عضو هیئت مدیره شرکت تاراز چهارمحال و بختیاری اظهار داشت: صنعت فولاد کشور، پتانسیل بالقوه زیادی برای کشور ایجاد کرده، با این وجود هنوز به حداکثر میزان ظرفیت خود نرسیده است. اگر بتوان با دور زدن تحریم‌ها میزان تولید را تا حداکثر ظرفیت بالا برد، می‌توان نسبت ارتقاء جایگاه ایران در صنعت فولاد امیدوار بود.
حسینی والا در گفت‌وگو با پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین» عنوان کرد: هیچ یک از واحدهای فولادی کشور نباید در تولید متوقف بمانند، چرا که ذات صنعت فولاد در توسعه است. تا زمانی که هر یک از مجتمع‌های فولادی برنامه‌های توسعه را دنبال می‌کنند، می‌توان به آینده صنعت فولاد در کشور خوش‌بین بود.
مهم‌ترین موضوع کنونی صنعت فولاد، صادرات است که باید به هر طریق ممکن اعم از دوستی، تعامل و یا روش‌های غیر مستقیم میزان آن را بهبود بخشید.
عضو هیئت مدیره شرکت تاراز چهارمحال و بختیاری به حاکم بودن وضعیت رکود در صنعت کشور اشاره کرد و گفت: صنعت فولاد کشور باید برای محصولات خود بازار مناسبی در خارج از کشور پیدا کند.
کشور در گذشته همواره با کمبود میلگرد مواجه بود، اما اکنون بدون صادرات، هیچ یک از کارخانه‌های فولادی قادر به رسیدن به ظرفیت اسمی تولید نخواهند بود. مثال دیگر در صنایع گالوانیزه، بیش از مصرف داخلی، ظرفیت در کشور ایجاد شده است ولی از نظر کیفی و موقعیت جهانی جز صنایع برتر محسوب می‌شود.
با فراهم شدن زمینه صادرات، تمام کارخانه‌ها قادر خواهند بود به حداکثر ظرفیت تولید خود برسند. هر یک از کارخانه‌های فولادی باید بتوانند ۳۰ درصد محصول خود را صادر کنند تا به شرایط خود سرو سامان دهند چرا که این صنعت ارزبری بالایی دارد. حتی در زمینه‌هایی که مدعی خودکفایی هستیم، ورود مواد اولیه آن، مستلزم در اختیار داشتن ارز است.
حسینی والا در ادامه با بیان اینکه شرکت‌های داخلی مشکلی برای تولید ندارند، افزود: قوانین و مقررات، موانع جدی برای تولیدکنندگان فولادی ایجاد کرده است. این مثال را در نظر بگیرید که حدود ۳ ماه پیش، بستری فراهم شد که امکان صادرات محصولات را به تولیدکنندگان فولاد می‌داد.
در آن زمان صحبتی از بازگشت ارز مطرح نشده بود و تنها بحث در مورد فروش برای ادامه چرخه تولید و حفظ نیروی کار بود. این صادرات بر پایه ریال انجام شد و مبلغ آن نیز در کشور هزینه شد. اکنون بخشنامه جدید تولیدکننده را مکلف به بازگرداندن ارز حاصل از فروش کرده؛ در صورتی که اصلاً درآمد فروش محصول به صورت ارز دریافت نشده است.
مقررات نیز به‌گونه‌ای بود که تصور نمی‌رفت اظهارنامه مالیاتی اعم از میزان صادرات در گمرک، ملاک تصمیم‌گیری برای درآمد ارزی قرار گیرد.
وی در ادامه افزود: تصمیمات لحظه‌ای برای تولیدکننده قابل درک نیست. برنامه‌ریزی برای صادرات، زمان‌بندی بلندمدت دارد و تغییر پیاپی در قوانین قبلی، ضمن اینکه نوعی بلاتکلیفی را ایجاد می‌کند منجر به ضرر و زیان انبوه تولیدکننده خواهد شد.
تجارت، فعالیتی پیوسته و مستمر در مقیاس جهانی است در حالی که صدور بخشنامه‌های صنعت به صورت ناگهانی اتفاق می‌افتد. در حال حاضر آسیب‌پذیری تولیدکنندگان به طور دائم در حال افزایش است.
زمانی انبار مجتمع‌های فولادی مملو از مواد اولیه بود و چرخه صنعت با مشکل بزرگی مواجه نبود. هم‌اکنون انبارهای مواد اولیه رو به اتمام هستند، اعتبار تولیدکننده داخلی نزد فروشندگان خارجی در حال کاهش است و همزمان فشارهای تحریم نیز وجود دارد. امید می‌رود تجربه نتایج ناخوشایند ماه‌های اخیر در صنعت فولاد موثر واقع شود و از این پس، تصمیم‌گیری در خصوص بخشنامه‌ها بر مبنای کارشناسی دقیق صورت گیرد.
