مدیرعامل شرکت کیان پرشیا گفت: صنعت پروفیل‌سازی باید از وضعیت تولید محصولات قدیمی خارج شود و به دنبال گسترش بازارهای خود در مصارف جدید باشد زیرا برخی محصولات جدید از جمله UPVC این صنعت را تهدید می‌کند و بنابراین ضروری است که پروفیل‌سازان بازارهای جدیدی را برای افزایش رقابت‌پذیری در صنعت ایجاد کنند.
بیژن ملول در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات‌آنلاین» در خصوص وضعیت صنعت پروفیل کشور، اظهار داشت: با توجه به اینکه مواد اولیه صنعت پروفیل در کشور موجود است، این صنعت کاملا بومی شده و تکنولوژی آن پیچیدگی خاصی ندارد.
از این رو در سال‌های اخیر ظرفیت‌های بسیاری در صنعت پروفیل فولادی کشور ایجاد شده و این توسعه‌ها بدون اینکه پایش شوند، انجام شده‌اند. به‌طوری که اغلب تولیدکنندگان، پیش از احداث صنعت چندان به فکر بازار مصرف نبودند. حتی بسیاری از کارخانه‌های موجود نیز به تعداد خطوط خود اضافه کردند تا رقابت‌پذیری خود را با توجه به مقیاس تولید افزایش دهند.
وی افزود: تنها راه برون‌رفت از این وضعیت نیز صادرات است و خوشبختانه با جدایی وزارت بازرگانی از صنعت و معدن، به نظر می‌رسد گشایش‌هایی برای صادرات پروفیل فولادی حاصل شود. ناگفته نماند که در سال گذشته و اوایل سال جاری، هر ماه شاهد صدور یک دستورالعمل و بخشنامه جدید برای صنعت فولاد کشور بودیم که تنها گره این صنعت و اقتصاد کشور را کورتر می‌کرد.
متاسفانه در این برهه زمانی، به دلیل صدور همین دستورالعمل‌ها برخی مرزها و گمرکات کشور را بر روی صادرکنندگان می‌بستند. حتی هنوز برای برخی تولیدکنندگان امکان صادرات وجود ندارد. دستورالعمل‌ها نه‌تنها باعث سرگردانی طرف‌های معامله می‌شود، بلکه بسیاری از تولیدکنندگان را نیز سرگردان کرده است.
اکثر کارخانه‌ها کمتر از ظرفیت فعالیت می‌کنند
عضو هیئت مدیره سندیکای لوله و پروفیل کشور عنوان کرد: یک کارخانه زمانی می‌تواند به درستی فعالیت کند که با سه شیفت کاری به امر تولید مبادرت ورزد. کارخانه‌ای که برای تولید خــود اقـــدام به خریـــد و نصـــب تجهیـــزات، ماشین‌آلات و خطوط تولید کرده است، برای اقتصادی بودن فعالیت باید در سه شیفت فعالیت کند تا به ظرفیت واقعی و بهینه برسد.
در حال حاضر، اغلب کارخانه‌های تولید پروفیل فولادی در کشور با یک شیفت تولید می‌کنند. به نظر می‌رسد کارخانه‌هایی که توان تامین مواد اولیه را دارند، با ۳۰ تا ۴۰ درصد از ظرفیت تولید خود فعال هستند اما ظرفیت فعال دیگر کارخانه‌ها به ۲۰ درصد هم نمی‌رسد.
ملول اذعان کرد: از آنجا که بازار مصرف پویایی برای محصولات صنعت پروفیل در کشور وجود ندارد، کارخانه‌ها باید محصول تولیدی و همچنین مواد اولیه خود را انبار کنند. ضمن اینکه با قیمت‌های کنونی، تامین مواد اولیه برای یک کارخانه متوسط، نیازمند سرمایه در گردش بسیار بالایی است. به همین دلیل صاحبان صنایع ترجیح می‌دهند کمتر از ظرفیت اسمی خود کار کنند تا مشکلات دپوی مواد اولیه و محصول، گریبان آن‌ها را نگیرد.
وی در خصوص تامین مواد اولیه خاطرنشان کرد: خوشبختانه با وجود کارخانه فولاد مبارکه و شرکت‌های فولاد گیلان و نورد و لوله اهواز، تامین مواد اولیه چندان دشوار نیست اما معضل اصلی در مورد مواد اولیه، قیمت و نوسانات قیمتی آن است. در حال حاضر، سازوکاری برای واردات مواد اولیه وجود ندارد.
