مدیرعامل شرکت ذوب فلزات رنگین دامغان گفت: قریب به ۲۳ سال در حوزه تولید قطعات ریخته‌گری به فعالیت مشغول بودیم که در دو سال اخیر به دلیل افزایش سرسام‌آور قیمت‌ها و وضعیت نابه‌سامان اقتصادی کشور با مشکلات زیادی روبه‌رو شدیم و در نهایت پرونده تولید کارخانه را بستیم.

محمد صیفی در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین»، اظهار داشت: با افزایش قیمت‌ها و نابه‌سامانی وضعیت اقتصادی کشور، مجموعه تولیدی فلزات رنگی دامغان حدود یک سال است که به حالت تعطیل درآمده است. عدم ثبات قیمت و غیر قابل پیش‌بینی شدن شرایط بازار دلیل اصلی تعطیلی فعالیت کارخانه محسوب می‌شود.

وی افزود: شرکت ما قطعات ریختگی تولید می‌کرد و عمده مشتریان ما را اصناف کوره‌های آجرپزی، یخچال‌سازان و انواع ماشین‌سازان تشکیل می‌دادند. فعالیت مشتریان ما نیز با شرایط بد اقتصادی کشور، با مشکلات عدیده‌ای مواجه شده است. به عنوان مثال کارگاه‌ها آجرپزی به سمت تولید سفال رفته‌اند، سایر تولیدکنندگان و اصناف نیز شرایط بهتری ندارند و در واقع کسادی کار آن‌ها موجب تعطیلی فعالیت و تولید مجموعه ذوب فلزات رنگی شده است. در دوران اوج، تولید کارخانه ماهانه ۳۵ تن بود که به مرور به صفر رسید.

مدیرعامل شرکت ذوب فلزات رنگین دامغان تصریح کرد: مواد اصلی ریخته‌گری، گرافیت و گاز CO₂ را از بازار شهر تهران تهیه و فلزاتی همچون چدن، ضایعات مسی و شمش مسی را نیز از بازارهای محلی و آزاد خریداری می‌کردیم اما روز به روز قیمت مواد اولیه در حال افزایش است، در زمان تولید هر بار که محصولات را تولید و روانه بازار می‌کردیم و مجددا برای تامین خوراک مجموعه اقدام می‌کردیم، به دلیل افزایش قیمت‌ها با کمبود بودجه مواجه می‌شدیم و عملا ادامه فعالیت برای ما دشوار شده بود. در واقع ارزش مالی مواد اولیه بیشتر از محصولات کارخانه است.

صیفی اذعان داشت: مادامی که وضعیت اقتصادی و سیاسی کشور به این شکل ادامه داشته باشد، برنامه‌ای برای شروع تولید و بازگشایی کارخانه نداریم. در حال حاضر، تمام خریدهای یک مجموعه تولیدی به شکل نقد صورت می‌گیرد؛ در حالی که فروش محصول نهایی به صورت اقساطی چند ماهه تا چند ساله انجام می‌شود و ادامه فروش به این شیوه به مرور زمان باعث کاهش سرمایه در گردش و تعطیلی مجموعه می‌شود.

وی در خصوص نقش تکنولوژی در صنعت ریخته‌گری توضیح داد: تکنولوژی و نوع ماشین‌آلات قطعا در هر صنعتی نقش پررنگی را به خود اختصاص می‌دهند در صورتی که ما با استفاده از تجهیزات قدیمی ۲۰ سال پیش، تولید را پیش می‌بردیم. اگر بخواهیم جهت افزایش کیفیت محصول خط تولید را ارتقا دهیم به سرمایه بالایی نیاز داریم که در شرایط کنونی اصلا مقرون به صرفه نیست، اما به طور کلی روش تولید مدرن و کوره‌های القایی باعث بهبود در سرعت و کیفیت قطعات ریخته‌گری می‌شود. در سال‌های گذشته خرید کوره‌های القایی هزینه‌ای حدود ۵۰ میلیون تومان داشت که با افزایش شدید قیمت‌ها، هزینه خرید این کوره‌ها به چندین برابر رسیده است.

این مدیرعامل در پایان عنوان کرد: تمام عمر خود را به پای تولید گذاشتیم و در دوران اوج کار، یک ساعت وقت خالی نداشتیم. حتی اگر شبانه‌روز نیز چرخ کارخانه می‌چرخید قادر به پاسخگویی و پوشش کامل تقاضای بازار و مشتریان نبودیم، اما در حال حاضر، ساعت کاری به دو ساعت در روز رسیده است که این میزان زمان برای ادامه فعالیت یک کارخانه به هیچ عنوان منطقی و قابل پذیرش نیست و شروع یک فعالیت تولیدی با اوضاع کنونی کشور اصلا عقلانی به نظر نمی‌رسد.

انتهای پیام//