فتحعلی جلایر در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین» در خصوص تاریخچه و موضوع فعالیت شرکت، عنوان کرد: پروانه بهره‌برداری شرکت آذرخش صنعت نیشابور در سال ۱۳۹۲ ثبت شد و از هشت سال گذشته تاکنون با ۱۰ نفر نیروی انسانی، قطعات لوازم خانگی اعم از قطعات چدنی اجاق فر، طرح فر و اجاق‌های رومیزی، تافتون‌پز و… تولید می‌کنیم. پروسه تولید قطعات ریخته‌گری چدن در شرکت آذرخش صنعت نیشابور در قالب ماسه‌ای بنا بر تیراژ و ابعاد قطعه به روش ریخته‌گری دستی صورت می‌پذیرد. در حال حاضر، با دو کوره القایی به ظرفیت ۳۰۰ و ۵۰۰ کیلویی با نصف ظرفیت اسمی به تولید قطعات مشغول هستیم. لازم به ذکر است، کارخانه‌های محدودی در کشور به صورت نیمه اتوماتیک و یا تمام اتوماتیک، قطعات ریخته‌گری را تولید می‌کنند.
بازار قراضه در کشور بسیار نابسمان است
وی درباره نحوه تامین مواد اولیه، بیان کرد: اصلی‌ترین مواد اولیه مورد نیاز آذرخش صنعت نیشابور، قراضه آهن، ضایعات آهنی و همچنین مواد افزودنی‌ها است که از داخل کشور تامین می‌شود. خوشبختانه تا امروز در این خصوص با چالش مواجه نبوده‌ایم؛ به طوری که در حال حاضر با کمبود مواد اولیه در کشور روبهرو نیستیم و تنها در خصوص قیمت‌گذاری مواد اولیه و نبود ساز و کار مشخص با مشکلات فراوان دست و پنجه نرم می‌کنیم؛ به نظر می‌رسد نداشتن متولی در بازار قراضه باعث شده است تا برخی افراد به راحتی بتوانند در این بخش قیمت‌گذاری کنند.
این تولیدکننده قطعات فولادی بیان کرد: امروزه به دلایل متعددی از جمله توجه نکردن و نداشتن استراتژی شفاف به قراضه به عنوان یک کالای استراتژیک و تاثیرگذار، افزایش سریع تعداد مصرف‌کنندگان کوچک و بزرگ بخش‌های دولتی و خصوصی این محصول، کاهش حجم قراضه موجود در کشور و همچنین وجود رقابت ناسالم و غیرکارشناسی میان خریداران در نحوه خرید و قیمت‌گذاری قراضه، کار تامین و خرید آن را برای خریداران و مصرف‌کنندگان حقیقی این کالا به شدت سخت و دشوار کرده است. متاسفانه با توجه به اهمیت بازار قراضه، هیچگونه قانون مشخصی برای ورود فعالیت در آن مشخص نشده است و چرا این بازار مهم، حیاتی، استراتژیک و تاثیرگذار متولی ندارد و باید شاهد این همه بی‌نظمی، بی‌برنامگی و نابسامانی در این بازار راهبردی باشیم.
پیامدهای رکود بازار
جلایر در خصوص عمده‌ترین چالش شرکت مطرح کرد: متاسفانه هم‌اکنون تورم حاکم بر اقتصاد کشور به عنوان یکی از بزرگ‌ترین چالش صنعتگران بدل شده است؛ به طوری که تقاضا برای خرید و فروش محصولات کاهش یافته است. در واقع زمانی که فروشندگان محصولات نهایی، خریدار برای محصولات خود نداشته باشند، با کاهش سفارش مواجه خواهند شد که این مسئله باعث ضرر مالی می‌شود. از سوی دیگر، تولیدکنندگان با مشکلاتی در تامین هزینه‌های جانبی همچون بیمه تامین اجتماعی، مالیات و… نیز مواجه هستند. زمانی که یک شرکت، قطعات یدکی برای کارخانجات تولید می‌کند، می‌تواند وضعیت متفاوتی داشته باشد. هر چند که تمامی صنعتگران با توجه به وضعیت اقتصادی کنونی، در موقعیت پایداری قرار نگرفته‌اند اما در شرکت آذرخش وضعیت به گونه دیگری است و مصرف کننده نهایی محصولات ما مردم جامعه هستند، نه کارخانجات و چون با کارخانجات بزرگ سر و کار نداریم، تا حدودی با رکود مواجه شده‌ایم.
وی خاطرنشان کرد: در زمان رکود میزان عرضه و تقاضا کاهش و نرخ بیکاری افزایش می‌یابد. اقتصاد یک کشور بر پایه صنایع مختلف آن شکل می‌گیرد. بنابراین در زمان رکود، کشور با مشکلات زیادی روبهرو خواهد شد. متاسفانه هزینه‌های هنگفت و مورد نیاز برای تولید و کاهش قیمت محصولات باعث می‌شود که شرکت‌ها در وضعیت بحرانی قرار بگیرند و با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کنند. زمانی که این اتفاقات پشت سر هم رخ دهد، کارخانجات تا پای ورشکستی نیز خواهد رفت. با توجه به اینکه مردم درگیر مسائل معیشتی خود هستند، بازار فروش شرکت ما نسبت به سال گذشته کاهش داشته است و به سختی به تولید خود ادامه می‌دهیم؛ چراکه بازار فولاد به شدت ناپایدار است. متاسفانه با توجه به راکد بودن بازار، مجبور هستیم با ریسک زیادی محصولات خود را به فروش برسانیم و پس از آن مصرف کننده نهایی با مشکلات متعددی مواجه و باعث می‌شود پرداختی‌ها به تعویق بیفتد که در نهایت به ضرر تولیدکننده خواهد بود. در گذشته وضعیت تولبد تاحدودی بهتر بود اما هم‌اکنون مشکلات روز‌به‌روز در حال افزایش است.
