حسن دویران در گفتوگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین»، در خصوص پیشینه شرکت امین الماس انگوران، اظهار داشت: از سال ۱۳۸۹ در شهرک صنعتی انگوران به عنوان اولین واحد تولیدی شمش سرب از کنسانتره، کارخانه خود را احداث و از سال ۱۳۹۲ شروع به تولید کردیم.
وی در ادامه عنوان کرد: شرایط با آغاز سال ۱۴۰۰، به گونه‌ای رقم خورد که هم شرکت ما و هم اکثر تولیدکنندگان شمش سرب تصمیم گرفتیم تا فعالیت خود را تقریبا متوقف کنیم؛ چراکه مشکل تامین مواد اولیه در بین همه واحدهای تولیدی بیداد می‌کند.
در تامین مواد اولیه، معضل داریم
این فعال صنعت سرب در ارتباط با منبع تامین مواد اولیه مورد نیاز خود گفت: بر اساس سهمیه دریافتی، باید خاک معدنی مورد نیاز خود را از شرکت تهیه و تولید مواد معدنی ایران دریافت کنیم اما طی درخواستی، قصد دریافت ماده اولیه از کالسیمین را داریم تا شاید بتوانیم زودتر نیاز خود را تامین کنیم اما متاسفانه این امر محقق نشده و تنها ۱۲۸ تن سهمیه برای ما در نظر گرفته شده که این مقدار هم نیازمند در دست داشتن نقدینگی به مبلغ چهار میلیارد تومان است که طبق ابلاغیه، حتما باید طی یک هفته این مبلغ را واریز کنیم تا بتوانیم خاک را دریافت کنیم.
مدیرعامل شرکت امین الماس انگوران افزود: مجوز دریافت خاک از معادن از سوی دولت به شرکت امین الماس انگوران اعطا شده است اما نزدیک به چهار ماه میشود که هیچ سهمیه‌ای به این مجموعه تعلق نگرفته است. گاهی سهمیه یک ساله را نزد خود نگه می‌دارند و در آخرین روزهای آخر سال، اقدام به عرضه خاک معدنی می‌کنند که در آن موقع از سال، هیچ خرید و فروشی انجام نمی‌شود و باید در یک برهه زمانی ۱۰ روزه هم مبلغ آن کامل و یک‌جا پرداخت شود اما نقدینگی در دست تولیدکننده تا این اندازه نیست که بتواند تمام هزینه خاک معدنی مربوط به چند ماه را یک جا پرداخت کند.
قیمت خاک دولتی از بازار آزاد بیشتر است
این تولیدکننده شمش سرب در ادامه گفت: علاوه‌براین، قیمتی هم که برای خاک معدنی اعلام می‌کنند، مقرون‌به‌صرفه نیست و حتی از بازار آزاد هم بالاتر است. به عنوان مثال، خاک معدنی را بر اساس آنالیز ۶۰ درصد سرب و ۵۰۰ppm نقره می‌فروشند اما در واقعیت، خلوص خاک از این میزان کمتر است؛ به عبارت دیگر، مبلغی که از ما دریافت می‌کنند برای خاکی است که عیار سرب و نقره بالاتری دارد اما در نتایج به دست آمده از آنالیز خاک در آزمایشگاه، میزان درصدهای ذکر شده کمتر است و هیچ توضیحی مبنی بر اینکه به چه علت وجه بیشتر در قبال خاک با عیار کمتر، دریافت می‌کنند، ارائه نمی‌شود. وزارت صمت و شرکت تهیه و تولید مواد معدنی ایران در اصل مسئولیت دارند تا این مسائل مبهم را برطرف کنند اما متاسفانه این امر هرگز محقق نشده است.
دویران خاطرنشان کرد: یکی از مهم‌ترین ابهاماتی که به وجود آمده، این است که چرا در فاکتور فروش قید نمی‌کنند که برای عرضه کنسانتره سرب، چه مقدار هزینه بابت وجود نقره در این کنسانتره از تولیدکننده دریافت می‌کنند؟ تولیدکننده باید بداند که برای خاک با چه خلوصی، چه مبلغی پرداخت کرده است. این عدم شفافیت موجب ایجاد مشکلات مالیاتی برای شرکت ما شده است.
