به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین» و به نقل از موسسه «CRU»، وانادیوم سابقه استفاده طولانی در صنعت آلیاژسازی فولاد دارد. برای بیش از ۱۰۰ سال، آلیاژهای فولاد بیش از ۹۰ درصد تقاضای وانادیوم را شامل می‌شد. هرچند این موضوع به زودی قرار است که تغییر کند؛ چراکه استفاده از وانادیوم در باتری‌ها همچنان در حال افزایش است. اگرچه افزایش تقاضا برای وانادیوم جهت استفاده در ساخت فولاد و همچنین آلیاژهای تیتانیوم و باتری‌های مبتنی بر مواد غیر شیمیایی به وجود آمده است اما این باتری‌های اکسایش کاهش جریانی وانادیومی «VRFB» هستند که بیشترین تغییر را در بازار وانادیوم طی دو دهه آینده ایجاد خواهند کرد.
باتری‌های اکسایش کاهش جریانی وانادیومی، نوعی از باتری‌های قابل شارژ هستند که از یون‌های وانادیوم برای ذخیره‌سازی انرژی در مقیاس شبکه برق با توان بیش از یک مگاوات استفاده می‌کنند. تقاضا برای این نوع باتری‌های ذخیره‌سازی در درجه اول تحت‌الشعاع بازار روبه‌رشد انرژی‌های تجدیدپذیر قرار گرفته است که باتری‌های آن‌ها در مقایسه با باتری‌های اکسایش کاهش جریانی وانادیومی، نیاز به زمان ذخیره‌سازی طولانی‌تری دارند. توسعه این نوع از باتری‌ها از ۴۰ سال پیش در آزمایشگاه آغاز و از یک طرح مفهومی به یک گزینه با قابلیت تجاری‌سازی برای ذخیره‌سازی انرژی در باتری‌ها تبدیل شد. در عین حال بیشتر پروژه‌هایی که تا سال ۲۰۲۰ پیشرفت داشته‌اند، در مقیاس آزمایشگاهی و پایلوت بوده‌اند. به همین دلیل در دو سال گذشته باتری‌های بیشتری در مقیاس تجاری تولید شدند. افزایش ظرفیت تولید وانادیوم و الکترولیت مورد نیاز برای این نوع باتری‌ها در سال گذشته، یک شاخص قدرتمند برای قابلیت تجاری‌سازی حتی در مراحل اولیه عرضه برای پروژه‌هایی در مقیاس وسیع بوده است.
پیش از این، بیشتر برای ذخیره‌سازی انرژی در باتری‌های الکتروشیمیایی از انواع باتری‌های لیتیوم یونی و دیگر باتری‌های غیرجریانی استفاده می‌شد. باتری‌های الکتروشیمیایی قابلیت ضعیف‌تری برای ذخیره‌سازی طولانی‌مدت نسبت به باتری‌های اکسایش کاهش جریانی وانادیومی دارند. دلیل این امر این است که باتری‌های اکسایش کاهش جریانی وانادیومی مزیت‌هایی چون سهولت مقیاس‌پذیری، ایمنی و چرخه عمر بالاتری نسبت به باتری‌های الکتروشیمیایی دارند. نیاز فزاینده به ذخیره‌سازی در شبکه باعث می‌شود حجم تقاضا برای باتری‌های غیرجریانی تا سال ۲۰۴۰ تغییر کند و حجم تقاضای کل برای ذخیره انرژی بر حسب گیگاوات ساعت نسبت به سال ۲۰۲۲، ۱۰ برابر افزایش یابد.
پیش‌بینی می‌شود که سهم تجمعی ذخیره انرژی با استفاده از باتری‌های اکسایش کاهش جریانی وانادیومی تا سال ۲۰۳۰، به ۷ درصد و تا سال ۲۰۴۰، نزدیک به ۲۰ درصد خواهد رسید. هر چند می‌توان شاهد بهبود نسبت مصرف وانادیوم به ازای باتری تولید شده بر حسب گیگاوات ساعت در آینده بود اما شدت بالای مصرف وانادیوم به ازای باتری تولید شده بر حسب گیگاوات ساعت ذخیره‌سازی انرژی، بدین معنی است که بازار وانادیوم به سرعت توسعه خواهد یافت و در این شرایط حتی گرفتن یک سهم کوچک در بازار وانادیوم برای عرضه‌کنندگان در آینده بسیار مهم خواهد بود.
در حال حاضر، اندازه بازار وانادیوم در سال ۲۰۲۲، حدود ۱۱۰ هزار تن (وانادیوم محتوی) ارزیابی می‌شود و انتظار می‌رود که تقاضا برای وانادیوم تا سال ۲۰۳۲ دو برابر خواهد شد که بیش از ۹۰ درصد از این رشد را مدیون باتری‌های اکسایش کاهش جریانی وانادیومی خواهد بود. این موضوع سبب می‌شود که سهم فولادسازی از ۹۰ درصد از بازار حال حاضر تقاضای وانادیوم، به ۲۵ درصد تا سال ۲۰۴۰ کاهش یابد و در عین حال انتظار می‌رود که باتری‌های اکسایش کاهش جریانی وانادیومی، بیش از دو سوم تقاضای وانادیوم در سال ۲۰۴۰ را تشکیل خواهند داد.
تولیدکنندگان باتری‌های اکسایش کاهش جریانی وانادیومی به قیمت بازار وانادیوم بسیار حساس هستند. بنابراین، تعیین و حفظ قیمت مناسب برای توسعه باتری‌های اکسایش کاهش جریانی وانادیومی و توسعه منابع جدید وانادیوم در یک بازار نوسانی بسیار پیچیده خواهد بود. در صورتی که هیچ بهبودی در روش‌ها و فناوری‌های تولید برای تولیدکنندگان وانادیوم و همچنین سازندگان باتری رخ ندهد، تجاری‌سازی باتری‌های اکسایش کاهش جریانی وانادیومی و تامین مالی پروژه‌های وانادیوم، با توجه به چشم‌انداز فعلی از آینده بازار و قیمت وانادیوم چالش‌برانگیز خواهد بود. با این حال، می‌توان نتیجه گرفت تا زمانی که روند عرضه همچنان صعودی و افزایشی باشد، پتانسیل قابل توجهی برای رشد تقاضای باتری‌های وانادیومی وجود خواهد داشت.
انتهای پیام//