مدیرعامل شرکت کیان پرشیا با بیان اینکه در بورس کالا تنها یک شرکت تولیدکننده ورق فولادی محصولات خود را عرضه می‌کند، تصریح کرد: متقاضیان باید برای خرید ورق رقابت کنند. این رقابت مانند مزایده است که برندگان باید بهای بیشتری برای تامین مواد اولیه بپردازند.
در مقابل، هنگامی که محصول تولید می‌شود، عکس آن اتفاق می‌افتد و تولیدکنندگان باید قیمت محصول خود را برای حفظ بازار و نقدینگی، مانند مناقصه کاهش دهند. به این ترتیب، یک رقابت منفی و مخرب میان تولیدکنندگان هم برای تامین مواد اولیه و هم در خصوص فروش محصول شکل گرفته است.
به دلیل فاصله زمانی طولانی که بین سفارش‌گذاری مواد اولیه تا دریافت مواد اولیه و تولید محصول وجود دارد از یک طرف، هدررفت مواد اولیه و هزینه بالای تولید در مقیاس پایین از طرف دیگر، تولید پروفیل فولادی توجیه اقتصادی ندارد.
عضو هیئت مدیره سندیکای لوله و پروفیل بیان کرد: در حال حاضر، بسیاری از کارخانه‌ها با فعالیت و تولید، تنها خطوط خود را مستهلک می‌کنند و هدف آن‌ها از تولید، ایجاد ارزش افزوده و تولید رقابت‌پذیر نیست. ناگفته نماند که با وضعیت فعلی، اصولا تولیدکنندگان پروفیل فولادی توان توسعه و ایجاد ارزش افزوده را ندارند.
پروفیل‌سازان باید به‌دنبال بازارهای جدید باشند
وی با اشاره به اینکه رکود در همه صنایع حاکم شده و تنها مختص صنعت پروفیل فولادی نیســـت، گفـــت: در صورتی کـــه ساخـــت‌وساز، صنعــت و مصارف صنعتی در کشور رونق یابد، فضای کسب و کار صنعت پروفیل فولادی نیز بهبود خواهد یافت. به‌طور مثال، برای ساخت مسکن و حتی سازه‌های صنعتی نیاز به در، پنجره، ستون، سقف و… است که در تمام این سازه‌ها، پروفیل فولادی نقشی اساسی دارد. به این ترتیب، با فعال‌سازی پروژه‌های عمرانی، مصرف پروفیل نیز افزایش خواهد یافت.
ملول تصریح کرد: در حال حاضر، محصولات UPVC و پلاستیک، رقیب اصلی صنعت پروفیل هستند و بخش عمده‌ای از بازار این صنعت را در دست گرفتـــه‌اند. به عبـــارت بهتـــر، ایـــن محصولات، جایگزین پروفیل‌های فولادی در ساخـــت‌وســـــاز شـــده‌انـــــد. در ایـــن راستـــــــا، تولیدکنندگان پروفیل فولادی باید بازارهای هدف جدیدی پیدا کنند.
مدیرعامل شرکت کیان پرشیا با اشاره به اینکه یکی از مصارف پروفیل فولادی در اسکلت مبلمان است، خاطرنشان کرد: یکی از بهترین بازارهای هدف، صنعت تولید مبلمان است. در حال حاضر، برای تولید مبلمان باید درختان بسیاری قطع شود که این مسئله آسیب شدیدی به محیط زیست و آینده بشر وارد می‌کند. در این مورد باید صنعت لوله و پروفیل دست به کار شود و با تولید محصولات نوین، ضمن جایگزینی فولاد به جای چوب، بازارهای جدیدی را برای خود بیابد.
وی با بیان اینکه تولید محصول رقابت‌پذیر تا حدودی می‌تواند در شرایط رکودی موثر واقع شود، اظهار کرد: راه اصلی، ایجاد رونق صادرات بوده و این امر نیازمند ثبات در قیمت و سیاست‌گذاری است. باید توجه داشت که مواد اولیه تولید پروفیل در کشور تولید می‌شود؛ بنابراین، صنعت پروفیل بومی است و وابستگی بسیــار کمــی به خــارج دارد. در حــال حاضــر، بازارهای خوبی برای پروفیل‌های ایرانی وجود دارد و تولیدکنندگان می‌توانند از این فرصت به نحو احسن استفاده کنند و بازارهای خود را گسترش دهند.
