مدیر کارخانه لوله و پروفیل ارومیه گفت: اشباع بازار داخلی از انواع قوطی و پروفیل از یک سو و محدودیت‌ها و دستورالعمل‌های صادراتی از سوی دیگر، منجر به رکود در بازار و تعطیلی بسیاری از کارخانه‌های کوچک و متوسط مقیاس شده است و در چنین شرایطی، ضرورت دارد از صدور مجوز احداث کارخانه‌های جدید پرهیز شود.

علی خلیلی در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات‌آنلاین» اظهار داشت: شرکت لوله و پروفیل ارومیه یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان لوله و پروفیل در غرب و شمال‌غرب کشور به شمار می‌آید که فعالیت خود را از سال ۱۳۷۶ در عرصه تولید آغاز کرد و اکنون نزدیک به سه دهه از فعالیت مستمر این شرکت در صنعت لوله و پروفیل فولادی کشور می‌گذرد. محصولات ما شامل انواع لوله‌های گاز خانگی روکار، لوله‌های گاز خانگی توکار «API»، لوله‌های توزیع گاز، لوله‌های شوفاژی و لوله‌های صنعتی (سایز چهار تا هشت اینچ) به علاوه پروفیل‌های مربع و مستطیل، در و پنجره، «U» و «Z» در سایز ۲۰×۲۰ تا ۱۴×۱۴ است که لوله‌های گاز با استاندارد ایران (I.S.I.R. 3360) و بر اساس (API 5L) و سایر محصولات بر پایه استانداردهای (DIN EN) در مجموعه تولید می‌شوند. لازم به ذکر است که کارخانه در شهرک صنعتی فاز ۲ ارومیه واقع شده و هم‌اکنون در دو شیفت کاری، ۱۲۰ نفر در هر شیفت در کارخانه مشغول به کار هستند.

حضور موثر در بازارهای صادراتی

وی با بیان اینکه ما تنها تولیدکننده لوله گازی هشت اینچ در منطقه غرب و شمال‌غرب کشور محسوب می‌شویم و بخش عمده‌ای از لوله‌های شوفاژی و صنعتی خود را روانه بازارهای صادراتی می‌کنیم، افزود: عراق، ارمنستان و گرجستان، از جمله کشورهایی به شمار می‌آیند که تولیدات خود را به این کشورها صادر می‌کنیم و به دنبال توسعه بازارهای صادراتی در آینده نزدیک هستیم؛ این در حالی است که تامین نیاز داخل را نیز در برنامه داریم و انواع لوله‌های گاز خانگی (روکار و توکار) مورد نیاز مشتریان را در اختیار آن‌ها قرار می‌دهیم.

مدیر کارخانه لوله و پروفیل ارومیه در ادامه به استفاده از تکنولوژی آلمانی در خطوط تولید این کارخانه اشاره کرد و گفت: ورق گرم، ماده اولیه اصلی مورد نیاز تولید انوع لوله و پروفیل در مجموعه محسوب می‌شود که ما آن را از بورس کالای ایران خریداری می‌کنیم. با توجه به اینکه از هنگام ثبت سفارش ورق در بورس تا تحویل نهایی آن دو ماه زمان می‌برد، ممکن است قیمت ورق طی این بازه زمانی به دلایل مختلف از جمله نوسان نرخ ارز و… تغییر پیدا کند. از طرفی، گاهی اوقات میزان عرضه ورق در بورس با تغییراتی همراه می‌شود که این مسئله در نهایت منجر به ایجاد رقابت کاذب و افزایش قیمت ورق در این تالار صنعتی خواهد شد. در چنین شرایطی نه تنها ما بلکه اکثر تولیدکنندگان لوله و پروفیل نمی‌توانند ورق مورد نیاز خود را از بورس خریداری کنند و چاره‌ای جز تامین ورق از بازار آزاد با قیمت بیشتر ندارند. برای مثال در یکی از عرضه‌های اخیر ورق در بورس در حالی که قیمت پایه عرضه ۳۰ هزار تومان به ازای هر کیلوگرم بود اما به دلیل رقابت ایجاد شده، قیمت پایانی به بیش از ۳۶ هزار تومان به ازای هر کیلوگرم افزایش یافت و از این رو ما نتوانستیم ورق را از بورس خریداری کنیم.  نکته قابل توجه اینکه در همان زمان، قیمت پروفیل در  بازار به حدود ۳۶ هزار تومان رسیده بود که طبیعتا خرید مواد اولیه هم‌قیمت با محصول نهایی به هیچ وجه برای یک واحد صنعتی صرفه اقتصادی ندارد.

