در سال‌های اخیر، مفهوم فولاد سبز به عنوان یک مسیر امیدوارکننده برای کاهش اثرات زیست‌محیطی صنعت فولاد پدیدار شده است.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین» و به نقل از روابط عمومی شرکت صنایع معدنی فولاد سنگان، مجتبی ابراهیم بای سلامی طی یادداشتی در خصوص بررسی چالش‌های صنعت فولاد در حرکت به سمت فولاد سبز و اثرات آن در توسعه‌های عمرانی و کاهش آلاینده‌های زیست‌محیطی، نوشت: صنعت فولاد به عنوان سنگ‌بنای زیرساخت‌های مدرن و توسعه اقتصادی، مدت‌هاست که محرک حیاتی رشد و صنعتی شدن است. با این حال، شهرت این صنعت با هزینه زیست‌محیطی قابل‌توجهی همراه است که در درجه اول به انتشار قابل توجه دی‌اکسید کربن نسبت داده می‌شود.
در سال‌های اخیر، مفهوم فولاد سبز به عنوان یک مسیر امیدوارکننده برای کاهش اثرات زیست‌محیطی صنعت فولاد پدیدار شده است. فولاد سبز شامل تولید فولاد بدون استفاده از سوخت‌های فسیلی است. این کار را می‌توان با استفاده از منابع انرژی کم‌کربن مانند هیدروژن، گازی شدن زغال‌سنگ یا الکتریسیته به جای مسیر سنتی تولید کربن فشرده نیروگاه‌های زغال‌سنگ انجام داد. فولاد سبز که با استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر و هیدروژن تولید می‌شود، یک راه امیدوارکننده برای کربن‌زدایی تولید فولاد و گسترش صنعت هیدروژن است.
ایران که دارای منابع تجدیدپذیر فراوان و ذخایر سنگ‌آهن است، در موقعیت ایده‌آلی برای حمایت از این فناوری دوستدار محیط زیست قرار دارد. تولید فولاد سبز از نظر زیست‌محیطی و اقتصادی، دارای چالش‌های مهمی نیز هست. فولاد سبز تولید خود را در اولین کارخانه فولاد سبز اروپا در شمال سوئد آغاز کرده است. از روش‌های تولید فولاد سبز، استفاده از هیدروژن برای واکنش با سنگ‌آهن و تولید بخار آب یا بازیافت مواد خام است. نتایج تحقیقات نشان داد که استفاده از فولاد سبز علی‌رغم چالش‌هایی که دارد، به کاهش انتشار گاز دی‌اکسید کربن کمک می‌کند و از نظر اقتصادی نسبت به فولاد معمولی مقرون به صرفه‌تر است.
هدف فولاد سبز این است که تولید فولاد، سازگارتر با محیط زیست باشد و تاثیر آن بر اقلیم کاهش یابد. فرایند تولید فولاد سبز متمرکز بر استفاده از برق و سوخت‌های غیرفسیلی است که منجر به انتشار گازهای گلخانه‌ای کمتر نسبت به فولاد معمولی می‌شود. فرایند فولاد سبز، انتشار گاز دی‌اکسید کربن را تقریبا صفر می‌کند؛ در حالی که صنعت فولادسازی بیش از ۷ درصد از انتشار دی‌اکسید کربن جهانی را تشکیل می دهد. از این رو کربن‌زدایی، یک اولویت جهانی در صنعت فولاد است.
میزان رشد سهام فولاد سبز در سال‌های اخیر و پیش‌بینی آینده
چالش‌های پیش روی پذیرش گسترده فولاد سبز شامل هزینه‌های بالا، دسترسی محدود به فناوری و نیاز به زنجیره تامین قابل اعتماد هیدروژن تولید شده توسط ۱۰۰ درصد انرژی‌های تجدیدپذیر است. هزینه احیا مستقیم مبتنی بر هیدروژن و الکترولیز اکسید مذاب، در حال حاضر ۲۰ تا ۳۰ درصد بیشتر از تولید فولاد معمولی است که با قیمت کربن حدود ۷۰ تا ۱۰۰ دلار به ازای هر تن دی‌اکسید کربن مطابقت دارد.
