مدیرعامل شرکت دیدگاهان غرب گفت: محدودیت‌های صادراتی، از مهم‌ترین عوامل تعطیلی بسیاری از واحد‌های تولیدی شمش سرب به شمار می‌آید که بدون شک رفع این معضل، منجر به تسخیر بازار کشور‌های همسایه و یکه‌تازی در صنعت سرب منطقه خواهد شد.

جعفر حسینی‌پور در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین» بیان کرد: شرکت دیدیگاهان غرب فعالیت خود را از سال ۱۳۹۳ با تولید شمش سرب آغاز کرد اما متاسفانه این واحد‌ تولیدی با وجود اینکه در یک برهه زمانی حجم تولید و صادرات بسیار مطلوبی داشت، نتوانست در مقابل مشکلات تاب بیاورد و هم‌اکنون این شرکت تعطیل شده است و هیچ‌گونه فعالیتی ندارد.

وی با بیان اینکه صنعت سرب در ایران بسیار مهجور باقی مانده است، افزود: تیرهای خلاصی که بر پیکره این صنعت به علت عدم توجه مسئولان فرود آمد، باعث شد تا فعالان این صنعت به انتهای مسیر برسند و این مسئله شامل حال ما نیز شد. افزایش قیمت گاز از سوی دولت همراه با تصویب مجلس شورای اسلامی، به تغییر نرخ آن از ۵۰۰ تومان به دو هزار و ۵۰۰ تومان به ازای هر مترمکعب انجامید. نبود توجیه اقتصادی برای تولیدکنندگان به دلیل روند صعودی قیمت‌ مواد اولیه و ممنوعیت صادرات شمش سرب و همچنین عرضه محصولات در داخل کشور با قیمتی پایین‌تر از بازار‌های جهانی و بورس فلزات لندن، سبب شد تا فعالان صنعت سرب از مسیر تولید کنار بروند و واحد تولیدی خود را تعطیل کنند. حقیقت این است که با وضعیت موجود و هزینه بالای ذوب، تولید شمش سرب توجیه اقتصادی ندارد و تا زمانی که مواد اولیه با قیمت مناسب تامین نشود، کماکان نمی‌توانیم به فعالیت خود در راستای تولید شمش سرب ادامه ‌دهیم.

مدیرعامل شرکت دیدگاهان غرب عنوان کرد: به دلیل اینکه معدن‌داران و تولیدکنندگان مواد معدنی بهای مواد اولیه را با نرخ‌های جهانی تطابق می‌دهند، اگر تولیدکننده شمش سرب نتواند محصول تولیدی خود را صادر کند و به سود حاصل از بازگشت سرمایه‌ خود دست یابند، بنابراین مصرف‌کننده نهایی نیز چاره‌ای جز فروش محصول خود بر مبنای قیمت‌های داخلی و پاین‌تر از هزینه‌ای که صرف تولید کرده است، ندارد و در نهایت دچار ضرر جبران ناپذیری می‌شود.

ایران، جامانده از رقابت‌ جهانی سرب 

حسینی‌پور با بیان اینکه محدودیت‌‎هایی که در صادرات شمش سرب اعمال شده است، مانند سدی در برابر تولیدکنندگان است، تصریح کرد: اگر صادرات محصولات و ارز‌آوری صورت پذیرد، در این زمان تولید توجیه اقتصادی پیدا می‌کند اما از آنجایی که تولیدکنندگان ناچار به خرید مواد اولیه بر اساس قیمت‌های جهانی و فروش محصولات بر حسب قیمت‌های داخلی هستند، این مسئله باعث شده است تا میزان هزینه‌های تولید به شدت رشد پیدا کند و افراد قادر به ادامه مسیر نباشند. از سوی دیگر، از آنجایی که صادرات شمش سرب به صورت ورود موقت صورت می‌پذیرد و تولیدکنندگان این محصول در ازای واردات ماده اولیه ملزم به صادرات بخشی از شمش سرب تولیدی هستند، اگر تولیدکنندگان امکان صادرات ۱۰۰ درصدی محصولات خود را داشته باشند، فعالیت در این زمینه مقرون‌ به صرفه خواهد بود. البته لازم به ذکر است که علی‌رغم وجود این محدودیت‌‌ها، شمش سرب تولید داخل به کشور‌هایی مانند هند و چین که از عمده مصرف‌کنندگان این محصول هستند، صادر می‌شود. در این میان امارات متحده عربی هم در بین مقاصد صادراتی شمس سرب ایران قرار گرفته است اما این محصول از آنجا به کشور‌های اروپایی صادر می‌شود.

وی با اشاره به اینکه صادرات شمش سرب می‌تواند یکی از راهکار‌های رونق این صنعت باشد، ادامه داد: متاسفانه علی‌رغم پیگیری ما از طریق مسئولان و سازمان‌های ذی‌ربط برای رفع محدودیت‌های صادرات، امیدی برای خروج از این وضعیت حاصل نشد و با گذشت چندین سال، شرایط صادرات هیچ‌گونه تغییری نکرده است. وعده‌های مسئولان در این زمینه، تنها در حد شعار است و در صورت عدم اجرای آن‌ها، نمی‌توانند کاری از پیش ببرند. حتی با وجود انجمن‌های تخصصی که در صنعت سرب فعال هستند و برگزاری جلسات متعدد با مسئولان در جهت تسهیل روند تولید، هیچ نتیجه‌ای برای رشد و پیشرفت این صنعت حاصل نشد.

