با توجه به برخوداری آمریکای لاتین از حجم بالایی از منابع انرژی تجدیدپذیر، می‌توان شرایط را برای تبدیل این قاره به تولیدکننده اصلی هیدروژن پاک فراهم کرد. در همین راستا و با توجه به تلاش‌های جهانی در خصوص یافتن جایگزینی مناسب برای سوخت‌های فسیلی در جهت مبارزه علیه تغییرات اقلیمی و به منظور تبدیل قاره آمریکای لاتین به قطب تولید سوخت هیدروژن، به نظر می‌رسد موانع و چالش‌هایی وجود داشته باشد.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات‌آنلاین» و به نقل از خبرگزاری رویترز، رهبران کشورهای قاره آمریکای لاتین امیدوارند با استفاده از هیدروژن پاک که به هیدروژن سبز نیز معروف است، بتوانند برق مورد نیاز خود را از منابع تجدیدپذیر که میزان کربن تولیدی آن برابر با صفر است، تامین کنند.
در همین راستا، دولت کلمبیا به ریاست گوستاوو پترو از جناح چپ، اولویت اصلی خود را جایگزینی انرژی‌های تجدیدپذیر با نفت و زغال‌سنگ اعلام کرده است. تاکنون میلیاردها دلار بودجه در راستای رسیدن به این هدف‌گذاری اختصاص یافته است. با این وجود، شماری از فعالان صنعتی بر این باورند که هنوز به سرمایه‌گذاری‌های بیشتری در این خصوص نیاز خواهد بود.
یکی از موانع عمده توسعه زیرساخت‌های انرژی‌های تجدیدپذیر در قاره آمریکای لاتین را می‌توان تعداد پایین متقاضیان مرتبط دانست؛ چراکه صاحبان مشاغل محلی از امضای قراردادهایی که تولیدکنندگان در آن نیازمند تامین منابع مالی هستند، خودداری می‌کنند. این مسئله حتی باعث شده است وضعیت تولید داخلی در قاره مذکور وخیم‌تر شود.
حامیان محیط زیست از هیدروژن به عنوان سوختی پاک مورد استفاده در بخش‌های مختلف تولید از سوخت کامیون‌ها گرفته تا سوخت کوره‌های بلند در صنعت فولاد و به عنوان ماه اولیه تولید کودهای سبز نام می‌‌برند. برخی از منتقدان استفاده از سوخت هیدروژن معتقدند که تولید هیدوژن هنوز به حجم بالایی از انرژی نیاز دارد.
مونیکا گاسکا، مدیر اجرایی انجمن هیدروژن کلمبیا در مصاحبه خود با خبرگزاری رویترز عنوان کرد: کشورهای آمریکای لاتین همچون کشورهای اروپایی و آسیایی قصد دارند در مسیر گذار به انرژی‌های تجدیدپذیر گام نهاده و در همین راستا به نظر می‌رسد چندین قرارداد به منظور تولید مقدار قابل‌توجهی هیدروژن در شرف امضا شدن باشد.
این در حالی است که گاسکا و سایر کارشناسان صنعتی بر این باورند که امکان افزایش تولید هیدروژن بدون رشد سرمایه‌گذاری‌ها در قاره آمریکای لاتین میسر نیست.
فرناندو شایچ، مدیر بخش هیدروژن سبز شرکت «SEG Ingenieria» واقع در اروگوئه، وضعیت بخش هیدروژن را به یکی از سناریوهای مرتبط با چگونگی پیدایش جهان یعنی معمای «اول مرغ بوده یا ابتدا تخم‌مرغ» تشبیه می‌کند.
وی با اشاره به اینکه صنایع فعال در آمریکای لاتین می‌توانند به یکی از مشتریان مهم سوخت هیدروژن تبدیل شوند، تاکید کرد: زمانی که صنایع کشتی‌رانی، خطوط هوایی و صنایع سنگین قراردادهایی را با بخش هیدروژن امضا کنند، تحقق هدف‌گذاری گذار به سمت استفاده از سوخت هیدروژن پاک رنگ و بویی واقعی‌تر در قاره آمریکای لاتین به خود خواهد گرفت.
مدیر بخش هیدروژن سبز شرکت «SEG Ingenieria» مطرح کرد: موضوع قیمت‌گذاری سوخت هیدروژن، به عواملی نظیر دسترسی به منابع ارزان و فراوانی حجم عرضه بستگی خواهد داشت.
در شبه جزیره گواجیرا واقع در کلمبیا، طرح راه‌اندازی ده‌ها پروژه نیروگاه بادی فراساحلی ارائه شده که به دلیل مخالفت‌های جوامع بومی، ساخت آن‌ها لغو شده یا حداقل به تاخیر افتاده است.
کریستیان گیشلر، کارشناس ارشد بخش انرژی بانک «IDB» تصریح کرد: اگر کلمبیا در خصوص آغاز مذاکرات با جوامع محلی و توسعه‌دهندگان به منظور پیش بردن طرح‌های در نظر گرفته شده برای شبه جزیره گواجیرا اقدامی جدی انجام ندهد، حداقل در مقایسه با سایر کشورهای آمریکای لاتین در گذار به انرژی‌های تجدیدپذیر از قافله رقابت‌ها عقب خواهد ماند.
لویزا پالاسیوس، محقق ارشد بخش پژوهش در مرکز سیاست انرژی جهانی دانشگاه کلمبیا ابراز کرد: در حال حاضر هیدروژن پاک قیمت بسیاری دارد و بهای آن در بعضی مناطق جهان، حدود ۱۰ دلار به ازای هر کیلوگرم گزارش شده است.