مدیرعامل شرکت امین الماس انگوران اضافه کرد: به طور کلی در خصوص فلزات گران‌بها نظیر نقره شفافیت وجود ندارد. باید شفاف‌سازی شود که به غیر از تولید سالانه سه تا چهار تن شمش نقره توسط واحدهای تولیدی سرب و روی، مابقی نقره‌های موجود در ضایعات کجا صرف میشود؟ خروجی ضایعاتی واحد ما حاوی یک تا ۲ درصد نقره است در حالی که خروجی ضایعات سرب و روی در واحدهای تولیدی با مقیاس بزرگ‌تر، نزدیک به ۸ درصد است. برای ما تولید شمش نقره صرفه اقتصادی ندارد اما برای واحدهای بزرگ‌تر، سودآوری زیادی به همراه دارد.
وی در خصوص وضعیت فروش این شرکت مطرح کرد: وضعیت فروش در سال ۱۴۰۰، تقریبا مطلوب بوده و بیشترین فروش نیز در بازار داخلی انجام شده است. صادرات به صورت مستقیم تاکنون نداشتیم مگر اینکه انواع شمش‌های سربی با درجه خلوص ۹۹٫۹۹ درصد و کارگاهی که توسط مشتری خریداری شدند، در آن سوی مرزها به فروش رسیده باشد.
انحصارطلبی در صنعت سرب
دویران در خصوص وضعیت صنعت سرب اذعان کرد: واقعیت این است که این صنعت در کشور توسط چند فرد خاص اداره میشود که هیچ دلسوزی برای تولیدکننده و توسعه این صنعت نمی‌کنند و تنها به فکر منافع شخصی خود هستند. وقتی اعلام شد صادرات غیر نفتی می‌تواند بهترین راه برای ارزآوری باشد، چرا نباید بدون قوانین دست‌وپاگیر محصول با کیفیت خود را صادر کنیم؟!
توقف تولید
این تولیدکننده شمش سرب به توقف تولید در شرکت امین الماس انگوران اشاره کرد و گفت: نحوه تولید شمش سرب در سراسر کشور سنتی است و به وسیله کوره گردان انجام میشود اما میزان تولید بستگی به خاک مورد استفاده دارد؛ اکثر تولیدکنندگان از خاک‌های کم‌عیار استفاده می‌کنند و ظرفیت کوره‌ها معمولا دو تن است. به همین دلیل، در هر کوره‌ای که کنسانتره می‌ریزند ۲۰۰ کیلوگرم سرب می‌توانند به دست بیاورند. اگر از کنسانتره سرب با عیار ۶۰ درصد استفاده شود، روزانه می‌توان ۶ تن شمش سرب تولید کرد اما چون در حال حاضر خاک کم‌عیار مورد مصرف تولیدکننده‌ها است، در نهایت ۵۰۰ کیلوگرم شمش سرب می‌توان در بعضی از واحدها تولید کرد. در این واحد تولیدی هم روزانه ۶ تن تولید داشتیم که با توجه به معضل کمبود مواد اولیه، تولید متوقف شده است.
فروش کارگاه!
مدیرعامل تولیدی امین الماس انگوران در پاسخ به سوال خبرنگار «فلزات آنلاین» مبنی بر اینکه چه برنامه توسعه‌ای در سال ۱۴۰۰ برای این شرکت در نظر گرفته بودید، عنوان کرد: نزدیک به ۹ هزار متر مربع زمین برای احداث سالن توسعه، ایجاد خط تولید شمش نقره و افزایش تعداد کوره‌ها و ارتقای سطح کیفیت محصولات خریداری کرده بودیم که متاسفانه نتوانستیم به برنامه عادی که برای تولید داشتیم هم ادامه دهیم و در حال حاضر، کارگاه را برای فروش گذاشته‌ایم.