مدیرعامل شرکت دیدگاهان غرب اضافه کرد: متاسفانه به دلیل عدم حمایت دولت از صنعتگران و همچنین شرایط دشوار اخذ وام‌های بانکی مانند درخواست وثیقه‌های سنگین که چندین برابر مبلغ وام بانکی ارزش دارد، سبب شده است تا تولیدکنندگان خود در مسیر تولید و بدون هیچ پشتیبانی قدم بردارند. شرکت دیدگاهان غرب نیز از این قضیه مستثنی نبود و ما برای اینکه بتوانیم از محل صادرات شمش سرب خود به داخل کشور، واردات ماده اولیه را انجام دهیم، هیچ‌ حمایتی از سوی بانک‌ها نشدیم. به نظر می‌رسد اگر صنعت سرب به همین شکل حرکت کند، آینده و چشم‌انداز روشنی در انتظار آن نخواهد بود. در حال حاضر ۵۰ تا ۶۰ درصد از فعالان صنعت سرب، واحد‌های تولیدی خود را تعطیل کرده‌اند و با فروش ماشین‌آلات و تجهیزات مورد استفاده، به شغل‌های دیگری روی آورده‌اند. افرادی هم که هنوز در این صنعت باقی‌ مانده‌اند، به دلیل تجربه و سابقه کاری بسیار بالا و سرمایه‌گذاری‌هایی است که انجام داده‌اند و در حالت کلی تولید برای واحدهای کوچک‌مقیاس در چنین شرایط صرفه اقتصادی ندارد.

تولید همگام با صرفه اقتصادی

حسینی‌پور در خصوص فرایند‌‌‌ تولید شمش سرب، توضیح داد: تولید شمش در کوره‌های ریخته‌گری و عمدتا به صورت سنتی در کارگاه‌ها انجام می‌شود. البته نوع مواد اولیه در فرایند تولید اثرگذار است و به عنوان مثال اگر از خاک معدنی سولفوره یا اکسیدی استفاده کنیم، این مواد به مکمل‌هایی در زمان احیا نیاز دارند تا میزان راندمان تولید به حداکثر خود برسد و این افزایش میزان راندمان تولید برای تولیدکنندگان بسیار حائز اهمیت است.

وی اذعان کرد: امکان دسترسی مواد اولیه مورد نیاز که به طور دائم در بازار موجود باشد و تولیدکننده بتواند از آن استفاده کند، فراهم نیست و عمده کنسانتره‌های معدنی به خارج از کشور صادر می‌شوند و به دست واحد‌های تولیدی شمش سرب نمی‌رسند. برخی از شرکت‌های بزرگ که خود تولید‌کننده شمش سرب هستند، دارای معدن نیز بوده و مواد اولیه مورد نیاز را از این طریق به دست می‌آورند و واحد‌های تولیدی کوچک‌مقیاس نیز مواد اولیه را از بازار آزاد تامین می‌کنند. در یک نگاه کلی، هزینه تامین مواد اولیه که یکی از ‌پایه‌های اساسی تولید به شمار می‌رود، بهای گاز مصرفی در کوره‌های ذوب، کمبود نیروی انسانی و استهلاک ماشین‌آلات مورد استفاده در خطوط تولید، همگی جزو عواملی هستند که بسیاری از تولیدکنندگان را از پای درآورده‌اند و نتیجه تمامی این مشکلات، تعطیلی واحد تولیدی بوده است.

مدیرعامل شرکت دیدگاهان غرب با بیان اینکه عمده مصرف‌کنندگان شمش سرب در ایران کارخانه‌های باتری‌سازی هستند، خاطرنشان کرد: مصرف شمش سرب در بازار‌های داخلی در فصول مختلف سال متفاوت است. در روزهای گرم سال مانند بهار و تابستان به علت استفاده زیاد از باتری و روشن کردن کولر خودرو، عمر باتری‌های مصرفی سریع‌تر به اتمام می‌رسد و به علت اینکه مصرف‌کنندگان اصلی سرب کارخانه‌های باتری‌سازی هستند، بازار مصرف در این زمان نسبت به ۶ ماهه دوم سال رونق بسیاری می‌گیرد اما همین کارخانه‌های باتری‌سازی با جمع‌آوری باتری‌های فرسوده از سطح بازار و انجام فرایند بازیافت و تولید شمش سرب مورد نیاز خود، باعث شده‌اند که تهیه باتری‌های فرسوده برای واحدهای تولیدی شمش سرب مقرون به صرفه نباشد زیرا در چنین شرایطی، کارخانه‌های باتری‌سازی دیگر نیازی به شمش سرب تولیدی ما ندارند.

صنعت سرب آلاینده نیست

حسینی‌پور در ارتباط با دیدگاهی که نسب به آلایندگی صنعت سرب شکل گرفته است، یادآور شد: ما هم جزو فعالان صنعت سرب هستیم و به نوعی با آن زندگی می‌کنیم. اگر بنا بود که اتفاقی برای تولیدکنندگان شمش سرب که دائم در حال هم‌زیستی با این فلز هستند رح بدهد، بیش از این‌ها شاهد آن می‌بودیم. بنابراین اگر مسائلی مانند اتوماسیون و فیلتراسیون در خطوط تولید رعایت شود، تقریبا مقدار زیادی از اکسید سرب دفع خواهد شد و با استفاده از دستکش، لباس مخصوص و ماسک برای کارکنان و انجام آزمایشات دوره‌ای که در واحد‌های تولید انجام می‌شود، مشکل خاصی پیش نخواهد آمد. ضمن اینکه با پایش شرکت‌های تولیدکننده سرب از سوی سازمان حفاظت محیط زیست در رابطه با میزان گاز‌های تولیدی، میزان آلایندگی تولید شمش سرب به شدت کاهش یافته است و بر همین اساس می‌توان گفت که این صنعت آلاینده نیست.

انتهای پیام//