وی اضافه کرد: در حال حاضر قیمت هیدروژن خاکستری تولید شده از سوخت‌های فسیلی، حدود یک تا سه دلار به ازای هر کیلوگرم برآورد شده است.
گیشلر اظهار داشت: تغییر کاربری استفاده از دارایی‌های موجود مانند خطوط و لوله انتقال انرژی یا راه‌اندازی زیرساخت‌های مشترک می‌تواند هزینه تولید هیدروژن پاک را در آمریکای لاتین به ۱٫۵ تا ۲٫۵ دلار به ازای هر کیلوگرم کاهش دهد.
انتظارات فعالان صنعتی از سازمان‌های نظارتی
بر اساس گزارش مجمع جهانی اقتصاد که متن آن در ماه آگوست ۲۰۲۴ منتشر شد، حدود ۶٫۱ میلیارد دلار برای سرمایه‌گذاری در صنعت انرژی‌های تجدیدپذیر از جمله هیدروژن پاک در قاره آمریکای لاتین از سوی بانک‌های وام‌دهنده، صندوق‌های سرمایه‌گذاری مختلف و همچنین دولت‌های خارجی و منطقه‌ای تخصیص داده شده است. علاوه‌براین، حدود چهار میلیارد دلار به فاز مطالعات امکان‌سنجی مرتبط با راه‌اندازی واحد تولید هیدروژن پاک در اروگوئه اختصاص یافته است.
ماریا فلورنسیا آتادمو هیرت، یکی از مدیران بانک «IDB» رقم اعلام شده را تنها بخش کوچکی از سرمایه‌گذاری ۱۰۰ تا ۳۰۰ میلیارد دلاری این بانک اعلام کرد که قرار است به تدریج تا سال ۲۰۳۰ به توسعه بخش هیدروژن در قاره آمریکای لاتین اختصاص پیدا کند.
طبق اعلام اندیشکده «Wilson Center»، حدود ۶۵ پروژه هیدروژن پاک در آمریکای لاتین وجود دارد که بیشتر آن‌ها در مراحل اولیه توسعه و راه‌اندازی هستند.
به گفته مونیکا گاسکا، تا پایان سال ۲۰۲۳ روند راه‌اندازی حدود ۲۸ پروژه هیدروژن پاک از جمله یک واحد فرآوری متعلق به شرکت با مالکیت دولتی «Ecopetrol» واقع در شهر کارتاگنا دو ایندیاس در کلمبیا آغاز شده که قرار است در سال ۲۰۲۶ به مرحله بهره‌برداری برسد.
به گفته مائوریسیو تولماسکویم، مدیر بخش انتقال انرژی شرکت با مالکیت دولت برزیل «Petrobras» این شرکت به دنبال جایگزینی هیدروژن پاک با سوخت هیدروژن خاکستری است.
به گفته تولماسکویم، شرکت مذکور قصد دارد دو کارخانه تولید هیدروژن سبز راه‌اندازی کند. شرکت «Petrobras» در حال مذاکره با مشتریان بالقوه است و گفت‌وگوها در خصوص تعیین قیمت‌ها همچنان ادامه دارد.
مارکوس کولکا، مدیر اجرایی انجمن هیدروژن شیلی «H2 Chile» بیان کرد: دولت در نظر دارد ۱۲ دستورالعمل مربوط به بخش هیدروژن سبز را در این کشور به‌روزرسانی کند؛ اگرچه پنج دستورالعمل دیگر نیز باید به موارد قبلی افزوده شود.
گیشلر تصریح کرد: احتمال می‌رود تنگه ماژلان شیلی همانند شبه جزیره گواجیرا واقع در کلمبیا به دلیل وزش بادهای شدید، به قطب اصلی تولید هیدروژن پاک در شیلی تبدیل شود.
دیگو آربولدا، مدیر اجرایی شرکت کلمبیایی «Hevolucion» معتقد است که تولیدکنندگان هیدروژن باید در یافتن مشتریان جسورتانه‌تر عمل کنند.
لازم به ذکر است که انتظار می‌رود واحد تولید هیدروژن شرکت کلمبیایی «Hevolucion» واقع در نزدیکی دومین شهر بزرگ کلمبیا یعنی شهر مدلین، در ماه نوامبر ۲۰۲۴ آغاز شود. طبق برنامه‌ریزی‌ها، میزان تولید در واحد مذکور روزانه یک تن هیدروژن پاک هدف‌گذاری شده است.
این شرکت صادرات آزمایشی آمونیاک سبز، تولید شده از ترکیب هیدروژن پاک با نیتروژن و تحویل آن در بندر روتردام هلند را در دستور کار قرار داده و در نظر دارد از این محصول در تولید سیستم ذخیره انرژی باتری استفاده کند.
آربولدا خاطرنشان کرد: دولت کلمبیا باید مشوق‌هایی در قالب تصویب قوانینی در خصوص تولید وسایل نقلیه با قابلیت استفاده از سوخت گازوئیل و هیدروژن را با هدف کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای ارائه دهد.
کلارا بومن، مدیر بخش عملیات شرکت «HIF Global» که کارخانه «Haru Oni» آن مستقر در جنوب شیلی در حال تولید هیدروژن پاک و متانول به منظور استفاده از محصول تولید شده در سوخت‌های الکترونیکی است، مطرح کرد: اجباری کردن تولید سوخت ترکیبی هیدروژن پاک و بنزین، یکی از مواردی است که باید در همین راستا در نظر گرفته شود.
بومن در پایان یادآور شد: مشتریان بالقوه به حمایت سازمان‌های نظارتی در جهت اطمینان حاصل کردن از غیررقابتی شدن بازار در صورت اتخاذ چنین تصمیماتی در صنعت خود نیاز دارند.
انتهای پیام//
