یک تولیدکننده پروفیل آلومینیومی گفت: اگرچه صنعت آلومینیوم کشور از مزایای رقابتی فراوانی همچون نیروی کار و انرژی ارزان‌قیمت، فراوانی مواد اولیه و دسترسی مناسب به آب‌های آزاد برخوردار است اما متاسفانه به شعارهای سال مبنی بر جهش تولید طی سالیان اخیر جامه عمل پوشانده نمی‌شود و همین مسئله تولید و فروش محصولات آلومینیومی به ویژه پروفیل در بازارهای داخلی و صادراتی را تحت تاثیر قرار داده است.
اکبر حکمتی گندوانی در گفتوگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات‌آنلاین» بیان کرد: زمینه فعالیت شرکت تولید پروفیل آلومینیوم و درب و پنجره دوجداره است و بیش از سه دهه از حضور ما در این عرصه می‌گذرد. کارخانه در ۱۰ کیلومتری جاده اهر تهران واقع شده است و هم‌اکنون ۱۵۰ نفر نیروی انسانی در مجموعه مشغول به کار هستند.
عرضه شمش آلومینیوم در بورس کافی نیست
وی در خصوص چالش‌های موجود در تامین شمش به عنوان ماده اولیه مورد نیاز پروفیل آلومینیوم، عنوان کرد: طبق اعلام وزارت صنعت، معدن و تجارت، چهار اسملتر آلومینیومی در کشور موظف به عرضه هفتگی ۱۰ هزار شمش آلومینیوم در بورس کالای ایران هستند؛ این در حالی است که به طور متوسط شاهد عرضه کمتر از ۵۰ درصد این محصول در بورس هستیم. از طرفی، با توجه به اینکه تسهیلات حمایتی به تولیدکنندگان در راستای خرید ماده اولیه از بورس پرداخت نمی‌شود، بنابراین عرضه‌های اعتباری شمش آلومینیوم با قیمت هنگفتی صورت می‌پذیرد. در حال حاضر این محصول با قیمتی در حدود ۱۶۰ هزار تومان به ازای هر کیلوگرم به صورت نقدی در بورس عرضه می‌شود؛ در حالی که قیمت اعتباری آن (با ال سی چهار ماهه) به حدود ۲۰۰ هزار تومان به ازای هر کیلوگرم نیز می‌رسد. این تفاوت قیمت عرضه نقدی و اعتباری شمش آلومینیوم در بورس کالای ایران، برگرفته از رقابت کاذبی بوده که به دلیل عدم عرضه کافی شمش در این تالار صنعتی ایجاد شده است. در واقع می‌توان گفت که اگر ما بتوانیم به هر شکل ممکن نقدینگی لازم را تامین کنیم، خرید شمش آلومینیوم از بازار آزاد مقرون به صرفه‌تر از بورس خواهد بود و معتقدیم که این اتفاق، به نوعی سیاست پشت پرده دولت و بخش‌های مرتبط برای بالا نگه داشتن قیمت آلومینیوم در کشور است.
این فعال صنعت آلومینیوم با اشاره به اینکه سهمیه‌بندی خرید شمش از بورس کالای ایران به یک معضل اساسی برای تولیدکنندگان لوله و پروفیل آلومینیومی تبدیل شده است، افزود: اگر ما می‌دانستیم روزی قرار است تامین شمش با سهمه‌بندی همراه شود، قطعا پروانه بهره‌برداری کارخانه را با ظرفیتی بیش از یک هزار و ۵۶۰ تن در سال دریافت می‌کردیم. از مهر ماه سال گذشته، میزان ظرفیت اسمی کارخانه‌های پروفیل‌سازی به مبنای تخصیص شمش به این واحدها تبدیل شده است و میزان سهمیه تعیین شده به هیچ وجه جوابگوی نیاز ما نیست. در واقع ماهیانه ۱۲۸ تن شمش آلومینیوم به مجموعه اختصاص می‌یابد که از این میزان، تنها می‌توانیم ۳۵ درصد آن را تامین کنیم. در حال حاضر تامین مواد اولیه از بورس کالای ایران، شرایط تولید را برای فعالان صنایع مختلف به ویژه آلومینیوم دشوار کرده است و متاسفانه هیچ گوش شنوایی هم در کار نیست.
حکمتی گندوانی کمبود نقدینگی و وضعیت نابسمان بازار را از دیگر معضلات بخش تولید برشمرد و اظهار داشت: بخش عمده کاربرد پروفیل تولیدی و همچنین درب و پنجره آلومینیومی در صنعت ساختمان‌سازی است و از آنجایی که این صنعت به دلیل عدم توانایی مشتریان در خرید مسکن از یک سو و سرعت کند پروژه‌های عمرانی و ساختمانی به دلیل نوسان قیمت‌ها از سوی دیگر با یک رکود جدی مواجه شده است، بنابراین بازار پروفیل آلومینیومی نیز وضعیت مناسبی ندارد و به نظر تا پایان سال جاری نیز دستخوش تغییرات چندانی نخواهد شد.