همچنان ملزم به رفع تعهد ارزی هستیم

خلیلی ضرورت عرضه ۱۰۰ درصد ارز حاصل از صادرات محصولات فولادی در سامانه نیما را یکی از مهم‌ترین چالش‌های کنونی پیش روی فولادسازان کشور برشمرد و گفت: وضع بخشنامه‌های خلق‌الساعه و غیرکارشناسانه در حوزه صادرات، منجر به افت چشمگیر صادرات محصولات فولادی طی ماه‌های اخیر شده است؛ به نحوی که طبق جدیدترین آمار ارائه شده از سوی انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران، حجم و ارزش صادرات زنجیره فولاد کشور در هفت ماهه امسال، به ترتیب با کاهش ۰٫۵ و ۱۴ درصدی نسبت به مدت مشابه سال گذشته همراه شده است. حال این سوال مطرح می‌شود که چرا تولیدکنندگان باید محصول خود را بر اساس نرخ ارز آزاد تولید کنند و در ادامه ملزم به عرضه ارز حاصل از صادرات خود بر پایه نرخ ارز نیمایی هستند؟ در حالی که قرار بود معضل رفع تعهد ارزی در هفته‌های اخیر رفع شود اما کماکان شاهد ادامه همان رویه قبلی هستیم و بخشنامه ارز توافقی برای فولادسازان تغییری نکرده است. به عبارتی، هیچ اتفاق جدیدی نیفتاده است و آخرین وضعیت معتبر مقررات بازگشت ارز صادراتی زنجیره فولاد، همان بخشنامه‌های شهریور ماه بانک مرکزی مبنی بر امکان رفع تعهد ارزی به روش‌های واردات مواد اولیه و مصرفی یا تجهیزات مورد نیاز طرح‌های توسعه‌ای، واگذاری به هم‌گروهان به نرخ توافقی و عرضه در سامانه نیما است.

وی توسعه متوازن زنجیره فولاد به ویژه در صنایع پایین‌دستی را امری ضروری خواند و خاطرنشان کرد: هم‌اکنون بازار قوطی و پروفیل در داخل کشور اشباع شده است و امکان سرمایه‌گذاری‌ها و احداث کارخانه‌های جدید وجود ندارد. متاسفانه بسیاری از واحدهای کوچک و متوسط مقیاس ورشکسته و تعطیل شده‌اند و کارخانه‌های بزرگ نیز گاها با بخشی از ظرفیت تولید خود فعالیت می‌کنند. در چنین شرایطی، صدور مجوزهای جدید برای احداث کارخانه‌های قوطی و پروفیل معنایی ندارد و تنها شرایط را برای ادامه فعالیت واحدهای قدیمی دشوار می‌سازد. با نگاهی به مناطق مختلف کشور می‌بینیم که تقریبا در هر شهر چند کارخانه قوطی و پروفیل‌ راه‌اندازی شده و برای مثال، نزدیک به ۱۲ کارخانه در شهر تبریز در حال فعالیت هستند. از طرفی، صادرات قوطی و پروفیل نیز به دلیل محدودیت‌های صادراتی که پیش‌تر اشاره شد، با افت محسوسی مواجه شده و با توجه به رکودی که اکنون بر بازار مسکن کشور حاکم شده است، بنابراین می‌توان گفت بازار قوطی و پروفیل به هیچ وجه حال مناسبی ندارد.

مدیر کارخانه لوله و پروفیل ارومیه در پایان محدودیت تامین انرژی در روزهای مختلف سال را از جمله مهم‌ترین چالش‌های پیش روی صنایع فولادی کشور برشمرد و یادآور شد: با توجه به اینکه قطعی برق به یکی از معضلات کنونی تولیدکنندگان فولاد در کشور تبدیل شده است، اقدام به خرید برق مورد نیاز خود از طریق بورس انرژی کرده‌ایم تا معضل کمتری در این خصوص گریبان‌گیر ما شود. با این وجود، ناترازی انرژی به قدری در کشور افزایش یافته که ممکن است در سال‌های آتی ناچار به احداث نیروگاه برق شویم و امیدواریم با تدابیر دولت جدید، بتوانیم بر این چالش بزرگ غلبه کنیم؛ چراکه در این صورت می‌توانیم به طرح توسعه‌ای خود که راه‌اندازی دو خط جدید تولید لوله‌های سنگین و گازی است، در سال آینده جامه عمل بپوشانیم.

انتهای پیام//