محسن حاجی‌بابا در گفتوگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین» اظهار داشت: وضعیت فروسیلیسیم کشور در حال حاضر وضعیت مساعدی نیست و باید توجه ویژه‌ای به آن شود تا بتواند آسیب‌هایی که در آینده نزدیک در انتظار آن است را از سر بگذراند.
وی در این مورد یادآور شد: آنچه به آن اشاره می‌کنم نه به عنوان رئیس فعلی کمیسیون بازار پول و سرمایه اتاق بازرگانی ایران، بلکه از منظر یک فعال اقتصادی است که سال‌های سال در حوزه فروآلیاژهای کشور فعال بوده و حدود ۱۰ سال ریاست هیئت مدیره شرکت فروآلیاژ ایران را به عهده داشته است.
رئیس سابق هیئت مدیره شرکت فروآلیاژ ایران با اشاره به بازار تولید و مصرف فروسیلیسیم کشور، خاطرنشان کرد: ظرفیت تولید فروسیلیسم ایران در حال حاضر حدود ۱۵۸ هزار تن در سال است، در حالی که میزان مصرف داخلی این فروآلیاژ عددی بین ۱۰۰ تا ۱۱۰ هزار تن تخمین زده می‌شود و با یک حساب سرانگشتی ساده می‌توان دریافت که نزدیک به ۵۰ درصد میزان مصرف، مازاد تولید در این حوزه وجود دارد.
حاجی‌بابا همچنین با اشاره به مجوزهای صادر شده‌ای که هنوز به بهره‌برداری نرسیده‌اند، افزود: متاسفانه حدود ۷۰۰ هزار تن دیگر نیز جواز تاسیس برای تولید فروسیلیسیم در دست برخی افراد است که ممکن است در آینده به بهره‌برداری برسند.
رئیس سابق هیئت مدیره شرکت فروآلیاژ ایران ضمن نامساعد خواندن شرایط در صنایع فروآلیاژ کشور در بخش فروسیلیسیم، تصریح کرد: متاسفانه کشور ما در این حوزه، به همان مسیری قدم گذاشته که صنایع کاشی و سرامیک، خودروسازی و موتورسیکلت‌سازی ما در گذشته در آن راه پیموده‌اند.
وی در توضیح این موضوع گفت: حرکت در این مسیر یعنی برای هر کس که آمده و درخواست تاسیس کارخانه‌ای برای تولید فروسیلیسیم داشته، بدون نیازسنجی و در نظر گرفتن جوانب مختلف کار، تنها با این توجیه که «ما نمی‌توانیم کسی را از تاسیس و فعالیت منع کنیم»، به هر شکل ممکن مجوز صادر شده است و نتیجه حاصل از این نگرش این است که با توجه به خیل مجوزهای صادر شده در این حوزه در سه سال گذشته و اضافه شدن کارخانه‌های جدید به این عرصه، امروز در کشور ما حدود ۵۰ درصد تولید فروآلیاژ، مازاد بر نیاز است. ایجاد این وضعیت در بازار فروسیلیسیم، نه تنها بازار داخلی را تحت تاثیر قرار داده و شرایط نه چندان جالبی را بر آن حکم‌فرما کرده، بلکه در صادرات نیز، رقابت ناسالمی را برقرار کرده که باعث شده است قیمت‌های فروسیلیسیم صادراتی کشور ما نسبت به قیمت نمونه‌های دیگر در بازار بین‌المللی حدود صد دلار پایین‌تر باشد.
حاجی‌بابا در مورد شرایط نامساعد صادرات فروسیلیسیم کشور، اضافه کرد: وضعیت کنونی ما باعث شده است که امروز، صادرات برای تولیدکننده ما نه به عنوان یک گزینه سودآور، بلکه فقط راهی از روی ناچاری برای حفظ تولید باشد.
رئیس سابق هیئت مدیره شرکت فروآلیاژ ایران در ادامه با مقایسه سود حاصل از صادرات فروسیلیسیم با سود ارائه شده توسط بانک‌‌های کشور، عنوان کرد: با توجه به ارزش واحدها، حداکثر سودی که این واحدها در سال می‌دهند، بین ۸ تا ۱۰ درصد است و اگر این میزان نسبت به ارزش روز آن‌ها محاسبه شود و نرخ نیمایی را در نظر بگیریم، این سود به حدود ۵ درصد خود کاهش می‌یابد. حال اگر این سود با نرخ سود بانک‌ها که در کوتاه‌مدت ۱۰ درصد، در بلندمدت ۱۵ درصد و در صندوق‌های سرمایه‌گذاری حدود ۲۰ درصد است مقایسه کنیم، می‌بینیم که این صنایع با این وضعیت و با احتساب تورم ۴۵ درصدی امسال عملا نه تنها سود نمی‌دهند بلکه در این بخش ما را با زیان نیز مواجه می کنند.
وی افزود: اغلب موارد صادرات حال حاضر ما از ناچاری است و سودی که از آن حاصل می‌شود عملا غیرمنطقی و غیرقابل‌قبول است.
حاجی‌بابا در ادامه، به شرایط فروسیلیسیم تولیدی کشور در سال ۱۴۰۴ اشاره کرد و گفت: هدف‌گذاری تولید فولاد کشور برای سال ۱۴۰۴، رسیدن به تولید سالانه ۵۵ میلیون تن است که در صورت تحقق آن، کشور ما به ۱۸۰ هزار تا ۲۰۰ هزار تن فروسیلیسیم نیاز خواهد داشت. یعنی ما در حال حاضر حدود ۷۵ درصد نیاز فروسیلیسیم سال ۱۴۰۴ را تولید می‌کنیم در حالی که ظرفیت فولاد ( با در نظر گرفتن ۲۸ میلیون تن تولید فولاد امسال) به ۵۰ درصد هدف‌گذاری رسیده است.
رئیس سابق هیئت مدیره شرکت فروآلیاژ ایران تصریح کرد: اگر فقط مجموع همین میزان مجوز به بهره‌برداری رسیده تولید فروسیلیسیم علاوه مجوزهایی که تاکنون صادر شده، تا آن روز به بهره‌برداری برسد و مجوز دیگری نیز صادر نشود، ما در سال ۱۴۰۴، حدود ۳.۵ برابر میزان ۲۰۰ هزار تن فروسیلیسیم مورد نیاز فولاد کشور، تولید خواهیم داشت؛ میزان ۸۵۰ هزار تن فروسیلیسیم به معنای ورشکستگی کامل کل تولیدکنندگان این حوزه بوده و با توجه به اینکه تولید فروسیلیسیم یکی از صنایع کارگر محور است، به دنبال آن بیکاری عظیم در کل کشور ایجاد می‌شود و دردناک‌تر این است که با ورشکستگی همه واحدهای تولید فروسیلیسیم کشور، ما در آن سال به واردات ۲۰۰ هزار تن فروسیلیسیم نیاز خواهیم داشت.
وی در پایان تاکید کرد: ما باید بپذیریم که ساختار اقتصادی معیوبی داریم و با این ساختار نمی‌توانیم به صادرات نیز پناه ببریم زیرا صادرات در این سیستم معیوب صرفه اقتصادی نخواهد داشت؛ پس ما باید برنامه خود را در راستای جلوگیری از تاسیس واحدهای جدیدی که در کشور ظرفیت مازاد ایجاد می‌کنند قرار دهیم.
انتهای پیام//