وی همچنین به معضل قطعی برق به عنوان یکی از مهم‌ترین چالش‌های پیش روی صنعتگران اشاره کرد و گفت: با وجود اینکه زمان پیک مصرف برق در فصل تابستان پایان یافته است و وضعیت برق صنایع باید به حالت عادی برگردد اما متاسفانه ما کماکان با قطعی برق در روهای یکشنبه مواجه هستیم! اگرچه در زمان‌های قطعی برق از ژنراتور استفاده می‌کنیم و فعالیت خود را با حداکثر ۷۰ درصد توان ماشین‌آلات موجود انجام می‌دهیم اما بسیاری از کارخانه‌ها به دلیل هزینه بالا و همچنین محدودیت‌های موجود در زمینه تامین سوخت این ژنراتورها با مشکل مواجهند و بی‌شک عدم استفاده از ژنراتور در زمان‌های قطعی برق، تبعات ناخوشایندی را برای آن‌ها به همراه خواهد داشت.
به گفته این تولیدکننده پروفیل آلومینیومی، شمش خالص پس از ورود به محل کارخانه، در کوره‌های تعبیه شده ذوب و به صورت بیلت آلومینیومی با آلیاژ «۶۰۶۳» ریخته‌گری می‌شود؛ سپس فرایندهای پیش‌گرم و اکسترود انجام شده و بیلت تبدیل به پروفیل می‌شود. در نهایت نیز پس از گذراندن مراحل رنگ پودری و آندایز، محصول نهایی آماده ارسال برای مشتریان خواهد شد. باید توجه داشت که پروفیل آلومینیومی در سریهای دیگر آلیاژی مانند «۵۰۰۰» نیز تولید می‌شود که تفاوت آن با سری «۶۰۰۰»، در خاصیت و کاربرد آن‌هاست.
فعالیت نیروی انسانی زن در خطوط تولید ترکیه
حکمتی گندوانی کمبود نیروی انسانی را یکی دیگر از مشکلات موجود در بخش تولید و صنعت کشور دانست و خاطرنشان کرد: در حالی که دائما در جامعه سخن از معضل بیکاری به میان می‌آید اما به جرات می‌توان گفت که کار هست و کاگر نیست. متاسفانه جوانان امروزی روی به مشاغل آسان و غیرمولد آورده‌اند و برای مثال فعالیت در یک کارخانه تولید پروفیل آلومینیومی که نهایت سختی آن حمل و جابه‌جایی پروفیل ۶ متری در قالب یک بسته ۲۰ کیلوگرمی همراه با یک فرد دیگر است، برای آن‌ها قابل هضم نیست؛ در حالی که طی بازدیدهایی که از خطوط تولید این محصول در ترکیه به عمل آوردیم، مشاهده کردیم که مشابه همین کار را نیروی انسانی زن در کارخانه‌های پروفیل‌سازی این کشور انجام می‌دهد و در واقع همین مسئله را باید عامل پیشرفت تولیدکنندگان ترکیه‌ای بدانیم. هم‌اکنون میانگین سنی نیروی انسانی شاغل در مجموعه ما به بیش از ۴۰ سال رسیده است که چشم‌انداز مناسبی برای آینده بخش تولید و صنعت کشور نیست و خبر از عدم تمایل اشتغال جوانان در این بخش می‌دهد.
وی با بیان اینکه صنعت آلومینیوم کشور از مزایای رقابتی فراوانی همچون نیروی کار و انرژی ارزان‌قیمت، فراوانی مواد اولیه و دسترسی مناسب به آب‌های آزاد برخوردار است، اظهار داشت: تولیدکنندگان آلومینیوم باید از این مزایا نهایت بهره را ببرند و اقدام به صادرات محصولات خود کنند اما متاسفانه معضلاتی همچون رفع تعهد ارزی که همچنان صادرکنندگان را در بلاتکلیفی قرار داده، از تحقق این مهم جلوگیری کرده است. ما محصولات خود را به کشورهایی همچون ترکیه، عمان، ترکمنستان، عراق و افغانستان صادر می‌کنیم و در حال بررسی بازار سوریه جهت ارائه تولیدات مجموعه هستیم. لازم به ذکر است اقدام دولت در راستای قرار دادن نام پروفیل آلومینیوم در میان یک هزار و ۴۰۰ قلم کالای ممنوعه وارداتی، تاثیر مثبتی بر بازار این محصول داشت که قابل تقدیر و تحسین بوده و تاثیر بسزایی در روند تولید و فروش کارخانه‌های بخش خصوصی داشته است.
این فعال صنعت آلومینیوم در پایان ضمن اشاره به جایگزینی درب و پنجره‌های آلومینیومی و «PVC» با فولادی به دلیل سبکی و مقاومت به خوردگی بالا، یادآور شد: باید توجه داشت که شرایط تولید با شعارهای نام‌گذاری شده مبنی بر جهش و رشد تولید هم‌خوانی ندارد و معضلاتی همچون محدودیت انرژی و کمبود مواد اولیه، منجر به تعطیلی بسیاری از واحدهای صنعتی شده است. بر همین اساس معتقدیم مسئولان امر باید حداکثر توان خود را در راستای تحقق شعار سال به کار بگیرند و به این باور دست پیدا کنند که تنها راه نجات کشور، توسعه تولید و صادرات است.
انتهای پیام//
