رشد مصرف سوخت‌های فسیلی و انتشارات کربنی حاصل از آن در سال‌های اخیر در هند کاهش داشته است اما به دلیل رشد کمتر از انتظار تقاضای برق، تولید برق از زغالسنگ در این کشور با مازاد ظرفیت مواجه شده است.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین» و به نقل از World Economic Forum، بخش انرژی کشور هند بیشترین سهم را در انتشارات گازهای گلخانه‌ای دارد، اما صنایع و مصرف نفت این کشور نیز همگام با توسعه اقتصادی، رشد چشم‌گیری در تولید انتشارات کربنی داشته‌اند. با کاهش ارزش ارز هند، مصرف صنعتی زغالسنگ در سال ۲۰۱۷ افت شدیدی داشت که بخش ساخت‌وساز را نیز تحت تاثیر قرار داد. مصرف صنعتی زغالسنگ در سال ۲۰۱۸ بازیابی شد اما در سال جاری کند شده است.
فروش کلی زغالسنگ از معادن دولتی به مصرف‌کننگان به غیر از بخش برق و همچنین وارادت زغالسنگ کک‌شو در سال ۲۰۱۷ حدود ۱۴ درصد کاهش و در سال ۲۰۱۸ حدود ۱۵ درصد افزایش داشت. اما در ۸ ماه نخست سال ۲۰۱۹ افزایش تنها سه درصدی داشت. رشد تقاضای نفت نیز در هشت ماه نخست سال جاری ۲٫۶ درصد بود که در سال گذشته ۴٫۶ درصد بود و در ۱۰ سال اخیر میانگین پنج درصد داشت.
رشد تقاضای دیزل نیز کند شد که نشان‌دهنده کاهش رشد حجم بار است. مصرف کک نفتی به عنوان یکی از منابع اصلی افزایش مصرف محصولات نفتی، با اعمال ممنوعیت واردات همچنان به کاهش خود ادامه داد. کک نفتی یکی از محصولات جانبی پالایش نفت است که آلایندگی بیشتری نسبت به زغالسنگ دارد؛ هند بزرگ‌ترین مصرف‌کننده این کک در دنیا است. تقاضای نفتا (یکی از بخش‌های سبک‌تر نقت خام تصفیه شده که در صنایع شیمیایی استفاده می‌شود) نیز کاهش داشت که احتمالا به دلیل کند شدن رشد مواد پتروشیمی و سایر محصولات استفاده شده در صنعت بود. رشد مصرف بنزین نیز بدون کاهش در سطح ۱۰درصد بود.
افزایش مازاد ظرفیت زغالسنگ
کند شدن رشد تقاضای برق و تولید برق از زغالسنگ در سال جاری ناشی از معضل بلندمدت تخمین بالای رشد تقاضای برق است که حداقل به سال ۲۰۱۱ و همزمان با آماده‌سازی هجدهمین Electric Power Survey این کشور برمی‌گردد. رشد تقاضا در دهه گذشته به طور چشم‌گیری کمتر از انتظار بوده است، به ویژه در صنعت که باعث مازاد ظرفیت نیروگاه‌های زغال‌سنگ‌سوز و کاهش ساعات کاری این نیروگاه‌ها شده است.
تا پایان سال مالی ۲۰۱۹-۲۰۱۸، تقاضای واقعی برق ۲۲ درصد بالاتر از پیش‌بینی سال ۲۰۱۱ بود. یعنی کشور هند برای تقاضای بیشتر از نیاز واقعی برنامه‌ریزی کرده است. این اختلاف برابر است با تولید بیش از ۵۰ هزار مگاوات ظرفیت نیروگاه زغال‌سنگ‌سوز یا به عبارت دیگر ۵۰ واحد بزرگ. در نتیجه، مانند بسیاری از کشورهای دیگر در دنیا، نیروگاه‌های زغال‌سنگ‌سوز هند ساعات کاری بسیار کمتر از حد انتظار دارند که نشان‌دهنده مازاد ظرفیت است. در نیمه اول سال ۲۰۱۹ برابر با سه هزار و ۳۰۰ مگاوات به ظرفیت این نیروگاه‌ها در هند افزوده شد که باعث کاهش ساعات کاری یا ضریب بار شد. مازاد ظرفیت و رشد تقاضای کمتر از حد انتظار بـــاعـــث کـــاهـــش ضریب بـــار نیروگـاه‌هـــــای زغال‌سنگ‌سوز هنــد از ۸۰ درصـــد به حدود ۶۰درصد شده است.
کاهش رشد تقاضا برای برق تولید شده از زغالسنگ باعث توقف چندین طرح نیروگاهی شده است. گجرات اولین ایالتی بود که توقف چنین طرحی را اعلام کرد؛ این ایالت دارای دومین ظرفیت نیروگاهی زغال‌سنگ‌سوز در هند است. گجرات اعلام کرد که با افزایش تولید انرژی تجدیدپذیر، رشد تقاضا را تامین خواهد کرد.
پس از آن، بزرگ‌ترین شهر معدنی زغالسنگ هند یعنی چتیسگر نیز موردی مشابه را اعلام کرد. بزرگ‌ترین تولیدکننده برق این کشور همچنین اعلام کرده است که پروژه‌های جدید انرژی زغالسنگ را آغاز نخواهد کرد و در یک پارک خورشیدی بزرگ سرمایه‌گذاری کرده است.