علاوه‌براین، مقیاس تغییرات مورد نیاز دلهره‌آور است زیرا اقتصاد جهانی حدود یک هزار و ۷۰۰ میلیون تن فولاد در سال مصرف می‌کند و یک تغییر ۱۰۰ برابری در سرعت انتقال برای صنعت فولاد لازم است تا به دمای ۱٫۵ درجه سانتی‌گراد پایبند باشد. با این حال، از آنجایی که هزینه‌های انرژی تجدیدپذیر به شدت کاهش می‌یابد و فناوری‌های جدید وارد مرحله آزمایشی تجاری می‌شوند، فرایندهای کم‌کربن شروع به ایجاد منطق اقتصادی می‌کنند.
تقاضای فزاینده برای تولید فولاد پایدار، فرصت‌های جدیدی را برای نوآوری و رشد در صنعت فولاد سبز باز کرده است. دولت‌ها در سراسر جهان، مشوق‌ها و بودجه‌ای را برای ترویج تولید فولاد پایدار ارائه می‌کنند. به عنوان مثال، اتحادیه اروپا در نظر دارد تا سال ۲۰۵۰ این قاره را از نظر کربن خنثی کند و بودجه قابل‌توجهی برای طرح‌های فولاد سبز فراهم کند. از طرفی، افزایش آگاهی عمومی از اثرات زیست‌محیطی تولید سنتی فولاد نیز باعث افزایش تقاضا برای فولاد سبز می‌شود. در نتیجه، تولیدکنندگان فولاد در حال سرمایه‌گذاری در فناوری‌ها و فرایندهای جدید برای کاهش ردپای کربن خود هستند که می‌تواند منجر به رشد قابل‌توجهی در صنعت فولاد سبز شود. به طور کلی تغییر به سمت تولید فولاد پایدار، فرصت قابل‌توجهی برای نوآوری و رشد در صنعت است.
تولید فولاد سبز، اثرات زیست‌محیطی تولید فولاد را کاهش می‌دهد و به پایدارتر شدن آن کمک می‌کند. این مهم شامل کاهش انتشار کربن، کاهش استفاده از منابع انرژی تجدیدناپذیر و به حداقل رساندن ضایعات است. امروزه ایجاد بازاری برای فولاد تولید شده توسط فرایندهای تولید کم‌مصرف کربن که در اینجا «فولاد سبز» نامیده می‌شود، به عنوان وسیله‌ای برای حمایت از معرفی فناوری‌های کاهش انتشار در تولید فولاد شناخته شده است. با این حال، هنوز جزئیات بسیاری از جمله دقیقا آنچه که «سبز» در زمینه فولادسازی مستلزم آن است، رقابت احتمالی محصولات فولاد سبز در بازارهای داخلی و بین‌المللی و مکانیسم‌های سیاستی بالقوه برای حمایت از نفوذ موفقیت‌آمیز آن‌ها در بازار مورد بررسی قرار نگرفته است.
نیاز به کربن‌زدایی صنعت فولاد برای مهار تغییرات آب و هوایی حیاتی است. کاهش مستقیم مبتنی بر هیدروژن، یکی از فناوری‌های امیدوارکننده کم‌کربن به شمار می‌آید که در حال بررسی است. در حالی که چالش‌های مرتبط با اجرای آن وجود دارد، مزایای بالقوه فولادسازی مبتنی بر هیدروژن قابل توجه است. با ادامه تحقیقات و سرمایه‌گذاری، صنعت فولاد می‌تواند به آینده‌ای پایدارتر و کم‌کربن تبدیل شود. برای مهار تغییرات آب و هوایی، فرایند کاهش سنگ‌آهن به محصولی معادل آهن خام ضروری است. پس از دهه‌ها تحقیق، چندین فناوری شروع به نزدیک شدن به آمادگی تجاری کرده‌اند. علاوه بر جذب و ذخیره کربن، دو فناوری امیدوارکننده کم‌کربن، الکترولیز اکسید مذاب و احیای مستقیم هیدروژن هستند.
انتهای پیام//
