مدیرعامل شرکت تولیدی پیچ و مهره گیجین اراک گفت: در حالی که حملونقل ریلی به عنوان یکی از امنترین و اقتصادیترین روشهای حملونقل در جهان محسوب میشود، متاسفانه این بخش پراهمیت در کشور ما چندان توسعه نیافته است؛ بر همین اساس ضرورت دارد توسعه خطوط ریلی در کشور به شدت جدی گرفته شود و تحقق این مهم با تزریق نقدینگی کافی و سرعتدهی به پروژههای ریلی در حال اجرا در دستور کار دولت و کلیه سازمانهای ذیربط قرار بگیرد.
حسینعلی اسلامیزاده در گفتوگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزاتآنلاین» اظهار داشت: ما فعالیت خود را از سال ۱۳۶۱ در زمینه تولید یراقآلات با استفاده از تکنولوژی خارجی متعلق به کشور آلمان آغاز کردیم و در سال ۱۳۷۵، تولید انواع پیچ و مهرههای صنعتی مورد نیاز صنایعی همچون نفت و گاز، برق و مخابرات، آلومینیوم و… را در دستور کار قرار دادیم. در ادامه با توجه به ضرورت توجه جدی به صنعت حملونقل ریلی و لزوم توسعه خطوط ریلی در کشور، تولید اتصالات ریلی را از سال ۱۳۷۶ با هدف تامین بخشی از نیاز صنعت حملونقل به این اتصالات، ضمن بهرهگیری از دانش کارشناسان خبره داخلی و تکنولوژیهای نوین آغاز کردیم. در سال ۱۳۹۳ نیز به منظور تولید کلیه قطعات مورد استفاده در سیستمهای اتصالی در خطوط راهآهن و مترو، موفق به راهاندازی خط تولید قطعات پلیمری با بهرهگیری از دستگاههای تزریق پلاستیک اروپایی شدیم. لازم به ذکر است این خط توانایی تولید قطعات پلیمری تا وزن ۲٫۵ کیلوگرم را داراست که در نوبه خود در کشور کمنظیر است. در حال حاضر نیز ۵۰ نفر در محل کارخانه واقع در شهرک صنعتی خیرآباد استان اراک مشغول به کار هستند و تمام تلاش خود را جهت حفظ و ارتقای نیروی انسانی در مجموعه به کار گرفتهایم.
وی در ادامه ضمن اشاره به تامین فولادهای آلیاژی مورد نیاز خود از دو شرکت معتبر داخلی، بیان کرد: به طور مشخص ما از ورق فولادی « St44»، فولاد فنر «۳۸Si7» و فولاد «Mo40» جهت تولید انواع محصولات استفاده میکنیم. لازم به ذکر است که «St44» در تولید پیچها و ادوات ریل و راهآهن، فولاد فنر در دو سایز ۱۰ و ۱۳ به صورت کلاف در تولید فنر امگاشکل در ریل راهآهن و مترو و فولاد «Mo40» در تولید پیچهای با گرید بالا مورد استفاده قرار میگیرند.
جهش تولید بیمفهوم است!
مدیرعامل شرکت تولیدی پیچ و مهره گیجین اراک در ارتباط با چالشهای پیش روی این واحد صنعتی، عنوان کرد: جای خالی ارتباط با کشورهای پیشرفته و توسعه یافته جهان از یک سو و عدم تزریق نقدینگی به پروژههای در دست اقدام از سوی دیگر، دو معضل اساسی به شمار میآیند که فرایند تولید در مجموعه ما را تحت تاثیر قرار دادهاند. متاسفانه دولت نیز توجه چندانی به شرایط تولید در کارخانههای صنعتی نمیکند و به همین دلیل به سراغ قطعی برق صنایع به مدت سه روز در هفته در روزهای گرم سال میرود! در چنین شرایطی، باید گفت که جهش تولید یک شعار است و معنا و مفهومی ندارد؛ در حالی که اگر سایه تحریمها از سر کشور برداشته شده و نقدینگی کافی به پروژههای صنعتی و عمرانی در حال اجرا تزریق شود، صنعتگران داخلی میتوانند کالای صادراتی باکیفیت را تولید و روانه بازارهای بینالمللی کنند.
