محمد تقی‌زاده در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین»، اظهار داشت: شرکت مهسان روی دلیجان از سال ۱۳۹۷ آغاز به فعالیت کرده است اما ار سال ۱۳۹۰ ما به عنوان تیم جدید، این شرکت را تحویل گرفته و فعالیت را ادامه داده‌ایم.
وی افزود: در کشورهای پیشرفته در نهایت دو تا سه کارخانه فراوری روی وجود دارند که بزرگ‌مقیاس نیز هستند اما در ایران نزدیک به ۲۰۰ کارخانه کوچک فرآوری روی وجود دارد که این واحدها هزینه‌های تولید بیبشتری نسبت به سایر داشته و باعث می‌شود به مرور با افزایش بیشتر هزینه‌های تولید، مجبور شوند دست از فعالیت بکشند که این اتفاق روی دیگر واحدها نیز اثرگذار است. در حال حاضر، این شرکت‌ها در خصوص قیمت تمام شده و سودآوری به شدت با چالش روبه‌رو هستند.
چالش ناتمام کمبود مواد اولیه
این تولیدکننده روی در ادامه گفت: تامین مواد اولیه نیز از مهم‌ترین مشکلات تولیدکنندگان بود؛ وقتی تعداد کارخانه‌های فراوری روی افزایش پیدا کند، تقسیم مواد اولیه بین آن‌ها نیز دشوار می‌شود. به فرض مثال ۱۰۰ کارخانه اقدام به خرید خاک معدنی روی از شرکت تامین‌کننده می‌کند و طبیعی است که افزایش تقاضا، قیمت مواد اولیه را بالا برده و رقابتی بین تولیدکنندگان به وجود می‌آید و در نهایت سبب می‌شود تا میزان مواد اولیه عرضه شده کاهش پیدا کند که این امر باعث کاهش ظرفیت تولید شده است.
مدیرعامل شرکت مهسان روی دلیجان خاطرنشان کرد: خاک معدنی مورد نیاز خود را از طریق دریافت سهمیه از شرکت تهیه و تولید مواد معدنی ایران تامین میکنیم. اگر بخواهیم به صورت آزاد و بدون سهمیه، اقدام به تامین مواد اولیه کنیم، قیمت به اندازه‌ای بالا است که با هزینه‌های تولید و قیمت نهایی محصول همخوانی ندارد.
آسیب‌های جدی قطعی برق
تقی‌زاده در خصوص قطعی‌های نامنظم جریان برق و آسیب رسیدن به دستگاه‌ها گله کرد و گفت: صنعت روی یک صنعت پیوسته است؛ باید فرایند الکترولیز برای تولید روی مدام در حال انجام باشد و قسمت‌های محلول‌سازی بتوانند محلول را به عملیات الکترولیزسازی برسانند. زمانی که برق قطع شود، از بخش ابتدایی خط تولید تا انتهای کار که محصول تولید می‌شود، آسیب‌های جدی به ماشین‌آلات وارد خواهد شد. به طور مثال، این قطعی‌ها، باعث می‌شود تا به تجهیزات ابزاردقیق شوک الکتریکی وارد می‌شود و ممکن است دستگاه‌ها از کار بیفتند.
وی ادامه داد: به این فکر کردیم تا برای تامین برق مورد نیاز خود، ژنراتور تهیه کنیم که با مشورت از افرادی که برای واحد خود، آن را خریداری کرده‌اند، از تامین دشوار سوخت و همچنین قطعات یدکی آن، آگاه شدیم و به همین جهت، از خرید آن منصرف شدیم.
کمبود نیروی انسانی
این تولیدکننده روی در تکمیل صحبت‌های خود اذعان کرد: معضل دیگری که باید به آن اشاره کرد، کمبود نیروی انسانی است. کارخانه ما در شهرستان دلیجان مستقر است؛ اگر بخواهیم به عنوان مثال، فضای کارخانه را توسعه دهیم و سالن‌های دیگری به آن اضافه کنیم و در صدد ایجاد اشتغال و به‌کارگیری نیروی انسانی باشیم، نمی‌توانیم در این زمینه موفق عمل کنیم؛ چراکه این شهرستان مهاجرت‌پذیر و نسبتا صنعتی است؛ در نتیجه، نیرویی که بخواهیم استخدام کنیم غیر بومی است. از شهرستان‌های دیگر به دلیجان آمده‌اند و باید مسکن اجاره کنند. اجاره‌بهای مسکن نیز به گونه‌ای افزایش یافته که تقریبا تمام حقوق یک کارگر باید برای اجاره‌بها صرف شود. در حال حاضر، سکونت و زندگی در این شهر برای کارگران صرفه اقتصادی ندارد و عمدتا آن‌ها تصمیم می‌گیرند از دلیجان به محل اصلی زندگی خود بازگردند. این مسئله نیز چند سال است که به وجود آمده و در سال‌های دورتر، نیروها پشت در کارخانه منتظر پذیرش و استخدام بودند.
