایی و اختصاص بودجه کافی برای استفاده از این ابزارها، از جمله اقدامات ضروری است که باید در همین راستا صورت پذیرد.
انتهای پیام//