اسلامیزاده با اشاره به صادرات محصولات این شرکت به کشورهایی همچون عراق، ترکمنستان، رومانی و…، ابلاغ بخشنامه جدید در خصوص رفع تعهد ارزی را گامی مثبت و رو به جلو در جهت افزایش صادرات و ارزآوری به داخل کشور خواند و خاطرنشان کرد: اگرچه لغو دستورالعمل الزام به عرضه ۱۰۰ درصد ارز حاصل از صادرات در سامانه نیما میتواند پیامدهای خوشایندی را به همراه داشته باشد اما با توجه به اینکه از ارتباطات لازم در بازارهای جهانی برخوردار نیستیم، محصولات خود را به ناچار از طریق کشور ترکیه و با یک برند تجاری غیرایرانی به بازارهای اروپایی صادر میکنیم. در چنین شرایطی، ملزم به پرداخت ۴ تا ۸ درصد حق فروش (کمیسیون) به طرف ترکیهای هستیم و این در حالی است که از برگشت مابقی پول خود نیز اطمینان کامل نداریم؛ چراکه هر لحظه ممکن است طرف خارجی در انتقال پول کوتاهی کند و چیزی جز آه و افسوس برای ما باقی نگذارد. با این وجود، لغو بخشنامه صادراتی و ایجاد امکان واردات مواد اولیه و قطعات یدکی با استفاده از ارز حاصل از صادرات را باید فال نیک گرفت زیرا در ادامه نتایج مثبتی همچون توسعه صادرات و ارزآوری را به داخل کشور به همراه خواهد داشت.
به گفته وی، بخشی از ماشینابزارهای موجود در کارخانه گیجین ساخت داخل و بخشی نیز وارداتی است که دانش استفاده از این ماشینابزارها توسط متخصصان و کارشناسان این شرکت بومیسازی شده است.
ضرورت توسعه حملونقل ریلی
مدیرعامل شرکت تولیدی پیچ و مهره گیجین اراک در ادامه ضمن انتقاد از عدم توسعه صنعت حملونقل ریلی طی سالیان اخیر، مطرح کرد: اجرای پروژههای ریلی در کشور به دلیل کمبود نقدینگی شرکتهای راهآهن و مترو به کندی صورت میپذیرد و همین مسئله تاثیر منفی بر عملکرد بخشهای پاییندستی حملونقل ریلی گذاشته است. این مسئله جای تاسف بسیاری دارد که خطوط ریلی کشور، آن هم به صورت یک خطه پیش از انقلاب اسلامی هشت هزار کیلومتر بوده و با گذشت بیش از چهار دهه از آن زمان، این میزان تنها با ۶ هزار کیلومتر افزایش به ۱۴ هزار کیلومتر رسیده است. در حالی که حملونقل ریلی به عنوان یکی از امنترین و اقتصادیترین روشهای حملونقل در جهان محسوب میشود، متاسفانه این بخش پراهمیت در کشور ما چندان توسعه نیافته است؛ بر همین اساس ضرورت دارد توسعه خطوط ریلی در کشور به شدت جدی گرفته شود و تحقق این مهم در دستور کار دولت و کلیه سازمانهای ذیربط قرار بگیرد. مهمترین عامل موثر در توسعه این بخش، تامین نقدینگی کافی و سرعتدهی به پروژههای ریلی در دست اجراست و باید این واقعیت را بپذیریم که توسعه حملونقل ریلی، زمینهساز توسعه تولید و اقتصاد کشور خواهد شد. امروزه حملونقل به پاشینهآشیل توسعه در جوامع مختلف تبدیل شده و برای مثال کشور آلمان به عنوان قطب اقتصادی اروپا، از مدرنترین و بهروزترین سیستمهای حملونقل ریلی، جادهای و هوایی برخوردار است؛ در حالی که متاسفانه سیستم حملونقل ریلی در کشور ما فرسوده است و فاصله سه ساعته تهران تا مشهد از طریق ریل به دلیل عدم برخورداری از زیرساختهای کافی و تکنولوژیهای جدید، باید به ۱۶ ساعت افزایش پیدا کند. سیستم حملونقل ریلی کشور باید با استفاده از زیرساختهای علمی و درست توسعه پیدا کند که این مسئله جز با تامین نقدینگی و حضور مشاوران فنی و کاربلد در پروژههای ریلی حاصل نخواهد شد.
اسلامیزاده در پایان با بیان اینکه ما نیازمند تغییر و تحولاتی شگرفت در بدنه تولید و اقصاد کشور هستیم، توسعه و جهش تولید را مستلزم برقراری ارتباط با جهان اطراف دانست و بر صادرات محصولات نهایی معدنی و پتروشیمی با ارزش افزوده بالا به جای سنگهای معدنی و نفت خام تاکید کرد.
انتهای پیام//