سخت‌گیری‌های سازمان محیط زیست
مدیرعامل شرکت مهسان روی دلیجان به معضل سخت‌گیری‌های بیش از حد سازمان محیط زیست اشاره کرد و گفت: متاسفانه سخت‌گیری‌هایی که توسط محیط زیست اعمال شده، بروکراسیک است و نه فنی و مهندسی. سخت‌گیری‌های فنی و مهندسی یعنی اینکه استانداردهای زیست‌محیطی توسط تولیدکننده ارائه شود تا مجوز فعالیت به شخص اعطا شود. متاسفانه حتی اگر استانداردهای لازم لحاظ شود، برای اضافه کردن خط تولید جدید به منظور توسعه سبد محصولات، به همین سادگی مجور از طرف سازمان محیط زیست اعطا نمی‌شود.
تقی‌زاده همچنین یادآور شد: به عنوان مثال، شهرستان دلیجان به قلب تولید ایزوگام معروف است که این واحدها، در شب فعالیت دارند و دود بسیار غلیظ و فراوانی در هوا منتشر می‌شود که این نشان‌دهنده تناقض با سخت‌گیری‌های این سازمان است. در پاسخ به اعتراض سایر صنوف صنعتی، این ادعا بیان می‌شود که نمی‌توان کاری در این خصوص انجام داد؛ چراکه با تعطیل کردن یک واحد تولید ایزوگام مجبور هستیم بقیه واحدهای مشابه را نیز تعطیل کنیم که این امر ممکن است وجهه اجتماعی وسیعی به خود بگیرد و موجب بیکاری تعداد زیادی کارگر شود.
کاهش چشمگیر ظرفیت تولید
این فعال صنعت روی در پاسخ به سوال خبرنگار «فلزات آنلاین» مبنی بر اینکه ظرفیت تولید این شرکت به چه میزان بوده و در حال حاضر چند درصد آن فعال است، تصریح کرد: ظرفیت تولید قید شده در پروانه بهره‌برداری این شرکت، یک هزار تن در سال است که متاسفانه بنا به شرایط و چالش‌هایی که خودنمایی می‌کند، هم‌اکنون با کمتر از ۳۰ درصد ظرفیت اسمی محصول تولید میکنیم و در سال گذشته کل میزان تولید این مجموعه، ۲۶۰ تا ۳۰۰ تن بود.
مدیرعامل شرکت مهسان روی دلیجان در خصوص محصولات تولید شده در این شرکت اظهار کرد: به طور مشخص، کاتدهای روی و مس و اسفنج کادمیم تولید میکنیم. مشتریان این شرکت عموما صنایع گالوانیزه‌کار و ریخته‌گری‌های برنجی هستند. در خصوص تکنولوژی تولید نیز می‌توان این توضیح را داد که از روش هیدرومتالوژی استفاده میکنیم که شامل خردایش، حل شدن در محلول آب-اسید مناسب و تصفیه و الکترولیز است.
تقی‌زاده با اشاره به سوءمدیریت دولت در مدیریت عرضه خاک معدنی، اذعان کرد: به صورت کلی، سیستم‌های اقتصادی دولتی معمولا پویا و موفق نیست. بهتر آن است که این سیستم‌ها را به بخش‌های خصوصی توانمند واگذار کنند تا به نتیجه مطلوب دست پیدا کنیم؛ چراکه بخش خصوصی عملکرد بسیار مطلوبی دارد و در زمینه‌های اکتشاف و استخراج نیز می‌تواند بسیار موفق عمل کنند. باید این نکته را ذکر کرد که این امر در اکثر کشورها انجام شده است.