کمبود نقدینگی، مانع گسترش و توسعه کار
مدیرعامل شرکت آذرخش صنعت نیشابور، کمبود سرمایه و منابع مالی را یکی از موانع توسعه و گسترش شرکت آذرخش صنعت نیشابور دانست و اذعان کرد: با وجود اینکه از تجربه و توان کافی برای تولید قطعات ریخته‌گری برخوردار هستیم اما متاسفانه به دلیل مشکلات متعددی اعم از کمبود نقدینگی، نبود وثیقه ملکی برای دریافت تسهیلات و…، نتوانستیم طرح توسعه خود را تکمیل کنیم. در واقع هدف از اجرای این طرح، تغییر شیوه کار از سنتی به صورت اتوماتیک بود که در راستای اجرای آن، مشتریان محصولات نهایی آذرخش صنعت نیشابور از مصرف‌کنندگان کوچک به کارخانخات بزرگ تبدیل می‌شدند. بنابراین، تغییر شیوه فرایند تولید محصولات، افزایش میزان تولید را در بر داشت که باعث تنوع، کیفیت و تولید انبوه محصولات و سرعت در تولید قطعات و در نهایت سودآوری بیشتر می‌شد که می‌توانست کمک شایانی برای تسریع در باز پرداخت اقساط وام باشد اما متاسفانه تاکنون نتوانستیم هیچگونه پیشرفت فیزیکی را ثبت کنیم و این طرح در مرحله ثبت پروانه بهره‌برداری باقی مانده است. با تمام این تفاسیر، در صورت توسعه می‌توانیم چشم‌انداز خوبی برای شرکت آذرخش صنعت نیشابور متصور شویم.
وی در پاسخ به سوال خبرنگار «فلزات آنلاین» در خصوص برنامه و اولویت‌های این شرکت، اظهار کرد: متاسفانه اگر شرایط به همین شکل ادامه پیدا کند، نه تنها نمی‌توانیم فعالیت خود را گسترش دهیم بلکه با تعطیلی واحد تولیدی نیز مواجه می‌شویم. در حال حاضر مشکلات فراوانی، مانع توسعه و گسترش فعالیت ما شده است که اگر بتوانیم از شبکه بانکی برای عبور از مشکلات خود وام دریافت کنیم، تا حدودی سایه خطر از بیخ گوش ما عبور خواهد کرد. متاسفانه در این زمینه نیز علی‌رغم تاکیدات فراوان مقام معظم رهبری و سایر مسئولان مبنی بر ضرورت حمایت از تولیدکنندگان، دولت هیچگونه ساز و کار مشخصی برای بهبود وضعیت نامساعد در نظر نگرفته است و صنعتگران با شعارهای زیبا اما درون تهی روبهرو هستند. با وجود اینکه محل و نوع محصول تولیدی مشخص است اما تاکنون با توجه به پیگیری‌های متعدد، موفق به دریافت وام از شبکه بانکی کشور نشده‌ایم.
چشم‌انداز صنعت روشن نیست
مدیرعامل شرکت آذرخش صنعت نیشابور در پایان یادآور شد: با توجه به اینکه عملکرد صنایع با یکدیگر متفاوت است، در حال حاضر صنعت ریخته‌گری تا حدودی در رکورد به سر می‌برد. این صنعت در جهان از دیرباز به عنوان صنعت مادر شناخته می‌شد و با پیشرفت‌های روز افزون، تکنولوژی نقش و کاربردهای این صنعت مهم‌تر و متنوع‌تر شده است. در واقع پایه صنعت یک کشور را ریخته‌گری تشکیل می‌دهد که با ایجاد ارزش افزوده می‌تواند بعد از نفت و فولاد، بیشترین سهم را داشته باشد. متاسفانه دولت به جای تعریف ساز و کار مشخص برای بهبود بازار و راهکاری لازم برای خروج بازار از رکود، هیچگونه حمایتی از واحدهای تولیدی بخش خصوصی انجام نمی‌دهد و با سنگ‌اندازی‌های متعدد، مانع توسعه و فعالیت صنعتگران می‌شود. تمامی صنعتگران با غیرت و همت والای خود به این مرحله رسیده‌اند؛ چراکه تولید با شرایط کنونی توجیه اقتصادی ندارد و در همین راستا باید با تعطیلی مواجه شویم. بر همین اساس نمی‌توان آینده خوبی را برای صنعت متصور شد و متاسفانه دولت به جای حل مشکلات تولیدکنندگان، با سنگ‌اندازی‌های مختلف، اقدام به واردات بی‌رویه می‌کند که در صورت ادامه این شرایط، بخش تولید به فراموشی سپرده خواهد شد.
انتهای پیام//
